Οι Γείτονες

Chapter_3

Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2015

Η επόμενη μέρα με βρήκε να παλεύω να κλείσω το ρημαδιασμένο ξυπνητήρι μου που ήταν δίπλα στο κρεβάτι μου. Μετά από μια σκληρή προσπάθεια κατάφερα  να σηκωθώ από το ζεστό κρεβάτι μου και να πάω στο μπάνιο μου. Έπλυνα τα δόντια  μου και χτένισα τα μαλλιά μου, στην συνέχεια επέλεξα ρούχα. Ένα μαύρο τζιν με σκίσιμο στα γόνατα και μια γκρι μακρυμάνικη  μπλούζα. Κοιτάω έξω από το παράθυρο και βλέπω ότι ο καιρός είναι μουντός, έτσι παίρνω μαζί μου και μία πλεκτή ζακέτα και το σκούρο γκρι σκουφάκι μου. Παίρνω την τσάντα μου και κατεβαίνω γρήγορα τις σκάλες. Μπαίνω στην κουζίνα όπου αντικρίζω την μαμά μου να πίνει καφέ.
"Καλημέρα" Λέω και την φιλάω στο μάγουλο.
"Καλημέρα" Λέει εκείνη και συνεχίζει να πίνει τον καφέ της.
Αρπάζω ένα κρουασανάκι και ετοιμάζομαι να φύγω μιας και είναι 7:45.
"Αα Ντάρσυ ξέχασα να σου πω! Θα περάσεις να πάρεις τα παιδιά από δίπλα να πάτε μαζί σχολείο" Λέει και παγώνω.
"Τι; " Ρωτάω σοκαρισμένη. Η μαμά μου σηκώνεται και αρχίζει να με σπρώχνει προς την πόρτα.
"Έτσι συμφώνησες με την Μαίρη,  να τα βοηθήσεις να προσαρμόσουν!" Λέει
Μμα Μαμά-" Δεν προλαβαίνω να ολοκληρώσω μιας και με έχει πετάξει έξω από το σπίτι.Περπατάω όσο πιο αργά μπορώ μέχρι την πόρτα των δίπλα. Φτάνω κι χτυπάω το κουδούνι. Η πόρτα δεν αργεί να ανοίξει .
"Εμ...Καλημέρα, σήμερα θα πάμε μαζί σχολείο"Λέω διστακτικά.
Με κοιτάζει λίγο και ύστερα εξαφανίζεται μέσα στο σπίτι. Εγώ τώρα τι πρέπει να κάνω; Προς το παρόν θα περιμένω εδώ...
Βήματα ακούγονται και στην πόρτα εμφανίζονται τα δίδυμα με τον Τζακ.Ο Τζακ μου χαρίζει ένα ειρωνικό-νυσταγμένο βλέμμα.Βγαίνουν έξω χωρίς να πουν κουβέντα και ξεκινάμε να περπατάμε για το σχολείο. "Γίνε κοινωνική Νταρσυ γίνε κοινωνική!" Επαναλαμβάνω από μέσα μου και έτσι παίρνω το θάρρος να μιλήσω.
'Από που είστε; " Ρωτάω προσπαθώντας να ανοίξω ένα θέμα συζήτησης.
"Νέα Υόρκη" Απαντάει ξερά ο Σμιθ ενώ η Μπέλα κοιτάζει τον δρόμο ενώ ο Τζακ φοράει ακουστικά. Τέλεια...
Για την υπόλοιπη διαδρομή αποφάσισα να μην προσπαθώ να γίνω κοινωνική και απλά να περπατάω. Έτσι και έγινε , δεν μιλήσαμε καθόλου.Μόνο όταν μας ήρθε μαζί μας η Κέλλυ πετάξανε ένα ξερό "Γεια" και ύστερα μούγκα. 
Οι παλιές καγκελόπορτες του σχολείου αρχίζουν να εμφανίζονται και είναι ευγνώμον για αυτό.Προχωράμε λίγο πιο γρήγορα μιας και αρχίζει να ψιχαλίζει.Μπαίνουμε μέσα στο κτίριο και  ζεστός αέρας με χτυπάει στο πρόσωπο.Ανακουφίζομαι από την ζεστή ατμόσφαιρα και γυρνάω να δω τους άλλους. Μα δίπλα μου δεν είναι κανείς.
"Που πήγαν;" Ρωτάω την Κέλλυ που περπατάει δίπλα μου.
"Δεν ξέρω αν το έχεις πάρει χαμπάρι αλλά σε πέντε λεπτά ξεκινάει το μάθημα" Λέει και πάμε στα ντουλαπάκια μας.
"Παρεμπιπτόντως ποιο είναι αυτοί;" Ρωτάει και με κοιτάει με μπερδεμένη έκφραση.
"Και αυτοί γλυκιά μου Κέλλυ είναι οι καινούργιοι μου γείτονες" Απαντάω.
"Αλήθεια! Δεν ξέρω αλλά αυτά τα δίδυμα με τρομάζουν.Τουλάχιστον ο άλλος είναι ωραίος" Λέει και μου κλείνει το μάτι.
"Ναι...τέλος πάντων η μητέρα τους θέλει να τα βοηθήσω να προσαρμοστούν στο σχολείο! Αλλά αυτό είναι γελοίο!" Λέω 
"Οο έλα μπορείς να τους κάνεις παρέα της πρώτες μέρες,να....να τρώμε μαζί μεσημεριανό"Λέει και χαμογελάει.
"Δεν είναι εύκολο Κέλλυ. Τα είδες στον δρόμο κουβέντα δεν βγάλανε" Λέω αγανακτισμένη.

Η υπόλοιπη μέρα περνάει γρήγορα μάθημα και πάλι μάθημα.Η ώρα του μεσημεριανού φτάνει και με την Κέλλυ περιμένουμε στην ουρά για να φάμε.Αφού πάρουμε το φαγητό μας πηγαίνουμε να βρούμε τραπέζι.Η Κέλλυ σταματάει και μου δείχνει ένα τραπέζι στην γωνία.Εκεί κάθεται ο Σμιθ με την Μπέλα.
"Έλα πάμε " Μου λέει.Όχι πάλι! 
"Όχι όχι...αφού..." Δεν πρόλαβα να αρνηθώ μιας και με τραβάει η Κέλλυ στο τραπέζι τους.
"Γεια σας! Να κάτσουμε;" Ρωτάει με αυτοπεποίθηση.Δεν μιλάνε,κοιτάζονται και η Μπέλα κουνάει το κεφάλι της καταφατικά.Φαίνεται λες και έκλαιγε πριν, τα μάτια της είναι πρησμένα.
"Ναι" Μουρμουρίζει ο Σμιθ. Καθόμαστε με την Κέλλυ στο τραπέζι και ξεκινάμε να τρώμε.

"Πως ήταν η μέρα σας;" Τους ρωτάει η Κέλλυ. Η Μπέλα την κοιτάζει λίγο και μετά αρχίζει και δακρύζει.
"Μπέλα όλα καλά;" Ρωτάω πλέον ανήσυχη.Ο Σμιθ την παίρνει αγκαλιά και της ψιθυρίζει κάτι, όμως αυτή κλαίει περισσότερο τώρα.Μερικά παιδιά γυρνάνε και μας κοιτάνε περίεργα αλλά δεν με νοιάζει.
"Σμιθ τι έχει; Έχω αρχίσει να ανησυχώ" Λέω και περιμένω για απάντηση.
"Απλός ο Τζακ μάλλον χάθηκε στο σχολείο, είναι μεγάλο και η Μπέλα όπως πάντα ανησυχεί περισσότερο απ ότι πρέπει" Απαντάει και παρατηρώ είναι η πρώτη φορά που ο Σμιθ μιλάει τόσο.
"Θέλετε να πάω να τον βρω.Εδώ γύρω θα ναι." Λέω και σηκώνομαι από το τραπέζι. Κοιτάω την Κέλλυ και μου χαμογελάει περήφανη που μίλησα επιτέλους. 

Φεύγω και αρχίζω να περπατάω προς την έξοδο της καφετέριας...



¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤ 

 Hey everybody!☆
Καλό μήνα! 
Το επόμενο κεφάλαιο ίσως να αργήσει λίγο γιατί το σαββατοκύριακο μου είναι λίγο φορτωμένο...
Ευχαριστώ πολύ που διαβάζεται την ιστορία... ♡  
Σχολιάστε και ψηφίστε παρακαλώ★

See ya chicas! ♡