sevmeyi unutmak.

426 21 0
                                    


Aynada son kez elbiseme bakıyordum.Boyum kısa olduğu için sanırım ,bana böyle küçük elbiseler hep çok yakışırdı.Annem aşağıda yemeklerle ilgileniyordu.Çok geçmeden evin önünde duran arabayı fark ettim.

''geldiler'' diye bağırarak aşağı koşmaya başladım.Kapıyı babam çoktan açmıştı bile . Bize doğru gelmekte olan can amcanın boynuna atladım.Hemen ardından kafamı çevirdiğimde tüm vücudum buz kesilmişti. işte oradaydı; bir yıl boyunca rüyalarımdan çıkmayan adam.yüzü daha bir erkeksi geldi gözüme . Saçlarıysa aynıydı.dizime yatırıp okşadığım o saçlar nasıl değişebilirdi ki zaten.

göz göze gelmeye fırsat vermeden eğdim başımı.fazla bir şey yapmama gerek kalmamıştı çünkü gökçe buradaydı.Onunla uzunca bir süre sarıldık.Konuşacak birbirimize anlatacak çok şeyimiz olduğundan emindim.selamlaşma faslı bittikten sonra biz gökçeyle odama çıktık.

''başlığı yenilemişsin '' dedi gökçe gülümseyerek.

''eskileri fazla anımsatıyordu'' dedim boğuk bir sesle .evet ,gerçek cevap buydu.

''karşılaşmak zorunda kaldığınız için üzgünüm'' 

''pekde tesadüf sayımaz''dedim.''böyle olacağını zaten biliyordum. babalarımız kardeş.''

gökçe bana bakıp sakince gülümsedi.içeri giren kokuyla her şey dağıldı bir anda . çünkü onun kokusuydu bu.eskisinden daha kalın bir ses doldurdu odanın kalan boşluğunu

''oğuz amcamlar geldi.''

sakince yanından geçip gittim.Sanki hiç bir şey olmamış gibi.Sanki hiç bir şey yaşanmamış gibi.Sevmek bunu gerektirmiyor muydu zaten ; hiç gitmeyecekmiş gibi sahiplenip,bir daha senin olmayacakmış gibi unutmayı...

-elda

Sosyopat (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin