Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015
"Ντάρσυ ξύπνα!" Ακούω κάποιον να λέει ενώ κουνάει τον ώμο μου. Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω την μαμά μου.
"Μαμά! Γύρισες! Συγνώμη που δεν έμεινα ξύπνια αλλά νύσταζα" Λέω και συνειδητοποιώ ότι βρίσκομαι στο σαλόνι.
"Δεν πειράζει,άργησε και η πτήση μου." Λέει και με αγκαλιάζει.
"Τι έπαθε το κούτελο σου;" Ρωτάει και με κοιτάει ανήσυχα.
"Κουτούλησα." Λέω και φαίνεται να με πιστεύει.
"Πως ήταν η Νέα Υόρκη;" Ρωτάω για να αλλάξω συζήτηση.
"Θα τα πούμε το μεσημέρι αυτά! Τώρα σχολείο!"Λέει και σηκώνομαι από τον καναπέ.
Την φιλάω στο μάγουλο και μετά ανεβαίνω τις σκάλες προσπαθώντας όσο μπορώ να μην κουτσαίνω. Φτάνω στο δωμάτιο μου και ετοιμάζω τα πράγματα μου. Κάνω μπάνιο και μετά επιλέγω ένα μπορντό φούτερ και ένα μαύρο τζιν με σκισίματα. Χτενίζω τα μαλλιά μου άλλη μία φορά, παίρνω τα πράγματα μου και κατεβαίνω τις σκάλες.
"Ααα Ντάρσυ να είσαι νωρίς σπίτι θα έχουμε έναν καλεσμένο." Λέει ενώ βγαίνω από την πόρτα.
"Εντάξει" Φωνάζω και αρχίζω να περπατάω για το σχολείο.
Μπαίνω στο σχολείο και τα πάντα δείχνουν φυσιολογικά, κατευθύνομαι στο ντουλαπάκι μου ελπίζοντας να συναντήσω την Κέλλυ πουθενά,έχω να την δω από την Δευτέρα.Ανοίγω το ντουλαπάκι μου και παίρνω το τετράδιο των μαθηματικών μου. Κλειδώνω το ντουλάπι μου και το κουδούνι χτυπάει. Αρχίζω και κατευθύνομαι στην τάξη μου.
"Ντάρσυ!" Ακούω μία γνωστή φωνή να φωνάζει.
"Κέλλυ!" Λέω και την αγκαλιάζω.
"Που έχεις χαθεί;" Λέει και φαίνεται αναστατωμένη.
"Ήμουν άρρωστη." Λέω και παρακαλάω τον θεό να με πιστέψει,δεν θέλω να την μπλέξω άλλο σε αυτή την υπόθεση.
"Θεέ μου νόμιζα ότι σου έκανε κάτι ο Τζακ." Λέει ενώ περπατάμε μαζί.
"Όχι! Δεν με έχει ενοχλήσει ξανά από το δασάκι." Και άλλο ψέμα,αρχίζω και νιώθω ενοχές που δεν τις λέω την αλήθεια, είναι η κολλητή μου από το νηπιαγωγείο.
"Πάλι καλά!" Λέει και σταματάει στην τάξη της.
"Τα λέμε στο μεσημεριανό!" Λέω ενώ απομακρύνομαι.
Η μέρα πέρασε γρήγορα μάθημα-διάλειμμα-μάθημα-διάλειμμα. Βαρετό! Στο μεσημεριανό η Κέλλυ μου εξομολογήθηκε ότι ο Μάριο της ζήτησε να βγούνε το Σάββατο,κάτι που με έκανε αρκετά χαρούμενη ,της αξίζει!
Περπατάω μόνη μου για το σπίτι μου μιας και η Κέλλυ έπρεπε να μείνει στο σχολείο,οπότε είμαι μόνη μου σήμερα. Δεν πειράζει δεν πρέπει να αργήσω,έχουμε καλεσμένο σήμερα. Συνεχίζω να περπατάω μέχρι που γυρνάω και βλέπω τον Τζακ να είναι πιο πίσω μου. Με βλέπει και αυτός και πλησιάζει προς το μέρος μου.
"Γεια" Λέει και συνεχίζει να κοιτάει μπροστά.
"Γεια" Λέω.
"Ξέρεις ήθελα να μιλήσουμε για εχθές. Δεν θέλω να είμαστε τσακωμένοι" Λέει. Με δουλεύει αυτός δεν μου λέει τίποτα!
"Ναι, δεν φταίω εγώ για αυτό!" Λέω λίγο θυμωμένη.
"Πρέπει να ξεκολλήσεις από αυτό, να προχωρήσεις δεν είναι δουλεία σου!" Λέει και αρχίζω να περπατάω πιο γρήγορα, δεν θα αντέξω πάλι να μου κάνει κήρυγμα!
"Απλώς μείνε έξω από αυτό! Δεν είναι να ασχολήσε με αυτούς!" Λέει και βλέπω το σπίτι μου.Ευτυχώς!
"Ναι ,γεια" Λέω και μπαίνω στην αυλή του σπιτιού μου.
"Ντάρσυ το εννοώ!" Λέει αλλά κλείνω την πόρτα του σπιτιού μου. Κοιτάζω από το παράθυρο και τον βλέπω απογοητευμένο να πηγαίνει στο δικό του. Συγνώμη Τζακ αλλά έχω πάρει την απόφαση μου.
"Ντάρσυ γύρισες!" Λέει η μαμά μου. Γυρνάω και βλέπω στο σαλόνι μία μαύρη μεγάλη βαλίτσα.
"Ποιος είναι εδώ;" Ρωτάω και μπαίνω μέσα στο σαλόνι. Ακούω βήματα να έρχονται από την κουζίνα και βλέπω...
"Μπαμπά!" Φωνάζω και τρέχω να τον αγκαλιάσω.
"Παιδί μου πόσο μεγάλωσες!" Λέει και με αγκαλιάζει.
"Για πόσο θα μείνεις;" Ρωτάω αμέσως, έχω να τον δω καιρό και συνήθως όταν έρχεται δεν μένει πολύ.
"Το Σάββατο πετάω για Νέα Υόρκη." Λέει και κάθεται στο καναπέ.
Οι γονείς μου έχουν χωρίσει από όταν ήμουν πέντε. Γενικά τσακώνονταν πολύ έτσι αποφασίσανε να πάρουν διαζύγιο. Δεν ταιριάζουν σαν χαρακτήρες η μαμά μου είναι ζωγράφος , είναι ήρεμη και δεν με πιέζει. Αντιθέτως ο μπαμπάς μου είναι στρατιωτικός, είναι πιεστικός και αυστηρός, πάντα θέλει να περνάει το δικό του.
"Και τώρα μιας και είμαστε όλοι εδώ, έχω να σου προτείνω κάτι Ντάρσυ" Λέει ο μπαμπάς μου. Ωχ.
"Σκεφτόμουνα ότι θα ήταν υπέροχη ιδέα να έρθεις να μείνεις για λίγο καιρό μαζί μου, στην Νέα Υόρκη!" Λέει και τον κοιτάω με γουρλωμένα τα μάτια.
¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤
Hey everybody!☆
Το σημερινό κεφάλαιο ίσως ήταν λίγο βαρετό...σορρυυ
Αλλά θα επανορθώσουν τα επόμενα!
Επόμενο : Σάββατο!
Σχολίασε και ψηφίστε παρακαλώ★
See ya chicas!★
YOU ARE READING
Οι Γείτονες
Mystery / ThrillerΌλοι έχουμε γείτονες. Καλούς,κακούς,σπαστικούς,γελοίους , φιλόξενους. Όμως οι δικοί μου γείτονες άνηκαν σε μία κατηγορία που δεν μπορούσα να φανταστώ. -_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_- |Η Ντάρσυ Στέφανη Άντερσον είναι ένα συνηθισμένο δεκ...
