Lost Without You || Dutch || ✔

09

Tess

Mijn voeten trappen de trappers van mijn fiets eraf. De wind vliegt door mijn haren, de zon schijnt op mijn gezicht. De spieren in mijn benen worden aangestuurd om door te trappen en mijn armen om mijn fiets vast te blijven houden. Ik kom al snel aan bij het bankje en zet mijn voet op het bankje om mijn evenwicht te behouden. Achter mij hoor ik Ace me roepen om door te fietsen dus ik probeer weer wat vaart te maken. Zodra ze naast me fietst, fietsen we door naar school. ,,Ace, vertel eens. Hoe zit het nu tussen jou en Luke?'' vraag ik terwijl we bijna op school zijn.

,,Nou, hij had mijn nummer van iemand gekregen uit de klas. Want you know, de klassen app. Du hij had me opgeslagen en begon met mij te chatten. Hij vroeg me eerst hoe het ging, dus zo'n simpel gesprek. Daarna begonnen we meer over onszelf te vertellen.''

Ondertussen hadden we fietsen neergezet en op slot gezet. We zijn naar binnen gelopen en naar onze eerste les. De leraar komt binnen en zegt dat iedereen stil moet zijn, dus ik gebaar naar Ace dat ze straks door moet vertellen. Ze knikt en let op wat de leraar verteld.

Na de les lopen we door naar de volgende les. ,,Uiteindelijk begon hij allemaal leuke dingen over hem te vertellen en ik begon hem leuk te vinden. Maar dan ook echt leuk. Hij was zo lief voor me en gaf de hele tijd complimentjes. Na een week heeft me mee uitgevraagd. We gingen uiteten bij La Caronso, weet je wel, dat Italiaans restaurantje naast het voetbalstadion? Daar dus. Super lekker gegeten en daarna moest ik dus een blinddoek om.'' De volgende les is weer begonnen en ze moet haar verhaal weer afkappen. De lerares van economie begint te vertellen over belasting en de boxen die daar bij horen. Iets wat ik al snap en al ken. Ik pak mijn schrift en schrijf de aantekeningen over maar bij de helft kap ik het af, want ik heb het allemaal al eens opgeschreven en ken het al. Ik heb geen zin om het nog eens op te schrijven. Dus ik begin rustig te tekenen. Lichtjes raakt het potlood het blaadje en ontstaat er een mooie tekening van teddybeer die ik ook van Ashton had gekregen. Mijn beste vriend van vroeger. Ik mis hem, ik teken er traantjes bij, zo lijkt het realistisch. Ik hoop zo dat ik hem ooit eens weer zie. Ik heb nooit meer iets van hem gehoord, hij verdween van de wereld. Ik denk dat hij me vergeten is. Dat hij geen zin in me had, dat ik verleden tijd ben. Het is ook wel 12 jaar geleden, maar ik zal hem nooit vergeten.

De bel gaat en Ace en ik lopen aan naar de laatste les voor de pauze, Duits. Fijn, daar heb ik dus echt geen zin in. ,,Dus,'' ik schrik op van Ace. Ik zat zo in gedachten met Ash, dat ik vergeten was dat Ace nog een steeds een verhaal aan het vertellen is. ,,Ik moest een blinddoek om, omdat we ergens heen gingen rijden. Dat was dus naar het strand. Daar had hij een kleedje neergelegd met een fles wijn en wat kleine hapjes. Super lief! Met wat extra kaarsen, was het een fantastische avond. Ik heb de zon zien ondergaan met hem, en net toen de zon bijna onder is, weet je wel met zo'n mooie kleur, zoende hij me. En sinds toen ben ik zijn vriendin.''

,,Wat schattig.'' Ik glimlach naar der. Ze kijkt me aan met de blik 'ik-weet-dat-er-iets-is' blik.

,,Hey, geloof me babe, jij krijgt ook nog een wel een vriendje. Hij zal heel veel van je houden, zoals hij altijd al deed. Hij zal heel lief voor je zijn, zoals hij altijd al was. Hij zal je verwennen, zoals hij altijd al deed. Hij zal je elke dag iets liefs vertellen, zoals hij altijd al deed. Hij zal terugkomen, dat beloof ik. Jou ware komt nog, terug.'' Ash. Ze bedoeld Ash. Hij komt niet meer terug. Hij is me vast al vergeten, zeker weten.