Xfactor Lovers [#Wattys2016]

Κεφαλαιο 7ο

Το άνοιξα. "Γεια σου όμορφη 😉" έλεγε. Εμ πάλι; Όχι οτι με πείραζε δηλαδή. Είπα να το παίξω δύσκολη. "Φαίνεται ξέμεινες απο παρατσούκλια 😏" του απάντησα. Δεν περίμενα πολυ ωρα ώσπου να απάντησει. "Έτσι μαρεσει να σε λέω είτε σαρεσει ούτε όχι. " μου απάντησε. Μάλιστα. Χαμογέλασα. Μονο εμένα φωνάζει έτσι άραγε; "☺️" έστειλα. Δεν ήξερα τι να πω. "Λοιπόν Έλενα, θα ήθελες το βράδυ να πηγαίναμε καμία βόλτα για να γνωριστούμε καλύτερα;" Με ρώτησε κάπως διστακτικά και ταυτόχρονα γεμάτος αυτοπεποίθηση. Δεν μπορούσα να πιστέψω τι με ειχε ρωτήσει μόλις. "Ναι, γιατί όχι;" Απάντησα. "Ωραία, στις 21:00 περνάω απο το σπίτι σου;" Με ρώτησε. Του έγραψα διεύθυνση και όλα κομπλέ.

Αυτό δηλαδή μπορεί να θεωρηθεί ως ραντεβού;

Ο Ιαν δεν ήταν και απο τους πιο εύκολους ανθρώπους και αυτό φάνηκε απο την αρχή. Η αλήθεια είναι οτι ήθελα πολυ να βγούμε αλλά ακόμα δεν μπορώ να ξεχάσω εκείνο το βράδι στο xfactor. Ποια ήταν επιτέλους η κοπέλα; Πως θα το μάθω; Πάντως δεν παίζει να τον ρωτήσω. Όχι ακόμα. Τουλάχιστον. Άμα είναι κοπέλα του όμως και βγαίνουμε άδικα; Τέλος πάντων αποφάσισα να κρατήσω λίγη επιφύλαξη.

Μεσημέρι ήταν. Πήρα τηλέφωνο την σωτηρία. Έπρεπε να της πω οτι το βράδυ θα έβγαινα με τον Ιαν.

"Έλα ρε, συνέβη κάτι φοβερό μόλις τώρα" της είπα.
"Εμ τι;" Μου απάντησε λίγο αμήχανα. Δεν ξέρω γιατί.
"Το βράδυ θα πάω βόλτα με τον Ιαν" της είπα μιας και δεν μπορούσα να το συγκρατήσω άλλο.
Μια παύση ακολούθησε.
"Μπράβο ρε, εγω πρέπει να σε κλείσω θα τα πούμε μετα" και πρώτου να μιλήσω το ειχε ήδη κλείσει. Περίεργο. Κανονικά θα έπρεπε να χαιρόταν ενώ φάνηκε σαν να μην την ένοιαζε καν. Μπορεί να ειχε κάποια δουλειά και να βιαζόταν. Τεσπα..

Ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και χαλάρωσα λίγο. Παίζει να με πήρα και ο ύπνος. Όταν σηκώθηκα η ωρα ήταν 18:30. Εκανα ένα μπανάκι και ύστερα πήρα τηλέφωνο την μαμά μου. Όπως εχω ήδη αναφέρει, όταν μιλάω μαζί της αισθάνομαι τοσο καλα. Μου δίνει δύναμη. Μου είπε καλή επιτυχία για το bootcamp και να περάσω καλα. Βέβαια δεν της ανέφερα οτι θα έβγαινα με τον Ιαν. Τουλάχιστον όχι ακόμα.

Άρχισα να ετοιμάζομαι γιατί πλησίαζε η ωρα. Δεν ήξερα τι να φορέσω γιατί πολυ απλα δεν ήξερα που θα πηγαίναμε. Αποφάσισα και εγω λοιπόν να ντυθώ λίιιγο καλα, και έτσι φόρεσα ένα μπορντο φόρεμα που είχα αγοράσει πρόσφατα μαζί με τα σανδάλια μου. Βάφτηκα λίγο και το μαλλί το άφησα φυσικό. Όχι κάτι σπουδαίο. Όπως πάντα.

Η ωρα ήταν 21:00. Ξαφνικά παρατήρησα έξω απο το παράθυρο ένα αμάξι και φαντάστηκα πως θα ήταν ο Ιαν. Όποτε κατέβηκα κάτω αφού κλείδωσα το σπίτι. Ειχε ένα κόκκινο alpha romeo το οποίο μου άρεσε πολυ. Άνοιξα την πόρτα.

"Γεια" του είπα. "Γεια σου όμορφη, με  όλη τη σημασία της λέξης" μου είπε. Οκέι μπορεί και να κοκκινησα. Λίγο. Ελπίζω μονο να μην φάνηκε. "Ευχαριστώ" απάντησα. "Και εσυ δεν πας πίσω" συνέχισα. Φορούσε ενα κόκκινο καρό πουκάμισο και ενα τζιν. Πολυ ωραίος ήταν πάντως. Δεν το πιστεύω αυτό που γίνεται.

Ξεκινήσαμε να μιλάμε. Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι πριν βγπυμε απο το αμάξι ήταν να εχω ξεκαρδιστεί στα γέλια. Ο άνθρωπος έχει πολυ χιούμορ και με κάνει να νιώθω όμορφα. Πήγαμε σε ενα κατα κάποιον τροπο μπαράκι αλλά ήταν πιο χαλαρό. Δίπλα στην θάλασσα.

"Και για πες, έχεις άγχος για το bootcamp;" Τον ρώτησα αφού παραγγείλαμε τα ποτά μας. Εγω πήρα ενα fruit punch και αυτός ενα Gordon. "Ε καλα αφού με ξέρεις εμένα δεν αγχώνομαι.. Εσυ;" Πράγματι ο Ιαν δεν αγχώνεται καθόλου. Τουλάχιστον έτσι δείχνει προς τα έξω. "Εγω δεν εχω μεχρι στιγμής. Θα είναι ωραία πιστεύω" απάντησα. "Ναι, ενα πενταήμερο γεμάτο θα καθίσουμε στα Γιάννενα. Θα καλοπερασουμε." Μου είπε. "Με ποιον θα εισαι στο δωμάτιο;" Τον ρώτησα. "Με τον Ανδρέα, εσυ;" Με ρώτησε και αυτός. "Με τη Σωτηρια εγω" "όλα κομπλέ" μου είπε.

Ήρθαν και τα ποτά.

"Και που λες το καλοκαίρι αρχίζω συναυλίες με την μπάντα μου" μου είπε. "Γαμάτα. Ρε ειστε πολυ καλοί θα πάτε ψηλά" του απάντησα. "Ευχαριστούμε" γέλασε. Συνεχίσαμε να μιλάμε για να γνωριστούμε καλύτερα. "Και που λες κανένα γκομενακι παίζει;" Με ρώτησε σαν να ημουν ο κολλητός του. Γέλασα. "Όχι, μεχρι στιγμής τουλάχιστον. Εσυ πως πας;" Τον ρώτησα μιας και ήθελα τοσο πολυ να μάθω την απάντηση. "Όχι.. Δεν παίζει τίποτα. Μεχρι στιγμής." Με κοίταξε κάπως. Ήταν λίγο άβολο όποτε κοίταξα το ποτό μου.

Γενικώς με τον Ιαν πέρασα υπέροχα. Μόλις τελειώσαμε με τα ποτά, μπήκαμε πάλι στο αμάξι.

"Που θες να παμε;" Με ρώτησε. "Δεν ξέρω κάπου χαλαρά χωρίς δυνατή μουσική πάντως" του απάντησα ζαλισμένη. "Ξέρω ακριβώς που θα σε πάω." Χαμογέλασε στραβά καο άρχισε να οδηγάει. Μετα απο λίγο παρκαραμε δίπλα σε ενα δασάκι. Είμασταν εντελώς μόνοι μας. "Τι είναι εδώ;" Ρώτησα ενώ κοιτούσα γύρω μου. Πραγματικά ήταν ωραίο τοπίο. "Εδώ έρχομαι για να χαλαρώσω " μου απάντησε αφού έβαλε τα χέρια του στην τσέπη του. Καθίσαμε κάτω απο ενα δέντρο. Πραγματικά ο χώρος ήταν σκέτη μαγεία.

Τον είδα πολυ αφηρημένο. "Τι σκέφτεσαι;" Τον ρώτησα. "Κάτι δικά μου.." Μου απάντησε. Απογοητεύτηκα λίγο γιατί δεν ήθελε να με εμπιστευτεί. Χαμογέλασα. Έπεσα πίσω και ξάπλωσα. Έκλεισα τα μάτια μου. Ο μόνος ήχος που άκουγα ήταν αυτός που έκαναν οι γρυλοι. Μετα απο λίγο ένιωσα και τον ιαν να ξαπλώνει δίπλα μου.

*

Σας άρεσε; Τι λέτε να γίνει; Αφήστε υποθέσεις και θα σας πω αν πέσατε κοντά 😂 ευχαριστώ για τα σχόλια σας 😊