Ίδια μέρα...
Τρέχουμε στους διαδρόμους προσπαθώντας να βρούμε ένα τρόπο να επικοινωνήσουμε με την αστυνομία, αλλά τίποτα συνεχίζουμε να είμαστε παγιδευμένοι στο σχολείο.
"Τι θα κάνουμε;" ρωτάω και σταματάμε να τρέχουμε. Θεέ μου από εδώ και πέρα θα πηγαίνω πιο συχνά για τρέξιμο.
"Δεν ξέρω,αλλά και να μην κάνουμε κάτι κάποια στιγμή θα καταλάβουν ότι κάτι δεν πάει καλά μιας και δεν έχουμε επικοινωνήσει με κανέναν εδώ και δύο ώρες" λέει και έχει δίκιο αλλά δεν γίνεται να περάσουμε όλο το βράδυ εδώ είναι επικίνδυνα. Αυτοί την φορά είναι αποφασισμένη και αυτό με φοβίζει.
"Πάμε στον δεύτερο όροφο, μπορεί να βρούμε κάτι χρήσιμο" προτείνω και νευω.
Ελέγχουμε πρώτα τις σκάλες και μετά αρχίζουμε να ανεβαίνουμε τρέχοντας. Μόλις φτάσουμε ερχόμαστε αντιμέτωποι με δύο οπλισμένους άντρες που σίγουρα δεν έχουν φιλικές διαθέσεις.
Ο Τζακ μου κάνει νόημα να κάνω ησυχία και νεύω. Αρχίζει να περπατάει προς το μέρος τους και μου κάνει νόημα να τον ακολουθήσω, κρατάω σφικτά το τηγάνι μου και τον ακολουθώ.(ναι το τηγάνι δεν τελείωσε) Λόγω του σκοταδιού δεν μας βλέπουν και αυτό μας συμφέρει. Ο Τζακ φτάνει πίσω από τον ένα και μου κάνει νόημα να πλησιάσω τον άλλο.
"Τώρα" φωνάζει και ο Τζακ με μία κίνηση αφήνει αναίσθητο τον άλλο,ενώ εγώ τον χτυπάω στο κεφάλι με το τηγάνι. (yeahh)
"Δεν πρέπει να τους αφήσουμε εδώ" λέει ο Τζακ και πιάνει τον ένα από τα πόδια και αρχίζει να τον σέρνει προς μία πόρτα.
"Έλα Ντάρσυ δεν έχουμε και πολύ χρόνο ξέρεις!" λέει επιθετικά, καλα. Πιάνω τον άλλο από τα πόδια και τον σέρνω προς την ίδια κατεύθυνση.
"Εντάξει" μουρμουρίζω.
Ανοίγουμε την πόρτα και κλάματα ακούγονται, κάποιος είναι εδώ;
"Μην μας πειράξετε σας παρακαλώ" ακούγεται μία αδύναμη φωνή.
"Είναι δικοί μας" μουρμουρίζω στον Τζακ μιας και δεν μπορούμε να δούμε ποιοι είναι εδώ,αλλά ακούγονται πολλοί.
"Πόση ώρα είστε εδώ;" ρωτάω και τραβάω τον αναίσθητο σε μία γωνία.
"Δ-δεν ξέρουμε από τότε που έκλεισαν τα φώτα,επιτέθηκαν στην τραπεζαρία" λέει κάποιος άλλος από το βάθος της αίθουσας.
"Καμιά ιδέα για το πως να βγούμε από εδώ" ρωτάω.
"Δεν λειτουργεί τίποτα, ούτε τηλέφωνα ,ούτε υπολογιστές και οι φρουροί έξω από το σχολείο άφαντοι" λέει κάποιος.
YOU ARE READING
Οι Γείτονες
Mystery / ThrillerΌλοι έχουμε γείτονες. Καλούς,κακούς,σπαστικούς,γελοίους , φιλόξενους. Όμως οι δικοί μου γείτονες άνηκαν σε μία κατηγορία που δεν μπορούσα να φανταστώ. -_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_- |Η Ντάρσυ Στέφανη Άντερσον είναι ένα συνηθισμένο δεκ...
