Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2015
Η εβδομάδα πέρασε χωρίς να το καταλάβω. Σπίτι, σχολείο, σπίτι, η ίδια ρουτίνα όλη την εβδομάδα. Με την μητέρα μου δεν μιλάμε πολύ μετά από εκείνη το περιστατικό η μία αποφεύγει την άλλη. Από την μία θέλω να της μιλήσω, να την ρωτήσω γιατί, από την άλλη ντρέπομαι. Αλλά είμαι και τόσο θυμωμένη μαζί της που έμπλεξε με αυτόν τον άνθρωπο, δεν τον εμπιστεύομαι!
Με τον Τζακ τα πράγματα πάνε μια χαρά, δεν του μίλησα για την κρυφή σχέση τον γονιών μας. Όσο για την Κέλλυ δεν μπορώ να πω πολλά, φαίνεται ασφαλής.
Βγάζω τα ακουστικά μου και κατευθύνομαι στο παράθυρο μου.Η βροχή πέφτει καταρρακτωδώς κάνοντας την διάθεση μου να πέσει ακόμα περισσότερο.Δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα, να δω πως θα περάσει ολόκληρο σαββατοκύριακο.Το κινητό μου δονείται και αμέσως τον ανοίγω.
"Γεια. Η Λέξα είμαι να έρθω από το σπίτι σου ή θα περάσεις εσύ από το δικό μου;"
Διαβάζω και χωρίς να το σκεφτώ πολύ απαντάω να είναι εδώ στις οχτώ.
Αμέσως παίρνω τηλέφωνο τον Τζακ.
"Τι έγινε;" απαντάει με βαριά φωνή. Τον ξύπνησα, ουψ.
"Η Λέξα θα έρθει από εδώ στις οχτώ, να είσαι έτοιμος εντάξει;" ρωτάω ανήσυχη και πηγαίνω πάνω κάτω.
"Εντάξει όλα θα πάνε καλά,προσπάθησε να δείχνεις ήρεμη" λέει και εμφανίζεται στο παράθυρο του χαμογελώντας μου. Γελάω με τα μαλλιά του που πετάνε.
"Εντάξει, φτιάξε και λίγο το μαλλί" λέω και χαχανίζει.
"Μια χαρά είναι το μαλλί άντε γεια" λέει και το κλείνουμε.
Αφήνω το κινητό μου στο γραφείο μου και αμέσως πιάνω δουλειά, αρχίζω να μαζεύω το δωμάτιο μου. Κρύβω και ένα τηγάνι κάτω από το κρεβάτι, ποτέ δεν ξέρεις που θα χρειαστεί. Αφού το μάζεψα,άλλαξα ρούχα και κατέβηκα κάτω.
"Γεια" μουρμουρίζω στην μητέρα μου που ετοιμάζεται για έξοδο.
"Γεια σου γλυκιά μου" λέει και με κοιτάει μέσα από τον καθρέπτη.
"Θα βγεις;" ρωτάω ενώ κάθομαι στον καναπέ.
"Ναι με κάτι φίλες" απαντάει.
Ναι σίγουρα.
"Ξέρεις δεν σε είδα το πρωί" λέει και την ακούω να πλησιάζει.
"Χρόνια σου πολλά!" λέει και αφήνει μία μεγάλη χάρτινη σακούλα δίπλα μου.
27 Νοεμβρίου! Μα πως το ξέχασα! Τα γενέθλια μου.
Αμέσως μετά με αγκαλιάζει αλλά εγώ μένω παγωμένη στην θέση μου και περιμένω να απομακρυνθεί. Όταν πια το κάνει σηκώνεται παίρνει τα κλειδιά και την τσάντα της.
"Ξέρεις άμα θες να σταματήσω να τον βλέπω απλά πες μου το και θα το κάνω" λέει με χαμηλό τόνο.
"Δεν νομίζω να χρειάζεται να το πω" μουρμουρίζω.
"Εντάξει" λέει ηττημένη και μετά ακούω την πόρτα να κλείνει.
Ανοίγω την τηλεόραση για να χαζέψω μέχρι να έρθει η Λέξα. Είναι επικίνδυνο που την έχω καλέσει σπίτι μου ενώ θα λείπει η μητέρα μου. Αλλά με τον Τζακ κολλημένο στο παράθυρο μου και ένα τηγάνι κάτω από το κρεβάτι μου νομίζω θα επιβιώσω.
Το κουδούνι χτυπάει και εγώ πετάγομαι από τον καναπέ για να πάω να ανοίξω.
"Γεια" λέω όταν ανοίγω την πόρτα.
"Γεια " λέει με ξινό ύφος ντίβας και περνάει μέσα με καμαρωτό βήμα.
"Ωραίο το σπίτι σου" λέει ενώ προχωράμε προς τις σκάλες.
"Ευχαριστώ" μουρμουρίζω και ανεβαίνουμε στο δωμάτιο μου.
"Κάτσε" λέω και εκείνη αφήνει την μεγάλη τσάντα της στο πάτωμα.
"Να αρχίσουμε;" ρωτάω και εκείνη νεύει. Βγάζει η κάθε μία το σημειωματάριο της.
Ρίχνω μία κλεφτεί ματιά στο παράθυρο και βλέπω τον Τζακ να παρακολουθεί πίσω από τις κουρτίνες κάνοντας με να νιώσω κάπως καλύτερα.
Αρχίζω και διαβάζω τις σημειώσεις μου ενώ η Λέξα γράφει κάτι σε ένα μπλοκάκι. Ύστερα σταματάει, με κοιτάει και μου το δίνει.
"Η συζήτηση μας μαγνητοφωνείτε" διαβάζω και την κοιτάω μπερδεμένη.
Μου κάνει νόημα να μην μιλήσω και μου δείχνει την τσάντα της όπου ίσα που φαίνεται ένα μαγνητόφωνο.
"Τι θες;" γράφω και τις το δείχνω. Το βλέμμα της ξινής ντίβας έχει εξαφανιστεί από το πρόσωπο της.
"Την ήρεμη ζωή μου πίσω όπως και εσύ την δική σου" γράφει. Δεν καταλαβαίνω.
"Τα πράγματα αρχίζουν να δυσκολεύουν" συμπληρώνει.
"Τι εννοείς;" γράφω γρήγορα και κοιτάζω τον Τζακ πίσω από τις κουρτίνες για να πάρω θάρρος.
"Να είσαι έτοιμη, μην αντισταθείς έχουμε σχέδιο" γράφει και την κοιτάω περίεργα.
"1. Θα σε πιάσει"
"2. Θα σε βασανίσει "
"3.Θα σε σκοτώσει"
"Τι λες; Δεν σε καταλαβαίνω;" γράφω.
"Όλα αυτά για έναν ηλίθιο εφηβικό έρωτα!" γράφει
"Γιατί να σε εμπιστευτώ;" γράφω και νιώθω τα ότι θα εκραγώ από τα νεύρα μου από στιγμή σε στιγμή.
"Νομίζω ότι πρέπει να φύγω, ξέρεις κορίτσια σαν και εμένα δεν θα έπρεπε να χαραμίζουν τον χρόνο τους εδώ" η παλιά ξινή ντίβα Λέξα επέστρεψε και σε χρόνο ρεκόρ έχει μαζέψει τα πράγματα της.
"Περίμενε!" φωνάζω και την ακολουθώ έξω από το δωμάτιο μου.
"Κράτα τις σημειώσεις θα τις χρειαστείς" λέει ενώ κατεβαίνει τις σκάλες.
Σταματάει μπροστά από την πόρτα και γυρνάει και με κοιτάει με σοβαρό ύφος αυτή την φορά. Με τρομάζει αυτή η κοπέλα.
"Χάρηκα για την συνεργασία Ντάρσυ" λέει και απλώνει το χέρι της.
"Και εγώ" λέω και σφίγγω το χέρι της.
Κρατάει λίγο παραπάνω το χέρι μου και ύστερα το αφήνει μαζί με ένα χαρτάκι.
"Γεια σου" λέει και ανοίγει την πόρτα.
Κλείνω την πόρτα και αμέσως στρέφω την προσοχή μου στο χαρτάκι.
"Γιατί η Κέλλυ το θέλει, γιατί μπορώ να σου εγγυηθώ ότι η Κέλλυ είναι ασφαλής και γιατί όπως είπα έχω σχέδιο... ~Princess~ "
Hey Everybody☆
ΜΠΟΥΜ! ΈΒΑΛΑ ΑΑΛΙΛΟΥΓΙΑ ΑΑΛΙΛΟΥΓΙΑ :")
Συγκίνηση...❤
Λοιπόν ενδιαφέρον κεφάλαιο δεν λέτε;
Η Λέξα φαίνεται θα παίξει μεγάλο ρόλο για το τέλος της ιστορίας...
Δεν το περιμένατε ε;
Τι πιστεύεται θα πρέπει να την εμπιστευτεί;
Επίσης η Ντάρσυ έχει Birthdayy!❤
Να την χαιρόμαστε❤ WTF :")
Αυτάα
Συγνώμη που άργησα πάλι...
Βασικά θα βαριέστε να διαβάζετε κάθε φορά τα σόρρυ μου για την καθυστέρηση οπότε λέω να τα κόψω.... :")
21.838 R. OMG!
Επόμενο με το καλό : Παρασκευή ❤
Τα λέμε!❤
Σχολιάστε και ψηφίστε παρακαλώ!
◆See ya chicas◆
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Οι Γείτονες
Gizem / GerilimΌλοι έχουμε γείτονες. Καλούς,κακούς,σπαστικούς,γελοίους , φιλόξενους. Όμως οι δικοί μου γείτονες άνηκαν σε μία κατηγορία που δεν μπορούσα να φανταστώ. -_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_- |Η Ντάρσυ Στέφανη Άντερσον είναι ένα συνηθισμένο δεκ...
