Οι Γείτονες

Chapter_32

Ίδια μέρα...



Περπατώ περπατώ μες στο δάσος όταν ο λύκος δεν είναι εδώ (Okey πλάκα κάνω τώρα ξεκινάει το κεφάλαιο)



Βγαίνω έξω από το σπίτι και περπατάω προς το δάσος. Πολλοί στην διαδρομή αυτή με ρωτάνε άμα είμαι καλά ή αν χρειάζομαι βοήθεια και εγώ τους κοιτάω σαν χαζή γιατί δεν καταλαβαίνω το τόσο ενδιαφέρον. Μέχρι που ένας με ρώτησε τι το θέλω το τηγάνι. Okey.


Μπαίνω μέσα στο δάσος και προσπαθώ να μην σκουντουφλήσω πουθενά, μιας και δεν έχει κανένα δρομάκι που να μπορείς να ακολουθήσεις. Έτσι το πράγμα γίνεται πιο δύσκολο και τρομακτικό μιας και το σπίτι δεν φαίνεται και πολύ από εδώ και η μουσική ίσα που ακούγεται.

Μήπως να γυρίσω πίσω; Μα τι κάνω η χαζή ακούω της εντολές ενός ηλίθιου δολοφόνου και για την πιθανή άμυνα μου πήρα ένα τηγάνι. Κάτι πάει λάθος μαζί μου. 
Αλλά άμα γυρίσω ίσως χάσω την ευκαιρία να δω αυτόν τον άνθρωπο.
Από την άλλη ίσως βγω και ζωντανή! Άλλοι στην θέση μου θα έφευγαν τρέχοντας αλλά εγώ θέλω να μείνω για κάποιο λόγο. Έτσι και αλλιώς το πάρτι είναι βαρετό!

Θα γυρίσω; Δεν θα γυρίσω; Σκατά!


"Τι κάνεις εσύ εδώ;" 

"Τζακ με κατατρόμαξες! Πες κάνα γεια πρώτα!" φωνάζω μιας και έχασα δέκα χρόνια από την ζωή μου εξαιτίας του.

"Ναι, γεια! Τι κάνεις εδώ;" ρωτάει και φαίνεται νευριασμένος.

"Ότι θέλω κάνω εδώ λογαριασμό θα σου δώσω;" ρωτάω.

"Ναι από την στιγμή που κρατάς ένα τηγάνι στην μέση του δάσους!" λέει αυτή την φορά πιο ήρεμα.

"Εμ...δεν κάνω κάτι...απλά βόλτα" λέω και είμαι σίγουρη πως δεν με πίστεψε.

"Εσύ;" ρωτάω πριν προλάβει να ρωτήσει κάτι άλλο περί τηγανιού.

"Β-βόλτα" λέει και τρίβει τον σβέρκο του από αμηχανία. 

Λέει ψέμματα.

"Ωραία" 

"Ναι"

Κοιτάζουμε γύρω μας άβολα μιας και δεν έχουμε κάτι άλλο να πούμε και ξέρουμε ότι λέμε ψέμματα ο ένας στον άλλο. Όμως γιατί είναι εδώ; Λες και αυτός να έλαβε μήνυμα; 

Κοιτάω τριγύρω μήπως δω κανένα σημάδι ότι αυτός είναι εδώ.Αλλά όχι...

Όποτε γυρνάω πάλι πίσω στον Τζακ.
Έχουμε να μιλήσουμε από τότε που πήγα μεθυσμένη σπίτι του και απλώς "κοιμηθήκαμε"! Ακόμα δεν έχω μάθει πως προέκυψε το σημάδι στον λαιμό μου. 

"Ξέρεις δεν είναι ωραίο να λες ψέμματα!" λέει ξαφνικά ο Τζακ. 

Προκαλεί και δεν θα του βγει σε καλό.

"Ναι κάτι γνωρίζω!" λέω θυμωμένη.

"Ειδικά όταν είσαι μεθυσμένη και δεν θυμάσαι τίποτα και αναγκαστικά πρέπει να εμπιστευτείς τον άλλο" λέω και το ξέρω ότι κατάλαβε τι εννοώ ακόμα και αν το αρνείται.

"Δεν σου έκρυψα κάτι εκείνο το βράδυ" λέει. 

Ψεύτη!

"Ψεύτη και οι δύο ξέρουμε-"

"Ποιος ξέρει τι είχες κάνει πριν ώστε να καταλήξεις έτσι!" φωνάζει.

"Πως τολμάς;" φωνάζω και τον πλησιάζω περισσότερο από όσο πρέπει.

"Σε έχω μάθει αρκετά, δεν χρειάζεται να κρύβεσαι! Ο φίλος σου ο Τριπ έκανε όλη την δουλειά!" 

"Ε τελικά είσαι πολύ ηλίθιος!" φωνάζω ενώ το χέρι μου προσγειώνεται στο μάγουλο του.

"Πας καλά κοπέλα μου;" 

Θόρυβος ακούγεται πίσω από τους θάμνους και στρέφουμε το βλέμμα μας εκεί.
Ησυχία επικρατεί για λίγο μέχρι που ο Τζακ μιλάει.

"Ντάρσυ τρέχα" λέει ψιθυριστά ο Τζακ.

"Τώρα!" φωνάζει και αρχίζω να τρέχω σαν τρελή στην κυριολεξία όμως. (μην ξεχνάμε και το τηγάνι)

Κοιτάω πίσω μου και βλέπω τον Τζακ να με ακολουθεί αλλά πίσω του δεν μπορώ να διακρίνω κάποιον άλλο μιας και είναι βράδυ. Τρέχουμε και κλαδιά μπλέκουν στα μαλλιά μου κάνοντας με να πονάω και να με καθυστερούν.

"Τζακ τι συμβαίνει;" ρωτάω λαχανιασμένη.

"Τρέχα Ντάρσυ! Τρέχα!" φωνάζει και συνεχίζουμε να πηγαίνουμε πιο βαθιά σε αυτό το καταραμένο δάσος. Τι ήθελα και ήρθα και με τηγάνι κιόλας, είναι βαρύ το άτιμο!

Ξαφνικά ο Τζακ με τραβάει κάτω και προσγειώνομαι στο έδαφος άτσαλα. Πέφτει ακριβώς πάνω που ο Τζακ. 

Πάω να παραπονεθώ μα το χέρι του με εμποδίζει να μιλήσω. Κοιτάει τριγύρω και μετά μου κάνει νόημα να μην μιλήσω και να σηκωθώ όσο πιο αθόρυβα μπορώ. 

"Πήρες και εσύ το μήνυμα έτσι;" ρωτάει και γνεύω. 

"Σκατά" μουρμουρίζει και περπατάμε από εκεί που ήρθαμε με εμένα να κρατάω σφικτά το τηγάνι. 

"Ξέρεις-" δεν προλαβαίνω να πω κάτι μιας και πέφτω σε μία μεγάλη λακούβα. 

Και όταν λέω μεγάλη εννοώ μεγάλη! Χωράω ολόκληρη εκεί μέσα. 

Το θέμα είναι ότι δεν είμαι μόνη μου εκεί μέσα.

"Ντάρσυ είσαι καλά;" ρωτάει ο Τζακ.

"Ναι αλλά κάτι είναι εδώ μέσα!" φωνάζω και βλέπω τον Τζακ να εμφανίζεται στην κορυφή της λακούβας. 

Προσπαθώ να βρω κάτι να πιαστώ για να βγω αλλά το μόνο που καταφέρνω είναι να ρίχνω όλο και περισσότερο χώμα. 

"Περίμενε εδώ πάω να βρω κάτι να σε τραβήξω" λέει και φεύγει.

"Ναι γιατί μπορώ να πάω και άλλου" μουρμουρίζω και βολεύομαι καλύτερα μέσα στον λάκκο.

Μα ποιος στο καλό έσκαψε ένα τόσο μεγάλο λάκκο. Εννοώ φαντάσου να μην είχα τον Τζακ πως θα έβγαινα από εδώ πέρα! 

Μου θυμίζει τις ταινίες όπου οι κακοί σκάβουν τέτοια για να κρύψουν πτώματα και- 

Ωχ. 

Βγάζω το κινητό μου από την τσέπη μου και ρίχνω λίγο φως.

"ΤΖΑΚ!" ουρλιάζω και προσπαθώ να απομακρυνθώ από κοντά του.

"Τι έγινε;" ρωτάει αναστατωμένος.

Κοιτάει μέσα στο λάκκο και μένει άφωνος.

"Ο-ο ΚΑΠΗ"

Hey everybody!☆

Βρήκαμε το πτώμα! Αλλά τι σχέση έχει ο ΚΑΠΗ με την όλη ιστορία; 
Περίεργα πράγματα...
Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο❤ 
Είχαμε και ένα τσακωμό ;)
Το πάρτι όπως φαίνεται δεν πήγε όπως το φανταζόμασταν!
BUT! WE LOVE ΤΗΓΆΝΙ!❤ 
Σας άρεσε το τραγούδι;❤  
Αυτά!
#1 Μ/Τ/Θ!❤
Επόμενο: Τετάρτη-Πέμπτη! 

Σχολίασε και ψηφίστε παρακαλώ★

◆See ya chicas◆