A Liars Life (KathNiel) [ON HOLD]

ALL: With Me

Kath's POV

I'm ... EXHAUSTED! Ang daming project, homewrok, quizzes, at magtatrabaho pa ako sa gabi! Mga 5-4 hours na lang siguro ang tulog ko! I swear himala nalang na nakasurvive pa ako for one week.But ... no choice. Life must go on. Kailangan kong magsikap! Break ko naman for two days kaya makakapahinga na ako.Na-bigla ako ng may isang bilog na bagayng tumama sa akin. Tumingin ako sa likod ko at nakita ko si Julia.

"Bawal matulog." pabuling nya na sabi. Nag-peace sign lang ako sa kanya.

"So for your assignment you need to answer page 238 for us to check tomorrow morning. Gawin nyo nalang rin yang advance study para magkakaroon ng smooth flow ang discussion natin." sabi ng teacher ko. "Class dismissed."

"KATH! Gusto mong gumala?!" sabi ni Julia at umupo sya sa desk ko. "Kasama natin sina Yen at Kiray."

"Sorry, Jules." sabi ko. "Kailangan ko talagang magpahinga."

Nag-nod nalang sya. Alam na ni Jules ang tungkol sa trabaho ko at tungkol sa lolo ko. Pero wala pa syang alam about sa contract. 

"Sige. Basta promise mo pag may time ko gala tayo?" tanong nya. I nodded. She smiled sadly. "Sige. Ingat ka."

I kissed her cheeks and walked away.

"Hi Kath."

"Uwi kana Kath?"

"Ingat ka Kath!"

Smile nalang ang binigay ko sa kumakausap sa akin. Simula kasi nung nalaman ng buong campus ang tungkol sa amin ni DJ ay mas naging mabait ang mga tao sa akin. Ako sinungaling sila plastic. Pff.

Pumara na ako ng jeep at sumakay. Pagdating ko sa apartment ko ay biglang nag-ring ang cellphone ko.

Calling: Boss Daniel

Uggh. Si Daniel.

"Hello?"

"Kath we will have brunch with my grandparents tomorrow."

"Bukas?"

"Oo, bakit?"

"W-Wala. Sige."

"Okay. I will pick you up at 11:00 at tsaka yung damit mo nasa doorway na ng apartment mo. I'm sure that's your size."

And ... there goes my rest time. But I can't afford to miss that brunch. Mapapahiya si Daniel at baka masira pa ang plano na pinaghirapan namin.

------------------------------------------------------------------------------------

 "Hey." sabi nya pagkakita nya sa akin. He smiled. "I knew it was your size." binuksan nya ang pintuan sa sasakyan nya.

"Yeah." I said bago ako pumasok.

There was long silence (as usual) sa sasakyan. I feel very dizzy. Konting ikot ng kotse ay parang masusuka ako. Daniel kept on giving me funny faces maybe wondering what's wrong with me. I kept on taking deep breaths but also careful not to let Daniel notice.

I felt the world turn pero bigla itong huminto. Nakita ko ang mukha ko sa side-mirror and I was very pale. Buti nalang lumabas na si Daniel kaay agad akong naglagay ng lipgloss at agad ko yung pinasok sa bag ko. Bumukas ang pintuan and he held his hands.