Οι Γείτονες

Chapter_22

Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2015


"Σήμερα θα μιλήσουμε για τα αίτια της Γαλλικής απανάστασης..." ξεκινάει να λέει ο ΚΑΠΗ ενώ η μισή τάξη κοιμάται όρθια.
Η γαλλική επανάσταση είναι ένα από τα αγαπημένα μου μαθήματα και την κάνουμε κάθε χρόνο,αλλά σήμερα δεν με ελκύει καθόλου σαν μάθημα.Όσο και αν προσπαθώ να συγκεντρωθώ στην παράδοση το μυαλό μου ταξιδεύει σε όπλα και ψεύτικες ταυτότητες. Έτσι κάθομαι υπομονετικά και περιμένω να χτυπήσει το κουδούνι, όπως όλοι οι άλλοι.
 Δεν έχω μιλήσει με τον Τζακ από το δείπνο,όχι πως τότε μιλήσαμε και πολύ ,ήταν αρκετά απασχολημένος με την Λίνα. Ο άγνωστος δεν μου έχει στείλει μήνυμα από τότε και η μαμά μου για καλή μου τύχει δεν μου τα έψαλε που έφυγα έτσι ξαφνικά. Όποτε όλα σε γενικές γραμμές είναι καλά!Εκτός τον Τζακ και την Κέλλυ που θέλει να γούμε διπλό ραντεβού εγώ, αυτή, ο Μάριο και ο Έρικ. Όποτε σε γενικές γραμμές τα πράγματα είναι σκατά!

Το κουδούνι χτυπάει και όλοι αρχίζουν να μαζεύουν τα πράγματα τους,επιτέλους!

"Για την Δευτέρα θέλω να ετοιμάσετε μία εργασία για τον Λουδοβίκο Κάρολο, αυτή η εργασία θα μετρήσει για την βαθμολογία σας αυτό το τετράμηνο!" λέει αυστηρά. Καλά μέχρι την Δευτέρα ποιος ζει ποιος πεθαίνει. 
Σηκώνομαι και βγαίνω από την τάξη και περπατάω προς το ντουλάπι μου, μέχρι που βλέπω σε μία γωνίτσα τα αδέλφια Ρόμπερτσον να μιλάνε με την Κέλλυ. Σταματάω εκεί που είμαι και αρχίζω να κάνω μικρά βηματάκια πίσω, δεν έχω όρεξη να τους μιλήσω, δεν έχω όρεξη να βγω ραντεβού το Σάββατο γενικά! Όχι ότι ο Έρικ έχει κάτι,μια χαρά είναι αλλά- 
"Ντάρσυ!" ακούγεται η φωνή του Έρικ,κατά φωνή και ο γάιδαρος! Γυρνάω και τους χαμογελάω ενώ τους πλησιάζω, δεν υπάρχει διαφυγή! 
"Γειαα" λέω και με χαιρετάνε και αυτοί.
"Πως είσαι έχω να σε δω από το πάρτι!Ελπίζω να μην έπαθες κάτι" λέει ο Έρικ και ξαφνικά νιώθω ενοχές που ήθελα να τον αποφύγω. Έχω να τον δω από τον χαμό που έγινε στο πάρτι και εγώ η γουρούνα δεν ενδιαφέρθηκα να μάθω αν είναι καλά.
"Ναι ευτυχώς κατάφερα να φύγω γρήγορα.Εσύ;" λέω και αυτή την φορά δεν νιώθω τύψεις που λέω ψέμματα το έχω συνηθίσει εξάλλου τον τελευταίο καιρό.
"Ναι και εγώ. Δώσε μου το κινητό σου" λέει χαμογελώντας και μου δίνει και αυτό το δικό του. Ανταλλάζουμε αριθμούς και μετά μου χαμογελάει.
"Λοιπόν λέγαμε να βγούμε αυτό το Σάββατο όλοι μαζί σαν διπλό ραντεβού." ξεκινάει ο Έρικ και τώρα συμμετέχουν και ο Μάριο με την Κέλλυ, η οποία μόλις μου έκλεισε το μάτι. Θα την σκοτώσω! Αλλά δεν θα της περάσει! Κοιτάω γύρω στον διάδρομο μήπως βρω μία δικαιολογία για να την κάνω, αλλά το μόνο που αντικρίζω είναι το θυμωμένο βλέμμα του Τζακ. Μπα τώρα νοιάζεται! 
"Φυσικά και θα έρθω" λέω λίγο δυνατά για να το ακούσουν κάποιοι.
"Τέλεια!" χαμογελάει ο Έρικ και ο Μάριο κοιτάει την Κέλλυ περήφανος. Καλέ αυτοί κάνανε ολόκληρη συνωμοσία!
"Ωραία, πρέπει να πηγαίνω! Τα λέμε το Σάββατο!" λέω και αρχίζω να περπατάω μακριά τους.Σοβαρά θα βγω ραντεβού; Δεν έχω βγει ποτέ; Τι πρέπει να κάνω; Α ρε Κέλλυ που με έμπλεξες πάλι!
Φτάνω στο ντουλαπάκι μου και το ξεκλειδώνω, ψαχουλεύω για το τετράδιο αγγλικών μου και μετά το κλείνω πάλι. Πάω-
"Θεέ μου με τρόμαξες" λέω θυμωμένη στον Τζακ που στεκόταν σαν τον δράκουλα πίσω από το ντουλαπάκι μου. Έχει θέματα!
"Μπορούμε να μιλήσουμε λίγο;" ρωτάει.
"Όχι έχω μάθημα γεια" λέω και πάω να φύγω, μα με πιάνει από το χέρι και αρχίζει να με σέρνει στην έξοδο του σχολείου. Βγαίνουμε έξω και καταλήγουμε στο πίσω μέρος του σχολείου.
"Ωραία τι θες;" ρωτάει νευριασμένη.
"Μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί με χαστούκισες;" ρωτάει όσο πιο ήρεμα μπορεί.
"Γιατί είσαι ηλίθιος!" απαντάω και πάω να φύγω μα με τραβάει ξανά.
"Μήπως ζηλέψαμε Ντάρσυ" ρωτάει ειρωνικά.
"Εγώ...ν-να ζήλεψα."
"Επειδή έγινε κάτι μια φορά δεν σημαίνει ότι έχουμε κάτι! Κάνεις την ζωή σου κάνω την δικιά μου! Μην με αναγκάσεις να συμπεριφέρομαι όπως τις πρώτες μέρες της γνωριμίας μας!" λέει απειλητικά. 
"Ότι έγινε εκείνη την μέρα έγινε επειδή ψάχναμε κάτι να ξεχαστούμε"
"Ναι" λέω απογοητευμένη. Όχι μην λυγίσεις τώρα Ντάρσυ, όχι τώρα!
"Ωραία άντε γεια!" λέει και πάει να φύγει.
"Να κανονίσουμε να βγούμε κανένα διπλό ραντεβού, ο Έρικ είναι πολύ συμπαθητικός" λέω και σταματάει να περπατάει, γελάει λίγο και μετά φεύγει. 
Όταν πια έχει εξαφανιστεί μπροστά μου, φεύγω και εγώ. Τρέχω στις τουαλέτες και κλειδώνομαι μέσα.Ρίχνω λίγο νερό στο πρόσωπο μου και προσπαθώ αν εμποδίσω τον εαυτό μου να κλάψει. Σκουπίζω το πρόσωπο μου και βγαίνω έξω από τις τουαλέτες.
Το κινητό μου δονείται και το βγάζω από την τσέπη μου. Μήνυμα από τον Έρικ.

"Ανυπομονώ για αύριο..."

Χαμογελάω και πληκτρολογώ γρήγορα την απάντηση μου.

"Και εγώ! Τα λέμε"

Hey everybody!☆

Μην με δείρετε!❤  
Τα πράγματα θα φτιάξουν κάποια στιγμή...
Τέλος πάντων καλά να περνάτε!
Καλό μήνα!
Επόμενο: Πέμπτη

Σχολίασε και ψηφίστε παρακαλώ★

◆See ya chicas◆