Η Πρόκληση

Το ατύχημα

Κλάους
  Ήρθε να μου μιλήσει. Γιατί να το κάνει αυτό; Εννοώ, και εγώ ήθελα πολύ να της μιλήσω, να την αγκαλιάσω και να της πω να μην ξανά γίνει κάτι τέτοιο και μετά να την φιλήσω, όμως δεν γίνονται έτσι αυτά. Δεν μπορώ να καταλάβω πως το έκανε. Δεν γίνεται.

 Δεν μπορώ να μείνω μακριά της γαμώτο. Την βλέπω να κάθετε απέναντι και θέλω να πάω να της μιλήσω. Για αυτό, σηκώθηκα αμέσως και πήγα στην μηχανή μου. Την άναψα και ξεκίνησα με προορισμό την αποθήκη. Σίγουρα εκεί θα είναι. Θα μου το πληρώσει.

 Φτάνοντας εκεί τον βλέπω έξω. Αμέσως προχωράω γρήγορα από πάνω και σε κλάσματα του δευτερολέπτου είναι ξαπλωμένος από κάτω μου γεμάτος αίματα.

   -Εσύ φταις για όλα, εσύ φώναζα και συνέχιζα να τον βαράω.

 Όλοι προσπαθούσαν να με σταματήσουν, όμως κανείς δεν τα κατάφερνε.

   -Δεν φταίω μόνο εγώ, είπε όταν σχεδόν σταμάτησα. Από ότι φαίνεται και εκείνη ήθελε να με φιλήσει.

   -Μην τολμήσεις και το συνεχίσεις.

   -Γιατί Κλάους; Δεν μπορείς να ανεχτείς το γεγονός ότι μπορεί να της αρέσω;;

   -Ε δεν αντέχεσαι πια, του είπα και ξανά έπεσα πάνω του.

   -Αρκετά, ακούστηκε η φωνή του αρχηγού. Τι αηδίες είναι αυτά;

   -Τίποτα, είπε ο Ίθαν.

   -Κλάους, λέγε.

   -Έχω απλά νεύρα μαζί του.

   -Και αυτός είναι λόγος για να τον χτυπήσεις; Δηλαδή τι; Επειδή σου φίλησε την γκόμενα θα κλάψουμε κι όλας;

   -Πρώτα από όλα δεν είναι γκόμενα μου. Είναι κοπέλα μου. Τουλάχιστον ήταν.

   -Οπότε από ότι βλέπω το σταματάς το όλο σκηνικό. Δεν το συνεχίσεις.

 Σηκώθηκα από τον Ίθαν και πήγα προς τον αρχηγό.

   -Ξέρεις κάτι; Βαρέθηκα την πίεση σου. Όταν σου λέω θα το κάνω, θα το κάνω. Όμως θα το κάνω όποτε θελήσω εγώ.

   -Έχουμε πει κάτι.

   -Όχι εσύ έχεις πει. Από την στιγμή που θα το αναλάβω εγώ, εγώ θα κάνω κουμάντο. Για αυτό δεν θέλω να ξανά ακούσω κουβέντα για αυτό. Τίποτα, από κανέναν.

 Όλοι κάνανε στην άκρη και εγώ έφυγα.

   -Ηλίθιοι άνθρωποι. Γιατί έχω μπλέξει μαζί τους θεέ μου; Κάθε μέρα γίνονται όλο και πιο εκνευριστικοί.