Η Πρόκληση

Η αποφυγή

Κλάους
 Δεν μπορώ να καταλάβω τι τους πιάνει τους γονείς και θέλουν να τα κανονίζουν όλα. Είναι τόσο εκνευριστικοί. Ευτυχώς οι δικοί μου το έχουν σταματήσει εδώ και καιρό.

  Έφτασα στο σπίτι μου. Δεν ξέρω αν πρέπει να πάω να την πάρω από το σπίτι της η να την αφήσω. Σίγουρα την έχω πατήσει μαζί της. Όμως η δουλειά είναι δουλειά. Και να προσπαθήσω δεν θα μπορέσω να το αποφύγω. Αν όμως όντως το προσπαθήσω; Αν κάνω ότι χρειαστεί για να σταματήσει αυτή η βλακεία; Είχα χαθεί στις σκέψεις μου μέχρι που είδα την πόρτα του σπιτιού μου ανοιχτή. Πλησιάζω σιγά σιγά και αθόρυβα, όταν όμως μπαίνω βλέπω τον αρχηγό με τον Ίθαν να κάθονται στο σαλόνι.

   -Άργησες, είπε με αυστηρή φωνή ο αρχηγός.

   -Δεν το ήξερα ότι είχαμε και ραντεβού.

   -Επειδή έχουμε και άλλες δουλειές, είπε και σηκώθηκε από τον καναπέ, θέλω να τελειώνεις με αυτό. Αυτή τη βδομάδα την θέλω νεκρή.

   -Πως;

   -Αυτό που σου είπα..όχι άλλες καθυστερήσεις, βαρέθηκα.

   -Αυτά δεν γίνονται από τη μια μέρα στην άλλη, του είπα νευριασμένος. Εσύ μου είπες να την γνωρίσω. Σε λίγο καιρό θα την πείσω να με συστήσει και στους δικούς της. Θα γνωρίσω τον πατέρα της και θα συνάψω καλές σχέσεις μαζί του. Θα μάθω πολλά για αυτόν, όπως και το αδύναμο σημείο του. Έχω σχέδιο.

   -Στο σχέδιο σου, είχες συμπεριλάβει ότι θα την ερωτευτείς; Το σκέφτηκες αυτό;

   -Έχει δίκιο, είπε ο Ίθαν, δώσ' του λίγο χρόνο θα τα καταφέρει. Δεν το περίμενα να μιλήσει έτσι, γνωρίζοντας πόσο κολλημένος είναι με τον αρχηγό.

   -Εντάξει λοιπόν, όμως μην αργήσεις πολύ. Πρέπει να αναλάβουμε τις επιχειρήσεις. Πρέπει.

 Μόλις τελείωσε την πρόταση πήρε τον Ίθαν και έφυγαν. Πάρα τρίχα. Δεν θα μπορώ να το καθυστερώ για πολύ ακόμα όμως. Πρέπει να θέσω σε εφαρμογή το σχέδιο μου. Όμως πως;

 Σκεφτόμουν όλο το βράδυ, μέχρι η ώρα να πάει 5 το πρωί. Ξάπλωσα και κοιμήθηκα.

  Το επόμενο πρωί ξύπνησα. Μάλλον μεσημέρι, γιατί όταν κοίταξα την ώρα είχε πάει 3 το μεσημέρι. Έχασα και το σχολείο σήμερα. Τέλεια. Ειρωνεία πότε δεν μου άρεσε το σχολείο. Όμως πάω μόνο για αυτήν πλέον. Να μην την πειράξει κανείς. Να την προστατεύσω. Από όλους αλλά και από τον ίδιο μου τον εαυτό. Αρπάζω αμέσως το κινητό μου και την παίρνω τηλέφωνο. Κλειστό. Που μπορεί να είναι; Περιμένω λίγο και την παίρνω πάλι. Την κάλω συνέχεια αλλά ακόμα είναι κλειστό. Λες να έγινε κάτι;