Γονείς..

100 13 2
                                    

Ιζαμπέλα
 Μείναμε λίγο ακόμα έξω από το σπίτι και έπειτα έφυγε. Όταν μπήκα μέσα μια ευχάριστη έκπληξη με περίμενε.

   -Μαμά, μπαμπά;

   -Γεια σου παιδί μου, είπε η μαμά μου χαρούμενα και ήρθε να με αγκαλιάσει. Μας έλειψες τόσο πολύ.

   -Αυτό να το σκεφτόσασταν προτού λείψετε αυτές τις δυο εβδομάδες, είπα νευριασμένα και ανέβηκα στο δωμάτιο μου. Είμαι απόλυτα εκνευρισμένη μαζί τους και με το δίκιο μου. Έλειπαν τόσο καιρό και ούτε καν ένα τηλέφωνο δεν με πήραν, ενώ όταν τους έπαιρνα εγώ το είχαν κλειστό. Δηλαδή είναι τόσο χαζοί; Εξαφανίζονται και μετά είναι όλα καλά; Ας σοβαρευτούμε λίγο.

 Τις σκέψεις μου διακόπτει η πόρτα η οποία ανοίγει και μπαίνει μέσα η μητέρα μου.

   -Δεν θέλω να σας μιλήσω αυτή τη στιγμή, σεβαστείτε αυτό τουλάχιστον.

 Αμέσως το βλέμμα της έπεσε στο πάτωμα.

   -Όταν μπορέσεις θέλω, έχω να σου πω κάτι πολύ σημαντικό.

 Δεν της απάντησα. Με κοίταξε για λίγο ακόμα και έπειτα έφυγε. Δεν μου αρέσει να τους συμπεριφέρομαι έτσι, όμως αυτοί το επέλεξαν.

  Ο πατέρας μου ακόμα δεν μου έχει μιλήσει και το καλό που του θέλω να μην το κάνει. Αυτός και αν είναι απαράδεκτους. Εξαρχής αυτός έκλεισε τα εισιτήρια μόνο για αυτόν και την μαμά. Βέβαια αν έλειπα και εγώ μαζί τους δεν θα ήμουν με τον Κλάους τώρα, αλλά είναι τελείως διαφορετικό αυτό. Αλήθεια τι να κάνει άραγε αυτό το αγόρι;

 Αποφάσισα να του στείλω μήνυμα αντί να του τηλεφωνήσω.

 ~Πως είσαι;

 ~Προσπαθώ, εσύ;

 ~Εγώ να δεις:/

 ~Έγινε κάτι;

 ~Τίποτα που να χρειάζεται να ανησυχείς.

 ~Μου έλειψες.

 ~Έχουμε να βρεθούμε μόνο 2 ώρες Κλάους.

 ~Για αυτό μου έλειψες. Θα περάσω από εσένα στις 7, θέλω να σε δω.

 ~Έγινε.

 Μιλήσαμε λίγο ακόμα και μετά το κλείσαμε γιατί είχε μια δουλειά. Είναι τόσο γλυκός και τον αγαπάω πολύ. Το ξέρω ότι είναι δύσκολο να νιώσει τόσο εύκολα το ίδιο, όμως νομίζω ότι το προσπαθεί αρκετά.

  Λίγες ώρες αργότερα και μετά από λίγη σκέψη κατέβηκα για να δω τους γονείς μου και να καταφέρω να τους μιλήσω. Καθόντουσαν στον καναπέ και συζητούσαν μεταξύ τους. Όταν με άκουσαν κατευθείαν σώπασαν και με κοίταξαν και οι δυο χαμογελώντας.

Η ΠρόκλησηDonde viven las historias. Descúbrelo ahora