Η Πρόκληση

Εξαφάνιση..

Κλάους
  Κάθε μέρα την αγαπάω όλο και περισσότερο. Αυτή η κοπέλα μου έχει κάνει μεγάλη ζημιά. Δεν ξέρω τι έγινε. Εγώ δεν κολλούσα ποτέ έτσι με καμία. Μόνο με την πρώην μου, που τελικά και αυτήν τη σκότωσα.

 Μετά από το φιλί μας, η Μπελ έφυγε λέγοντάς μου ότι θα έρθει το βράδυ. Τι θα κάνω εγώ μέχρι τότε; Όταν έφυγε άνοιξα λίγο την τηλεόραση και ξάπλωσα πίσω, καθώς ο ύπνος δεν άργησε να με πάρει. Στο όνειρό μου είδα εμένα και την Μπελ να είμαστε μαζί, όμως κάποιος μας χώρισε. Δεν θυμάμαι όμως ποιος. Σκατά.

 Η ώρα πήγε 7 το απόγευμα και ακόμα δεν ήρθε. Την πήρα τηλέφωνο, όμως δεν το σήκωνε.

   -Λες να έγινε κάτι στο σπίτι; αναρωτήθηκα και μετά την ξανά κάλεσα.

 Αυτή τη φορά το σήκωσε.

   -Μπελ;

   -Ν..ναι;

   -Που είσαι;

   -Σπίτι. Είμαι αρκετά κουρασμένη Κλάους, δεν ξέρω αν θα μπορέσω να έρθω.

   -Εντάξει μωρό μου δεν πειράζει. Ξεκουράσου όσο θέλεις. Όμως είσαι σίγουρη ότι είναι μόνο αυτό;

   -Ναι, σαν τι άλλο θα μπορούσε να είναι;

   -Ακούγεσαι κάπως.

 Τι να πω. Ακούγεται στενοχωρημένη αλλά πιο πολύ τρομοκρατημένη. Μπορεί να έγινε κάτι αλλά να μην θέλει να μου το πει από το τηλέφωνο, η να μην θέλει να μου το πει και καθόλου.

   -Όχι είμαι μια χαρά. Θα τα πούμε αύριο ψυχή μου.

   -Καληνύχτα μωρό μου. Σ'αγαπάω.

 Άκουσα τον αναστεναγμό της και μετά έκλεισε το τηλέφωνο. Θα έγινε κάτι που την στενοχώρησε πολύ. Αλλιώς δεν εξηγείται. Όλη την ώρα αυτή σκέφτομαι. Θέλω να την πάρω τηλέφωνο και να την πιέσω να μου πει τι έχει. Όμως δεν θέλω να τη στενοχωρήσω. Θα τη ρωτήσω όταν θα έρθει αύριο.

  Το επόμενο πρωί δεν άργησε να έρθει. Περίμενα πώς και πώς την Μπελ να έρθει και να μου πει τι έγινε. Όμως δεν έχει εμφανιστεί ακόμα. Μήπως έκανα κάτι εγώ; Αλλά αποκλείεται γιατί ήταν πολύ ευδιάθετη όταν έφυγε από εδώ. Πάντα είναι όταν είναι μαζί μου. Τουλάχιστον τις περισσότερες φορές. Δοκιμάζω να την πάρω τηλέφωνο, όμως αυτή τη φορά το έχει κλειστό. Την πήρα και δεύτερη και τρίτη φορά αλλά πάλι τα ίδια. Τώρα άρχισα πραγματικά να ανησυχώ. Δεν μπορώ και να πάω στο σπίτι της. Όμως μπορώ να πάρω εκεί.

 Τηλεφωνώ στο σπίτι της, όμως ούτε εκεί το σηκώνουν. Μήπως έχουν πάει κάπου; Με αυτή την ιδέα καθησύχασα για λίγο τον εαυτό μου, μέχρι που ένα τηλεφώνημα μου άλλαξε τα πάντα.

   -Κλάους αγόρι μου, πως είσαι;

   -Μια χαρά είμαι κ. Μοντγκόμερι, εσείς πως είστε;

   -Χάλια. Να σε πω η Μπέλα ήταν εκεί χθες βράδυ;

   -Όχι. Ήταν στο σπίτι. Γιατί τι συμβαίνει;

   -Κλάους, η Μπέλα χθες δεν γύρισε στο σπίτι.

 Αυτό ήταν το τελειωτικό χτύπημα. Η Μπελ δεν τα κάνει ποτέ αυτά. Τι σκατά έγινε;

   -Μην ανησυχείτε. Κάπου μπορεί να έχει πάει. Θα γυρίσει, της είπα όμως ούτε εγώ το πίστευα.

 Δεν ξέρω τι να κάνω. Είμαι κολλημένος σε αυτό το κωλοκρέβατο όσο η ζωή μου βρίσκεται εκεί έξω χαμένη. Μπορεί και να κινδυνεύει κι όλας. Γαμώ. Πρέπει κάτι να κάνω. Βγάζω όλα τα σωληνάκια που φορούσα και σηκώνομαι από το κρεβάτι. Προχωράω στο διάδρομο. Μπορώ να πω ότι είμαι λίγο τρομαχτικός με αυτή τη ρόμπα.

   -Που πάτε κύριε; με ρώτησε μια νοσοκόμα που συνάντησα. Όχι τώρα γαμώτο.

   -Πρέπει να φύγω από εδώ. Η κοπέλα μου κινδυνεύει.

   -Λυπάμαι, αλλά μέχρι το εξιτήριο σας θα σας παρακαλούσαμε να μείνετε μέσα.

   -Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ. Έκανα να φύγω όμως ένας άλλος γιατρός με έπιασε.

   -Σας είπαμε ότι δεν μπορείτε να φύγετε, γαμώτο έχει πολύ δύναμη.

   -Παρατήστε με σας λέω, άρχισα να φωνάζω και είχαμε γίνει θέαμα σε όλο το νοσοκομείο.

 Ξαφνικά χτύπησε μια βελόνα πάνω μου και σε λίγα λεπτά ήταν όλα μαύρα.

Αυτό ήταν το κεφάλαιο. Ξέρω έχω να βάλω πάρα πολύ καιρό, όμως χθες γύρισα και μπήκα ίντερνετ. Ευτυχώς που δεν έλειψα παραπάνω.

Αν σας άρεσε πατήστε αστεράκι και σχολιάστε💖
Στη φώτο μου αρέσουν πολύ τα λόγια.. Και ο Χάρρυ εννοείται😍😍

Lots of kisses, Evaggelia😘