Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2015
Ξυπνάω και βρίσκω τον εαυτό μου ανάμεσα σε δύο χέρια και τον Τζακ να έχει ξαπλώσει το κεφάλι του στη κοιλιά μου. Γελάω με την έκφραση που έχει πάρει και σπρώχνω ελαφρά το κεφάλι του στο μαξιλάρι δίπλα του.Σηκώνομαι από το κρεβάτι και πηγαίνω στην τουαλέτα του. Ρίχνω λίγο νερό στο πρόσωπο μου και γελάω με τα ατημέλητα μαλλιά μου, είναι περίεργο να γελάω και να νιώθω τόσο ήρεμη ενώ εχθές κόντεψαν να μας σκοτώσουν αλλά δεν θέλω να το σκέφτομαι, έχω όλη την μέρα να σκέφτομαι τι θα μπορούσε να συμβεί. Βγαίνω έξω και ο Τζακ ακόμα κοιμάται το μουλάρι,αλλά κάνω ησυχία για να μην τον ξυπνήσω.
Ανοίγω την πόρτα για να κάνω μία βόλτα ,βγαίνω έξω από το δωμάτιο του και περπατάω στον διάδρομο,φτάνω στην άκρη του και ακούω τις φωνές του Μπεν και της Μαίρη.
"Πως μπόρεσες!" Φωνάζει ο Μπεν.
"Σςς θα τους ξυπνήσεις όλους."
"Γιατί δεν μου είπες τίποτα; Γιατί μου το λες τώρα;" Ρωτάει νευριασμένος ο Μπεν.
"Δεν τα πηγαίναμε καλά τότε και φοβόμουνα, Μπεν πρέπει να καταλάβεις!"
"Παράτα με! Άντεξα πολλά αλλά αυτό παραπάει!" Φωνάζει
"Σε παρακαλώ Μπεν,μην μην της πεις τίποτα είναι μικρή!"
"Θεέ μου είσαι άρρωστη!" Φωνάζει και αμέσως μετά ακούω την εξώπορτα να κλείνει. Η Μαίρη μένει ήσυχη αλλά τρομοκρατημένη. Αρχίζει και ανεβαίνει βιαστικά τις σκάλες.Θα με δει και τι θα της πω; Πανικοβάλλομαι τρέχω και μπαίνω στην πρώτη πόρτα που βλέπω μπροστά μου. Μπαίνω μέσα στο δωμάτιο και βλέπω ένα διπλό κρεβάτι και μία μεγάλη ντουλάπα. Τρέχω γρήγορα στην ντουλάπα και μπαίνω μέσα μαζί. Σύντομα ακούω την πόρτα να ανοίγει και αμέσως να κλείνει με δύναμη. Βλέπω από το σχίσμα της ντουλάπας την Μαίρη να ψάχνει ένα ντουλάπι, μέσα από το ντουλάπι τραβάει μία φωτογραφία. Κάθεται στο κρεβάτι και φιλάει την φωτογραφία, δάκρυα τρέχουν από τα μάτια της. Ξαφνικά νιώθω τόσο άσχημα που κάθομαι και την παρακολουθώ αλλά άμα βγω θα έχουμε παρεξηγήσεις. Παίρνει την φωτογραφία και την τοποθετεί πάλι στο ντουλάπι.
"Λίγο έμεινε ακόμα" Ψιθυρίζει και κατευθύνεται προς την πόρτα. Λίγο έμεινε ακόμα για πιο πράγμα; Όταν πια ακούω την πόρτα να κλείνει,βγαίνω από την κρυψώνα μου. Πηγαίνω στο ντουλάπι και το ανοίγω. Είναι γεμάτο χαρτιά, ψάχνω λίγο και την βρίσκω. Η φωτογραφία απεικονίζει ένα άνδρα γύρω στα σαράντα πέντε, έχει ξανθά μαλλιά και γαλανά μάτια, είναι όμορφος αλλά το βλέμμα του κρύβει κάτι σκοτεινό και επικίνδυνο. Αλλά γιατί να κλαίει η Μαίρη πάνω από την φωτογραφία του, ίσως να είναι συγγενείς της. Πάω να βάλω την φωτογραφία πίσω στην θέση της όταν το μάτι μου πέφτει πάνω σε μία ταυτότητα. Την κοιτάω καλύτερα και πάνω έχει την φωτογραφία του Μπεν όμως δεν έχει το όνομα του, αντιθέτως γράφει Φίλιπ Τζον Γουίλιαμ. Γιατί να έχει ψεύτικη ταυτότητα ο Μπεν; Την βάζω γρήγορα στο ντουλάπι πίσω μιας και δεν με παίρνει να μείνω πολύ. Ανοίγω την πόρτα, ο διάδρομος άδειος.Βγαίνω έξω και πηγαίνω τρέχοντας στο δωμάτιο του Τζακ.Κλείνω την πόρτα πίσω μου γρήγορα και αφήνω μία ανάσα που κράταγα ώρα τώρα. Κάθομαι δίπλα στον Τζακ, ο οποίος φέρνει κεφάλι του στα πόδια μου.
Θεέ μου παραλίγο! Αλλά τι ήταν όλα αυτά; Μάλλον οι Τζόνσος να μην είναι τόσο ήσυχη οικογένεια όσο νόμιζα.
"Καλημέρα" Ακούω τον Τζακ να μουρμουρίζει .
"Καλημέρα" Λέω και σηκώνομαι σιγά σιγά.
"Εεε που πας;" Ρωτάει ξαφνιασμένος.
"Ε πρέπει να πάω σπίτι" Λέω και μαζεύω τα παπούτσια και το κινητό μου. Πηγαίνω προς το παράθυρο αλλά νιώθω ενοχές που θα φύγω έτσι απότομα.
"Να προσέχεις" Μουρμουρίζει και χαμογελάω. Κάθομαι στο περβάζι και πηδάω στο δωμάτιο μου.Αυτή την φορά δεν προσγειώνομαι τόσο άτσαλα όπως τις προηγούμενες φορές,φαίνεται βελτιώνομαι. Κλείνω το παράθυρο πίσω μου και αλλάζω στις πιτζάμες μου.
Ανοίγω το κινητό μου και βλέπω είκοσι κλήσεις από την Κέλλυ και ένα μήνυμα από την μαμά μου. Η ΚΕΛΛΥ! Γρήγορα πληκτρολογώ τον αριθμό της και περιμένω να το σηκώσει.
"Ντάρσυ! Είσαι καλά;" Ρωτάει μόλις το σηκώσει.
"Ναι είχαμε φύγει με τον Τζακ πριν γίνει όλη η φασαρία. Εσύ πως είσαι;" Ρωτάω και νιώθω ενοχές που για ακόμη μία φορά της λέω ψέμματα.
"Είμαι καλά , ο Μάριο με κράτησε σε ένα δωμάτιο μέχρι να έρθει η αστυνομία. Δεν ξέρεις πόσο φοβήθηκα" Λέει και ακούγεται φοβισμένη.
"Όλα καλά Κέλλυ μην ανησυχείς, όλα τελείωσαν. Υπήρξε κανένας τραυματίας;" Ρωτάω.
"Όχι όλοι είναι καλά" Μουρμουρίζει.
"Ξέρεις ο Μάριο μου είπε ότι ακόμα θέλει να βγούμε σήμερα,παρόλο που το σπίτι του έχει γίνει χάλια" Λέει και μπορώ να καταλάβω ότι χαμογελάει.
"Δηλαδή θα βγείτε;"
"Ναι" Λέει χαρούμενη.
"Ωραία άρα θα έρθεις από το σπίτι μου έτσι; Όπως πάντα"
"Φυσικά οι συνήθειες δεν αλλάζουν" Λέει και γελάμε.
"Πρέπει να κλείσω, τα λέμε!"
"Τα λέμε" Λέω και το κλείνω ανακουφισμένη που δεν έπαθε τίποτα.
Αμέσως μετά ανοίγω το μήνυμα της μαμάς.
"Το ξέρω ότι έφυγες από το παράθυρο,αλλά μην ανησυχείς δεν θα πω τίποτα!
Καλά να περάσεις! xx
(και να μην αργήσεις πολύ) "
Γελάω με το μήνυμα, για αυτό θέλω να μένω με την μαμά μου. Βάζω το κινητό μου να φορτίζει και μετά κατεβαίνω κάτω. Στο σαλόνι βλέπω την μαμά μου να διαβάζει και τον μπαμπά να κοιτάζει το εισιτήριο του.
"Καλημέρα" Λέω και γυρνάνε να με κοιτάξουν.
"Τι καλημέρα; Μία το μεσημέρι έχει πάει!" Λέει αυστηρά ο μπαμπάς μου.
"Καλημέρα αγάπη μου" Λέει η μαμά. Μία κόρνα ακούγεται απ'έξω και ο μπαμπάς μου αρχίζει να μαζεύει την βαλίτσα του.
"Ήρθε το ταξί μου" Λέει και πηγαίνω προς το μέρος του για να τον αγκαλιάσω.
"Καλό ταξίδι μπαμπά" Λέω και με αγκαλιάζει και αυτός χαμογελώντας.
¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤
Hey everybody!☆
Πως σας φάνηκε;
Αρχίζουν και αποκαλύπτονται περίεργα πράγματα...
Επίσης (άκυρο με την ιστορία μας) σήμερα έχει γενέθλια η Selena Gomez,my queen!
Είναι κανείς άλλος selanator; Σε τι fandom ανήκετε γενικά;
Εγώ είμαι Directioner, 5SOSFAM, Dylanator...
Επόμενο : Σαββατοκύριακο
Σχολίασε και ψηφίστε παρακαλώ★
◆See ya chicas◆
ESTÁS LEYENDO
Οι Γείτονες
Misterio / SuspensoΌλοι έχουμε γείτονες. Καλούς,κακούς,σπαστικούς,γελοίους , φιλόξενους. Όμως οι δικοί μου γείτονες άνηκαν σε μία κατηγορία που δεν μπορούσα να φανταστώ. -_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_- |Η Ντάρσυ Στέφανη Άντερσον είναι ένα συνηθισμένο δεκ...
