Sosyopat (TAMAMLANDI)

küçük bir kız çocuğu gibi

Odamda deliler gibi dönüp duruyordum.Model'in Pembe Mezarlık şarkısı bana eşlik ediyordu.Hayır hayır elimde bir tarak yok . yanlış anladınız . ve şarkı söylemiyordum.Sadece dans ve müzik olmalıydı çünkü.Fazla olan her şey onların büyüsünü yok etmeye hazırdı. Sesi fazla açmış olacağım ki annemin mesajıyla irkildim. Bir annenin yazabileceği en korkunç şey yazıyordu mesajda. ''elda'' adımı görünce gülümsedim.Bir elimle bilgisayarı kontrol edip kalan elimle diğer mesajları yokladım.Etraf sessizdi. Kimse beni merak etmemişti anlaşılan. Sadece sınıf whatsapp grubunda bir şeyler tartışıyorlardı. Okumaya gerek duymadan buz gibi kahvemi biraz daha buzlandırmak için mutfağa doğru yola koyuldum.Bu kadar kolay olmayacaktı tabi ki . Çünkü annem merdivenin sonunda kurulmuş inmemi bekliyordu.

''kapılarda karşılanmama gerek yok validem '' sesimi hiç olmadığı kadar tatlı ve onun biricik evladı olduğumu anımsatacak şirinlikte çıkardım.Sesimdeki tonu filan umursamadı tabi annem 

''in aşağı eşek sıpası'' merdivenleri ikişer ikişer atlayarak kollarımı anneme doğru açarak hızla ona koştum.

''şımarma '' kollarımı boynuna dolayıp sevgiyle zehirlediğim avımdan artık eser yoktu . Annem geçerken sırtımdan iki tatlı tokadı eksik etmedi tabii. mutfağa giderken kafamı anneme dönüp olanca gücümle bağırmaya başladım.

''affet bu gece ölmek istedim.pembe bir me...''

''ben öldürecem seni affedecek kimsede kalmayacak''

Her ne olursa olsun onlar alışkındı.Hem annem hemde biricik babam.Sonuçta koskoca ailenin yıllar sonra doğan tek çocuğuydum. Bazen aileme bakıp düşündüğüm çok oldu. Bu güzel insanları hak edecek ne yaptığımı .Fazla polyanna geliyorum insanlara . ama gerçek şu ki; aksini iddia edecek pek bir şey yok. Tüm bunların çok dışında babama çekmişim ben onun gibi idealist , kararlı, istediğini alan bir kızım.Anneme göre uçarı, babama göre uçurulmayı hak eden bir kız.Bundan iki yıl önce hayata dair tek dileğim Koç üniversitesi Fizik bölümünü kazanabilmekti. Hala gülüyorum kendime.matrix 'ten sonra kötü adamlar tarafından uyutulduğumuzu düşünüp, kesinlikle fizik okumalıyım demiştim. tercih döneminde izlediğim interstellar filminden sonraysa yaptıklarım seçtiğim bölümü destekler vaziyetteydi. Ailem hiç bir zaman tüm istediklerimi alacak ya da bana verebilecek kadar zengin olmadı.İşte bu yüzden burs kazanmak için elimden gelen her şeyi yaptım.Şimdiyse istediğim yerdeyim. Ve tabi İstanbul'da... Hala korktuğumda annemle babamın yanına gidebiliyorum mesela geceleri . sonra kuzenlerimden ayrılmadım. Aslında bunun pek de iyi bir şey olduğunu söylemek zor. Babam amcamlarla çok sık görüşür. Teyzemlerin aksine sahip olduğum bütün amcalarım İstanbulda. Biz kocaman bir aileyiz. Ben kendimi bu ailenin küçük yaramaz kızı olarak benimsetiyorum aile fotoğraflarına ...

-Elda