Öğlen on iki gibi yanağımda ki sıcaklık alıkoymuştu beni rüyamdan. Babam öğlen işten gelmiş, biricik kızını uyandırıyordu yanı başımda.
''hadi kahvaltıya ufaklık'' dedi saçımı okşarken.
İlk reddeder gibi olsam da ,yeryüzündeki hangi insan bu tatlı adamı kırabilirdi ki?
başımla gülümseyerek onayladım.Telefonumu yokladı gözlerim. Tabi ki Ardadandı gelen mesaj.
''yaşıyor musun ? Merak ediyorum.''
Sabahları dünya üzerinde benden daha üşengeç bir insan yoktur herhalde.Ona cevap vermektense halıya boş boş bakmayı tercih etmiştim.
Annemin sesiyle aşağı doğru inerken hala çalışmakta olan bilgisayara takıldı gözlerim.Ekranın açılması için fareyi hafifçe salladım.Bir bildirim gelmişti.İnanamayıp iki kere okudum.
''nyks adlı kullanıcıdan bir yorum.''
elim titremeye başlamıştı. Neredeyse iki haftadır bu adamı gıpta ederek takip ediyordum.Yarı kendinden emin bir şekilde bildiriye tıkladım. Yazdığım yorumun altında uzunca bir soru vardı.
-Peki sen avatarından kalan yarım kalmışlıkları ne ile dolduruyorsun?
şaşırıp kalmıştım, o an anlamıştım bu sohbetin devam edeceğini.Görüşümle ilgilenip yorumlamıştı çünkü.Hemde herkese birer kelime karalamasına rağmen bana soruyla cevap vermişti.
Dikkatimi çeken görüşün saati olmuştu.dün gece ben yatmadan bir kaç dakika önce yazmıştı bunu.Biraz daha bekleseydim tüm gece konuşacaktık belki.Sonra annemin sesi tekrar duyuldu.
şimdi hem kahvaltımı yapmanın hemde ona vereceğim cevabı düşünmenin tam sırasıydı.
-elda
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sosyopat (TAMAMLANDI)
Horrorölüm kokusunu anlayacak kadar ölüme yakınım . tekrar dünyaya gelemeyecek kadar aciz. kimim ? neyim ? eğer bunların cevabını bilseydim ne ben şu an bu klavyenin tuşlarına dokunurdum ne de sen bu saçma önsözü okurdun.benden hayatımı istediniz . neden...