The Sassy And The Beast

Chapter 22

Kurt's Point of View

I woke up with a start. No let me rephrase that. I woke up with a fucking headache that hurts like a bitch. My throat feels dry and rough as the sand paper. My skin sticky with sweat.

I roamed my eyes only to realize that this isn't my room. Babangon na sana ako when I felt something heavy that restrains me to move.

My initial reaction was to panic. I know it's a person based on the silhouette I can make out from the light of the moon entering the window, but I try as I might to stay calm. I fucked up once, ayaw ko nang dagdagan pa by having any connection with this person.

The last thing I can remember ay noong pumunta ako sa isang resto-bar para uminom noong lunch break ko. Hindi na din ako pumasok ulit noong hapon, kasi tinamad na ako. Tapos lumipat nalang ako sa bar ng kakilala ko noong mag-gagabi na. Para sana kahit malasing ako may bantay ako. Pero kung minamalas ka nga naman, may nakapag-uwi pa ata sa akin.

I can kill myself now, really. I'm stupid enough to be beer dependent this past few days. And sleeping with someone I do not know is way out of my league.

Ngayon lang ata nagsunod-sunod ang problema ko and I don't know how to deal with it. Kung sa iba simple lang siguro ito, ako naman halos mabaliw na dahil naguguluhan ako.

I can talk to them, I can tell my friends about it. But my pride is overpowering me. Gusto ko ako lang magso-solve nitong problema ko. And I don't want to disappoint anyone. Be it my parents or Alex. Especially Alex.

Inalis ko ang pagkakayakap ng kung sino man itong babaeng katabi ko sa akin. I faced against her to look for my things and luckily nasa akin lahat ng iyon.

My clothes are still intact, thank the good Lord. Even my shoes. Goddamn it. Who would let someone -- a drunk person at that, sleep with their shoes on?!

I got up and went straight to the door to leave. I opened it very lightly so not to wake up the oblivious person sleeping behind me when I glimpsed of her sleeping form.

And for all the good that is holy, it is Alex. My Alex. Was I too drunk last night -- technically awhile ago, that I can't remember that I went to their house? This is their house, right? This isn't her room tho.

Stupid brain! What were you thinking? You're doing good avoiding her tapos ngayon pupuntahan mo lang siya?! You did not force yourself to just watch her from afar just to waste everything because of your stupid drunk mind thinking.

Tuluyan na ako umalis pagkatapos ko siya titigan. Geez, I'm such a creep.

Sumakay ako sa sasakyan ko pagkalabas ko ng gate nila at pinaharurot na ito. Now I'm back to fucking square one. Again. For sure kukulitin niya ako mamaya pagpasok sa school. Her convincing me means more time with her. God please forgive for what I am doing.

I am becoming a desperate jerk deciding out of whim.

***

Alexandra's Point of View

Bumangon ako sakto pagkasara ng pinto. Hindi man lang niya ako ginising, he didn't even say goodbye. Nakakatampo na siya. He's becoming off lately. Kanina when he came here I can see that something is bothering him, but he won't tell me.

Pumunta na ako sa room ko para makatulog ulit at hindi naman ako nahirapan.

Pagpasok ko ng university, sinalubong agad ako ng ingay ng mga estudyante. May nagsisigawan. May tumatakbo, tumatawa at nagku-kwentuhan. Argh! Ang ingay.

Dumeretso na ako sa classroom ko kasi malapit na ako ma-late.

Pagkarating ko parang war zone. Ang ingay ng mga kaklase ko. Pati mga upuan ang gulo, tapos may kung ano-ano pang nakasulat sa board namin.

"Anong meron?" Tanong ko sa isa kong kaklase ko, dapat kasi behave na sila dahil malapit na magsimula ang klase.

"Kaka-announce lang 5 minutes ago before ha dumating. Walang mga prof dahil may emergency meeting para sa exam next week." Masayang sabi niya.

I took my phone to text Maddie and Blaire, sakto naman na tumatawag si M.

"Hey girls, saan kayo?" Sagot ko kaagad sa tawag.

"Andito ako sa classroom ni Blaire, inaantay ko siya. Pupuntahan ka na namin dyan. Ay eto na pala siya." Narinig ko pa ang pag-bati sa akin ni B at ibinaba ko na ang tawag.

Inantay ko na sila sa labas ng room ko. Pagdating nila kasama na nila si Andy.

"Si Kurt?" Tanong ko kaagad.

Andy acted hurt bago sumagot. "You always look for something else. Can't you just be happy that I'm with you guys?"

Inirapan nalang namin siya ng girls. "Alam mo ikaw ang drama mo. Hindi ka nalang sumagot kung nasaan talaga siya eh." Binatukan pa siya ni Maddie kaya natawa nalang kami.

"Ang bigat ng kamay mo. Lalaki ka 'no?! Umamin ka na." Pang-iinis niya kay Maddie kaya nag-away nanaman sila.

Tuwing nalang magkakasama kami nagbabangayan silang dalawa. Pikon talo kasi minsan si Maddie kay mas nakakatawa.

Tinawagan ko si Kurt pero hindi sinasagot. Sinubukan din nila pero busy naman na daw.

Umalis na kami doon at nagpunta muna sa canteen para pag-usapan kung saan kami ngayong araw.

Pagkahanap ng table ay na-upo na ako, bumili pa silang tatlo ng pagkain nila.

Habang nag-aantay ay bigla nalang may bumuhos na juice sa ulo ko. Nang lingunin ko ito ay may palad namam na tumama sa kaliwang pisngi ko.

Being shocked is an understatement. I was stupefied. Hindi ko alam kung paano magre-react.

Nagulat nalang ako ng may yumugyog sa balikat ko. Si Andy iyon na nakayuko sa harap ko at tinatanong kung ok lang ako.

Tango lang ang naisagot ko at narinig ko ang isang napakatinis na sigaw.

"Ikaw ang dahilan!" Sabi ni Amanda habang dinuduro-duro ako. "You're the reason kung bakit hindi ko makuha lahat ng gusto ko. Ako naman talaga ang mahal ni Kurt pero sinasakal mo siya. Just let him go! Hindi ka niya mahal."

Pakiramdam ko nagdilim ang paningin ko. Ang huli ko nalang naaalala ay nang sampalin ko siya ng dalawang beses hanggang sa naging magulo na ang lahat.