Don't let go

12

Ik word wakker in een ziekenhuis met naast me Fred en George, slapend op een stoel. 'Die twee zijn geen moment van die stoel afgegaan' zegt Perkemantus waardoor ik glimlach. 'Goede vrienden heb je daar, Audrey' zegt hij. 'Meneer, wat is er nog gebeurt' vraag ik. 'De steen is vernietigd. Harry zal morgen ook wakker worden. 'Is alles goed met hem en met Ron en Hermelien' zeg ik. 'Alles is goed met hun. Je was heel dapper Audrey' zegt Perkamentus. 'Na twee minuten lag ik al bewusteloos op de grond, net Zwerkbal tegen Zwadderich, maar dan minder pijnlijk' zeg ik waardoor Perkamentus grinnikt. 'Je was dapper dat je je vrienden niet alleen liet, zelfs al was je nog zo bang' zegt hij. 'Perkamentus, ik zei u toch over die flashbacks' zeg ik zacht waarop hij knikt. 'Ik had de moeder van Harry, Lily, beloofd dat ik op hem zou letten' zeg ik zacht kijken naar het bed naast me. 'Dat heb je goed gedaan, Audrey. Ze zou trots op je zijn' zegt hij en dan vertrekt hij en word de tweeling wakker. 'Audrey' zeggen ze opgelucht en ze knuffelen me haast dood. 'Hoe was jullie jaar, ik was bijna dood' grijns ik. 'Jij idioot, volgend jaar houden we je goed in de gaten' lacht Fred die naast me komt liggen en George die aan de andere kant komt liggen. 'Dank je voor het wachten, alweer' lach ik. 'Ach ja, wat zouden we zonder jou moeten moeten doen' zegt George. 'Ja met wie moeten we anders lachen, Percy wordt na een tijdje saai' lacht Fred. 'En daar gaat het lieve moment' zucht ik en ik geef hem een kleine duw. 'Kom laten we gaan, ik heb nog een wraak lijstje' zeg ik. 'Van madame Plijster moet je blijven liggen tot morgen' zegt George. 'En sinds wanneer luisteren wij naar iemand' vraag ik grijnzend en we lopen naar buiten. 'Dus wie staat er op jou lijstje' vraagt Fred. 'Anderling, Vilder en Malfoy' zeg ik. 'Schrap Vilder maar, we waren aan het experimenteren en hij was ons proefpersoon, drie dagen in de ziekenzaal omdat hij zo veel moest kotsten' lacht George. 'Hoelang was ik weg' vraag ik verbaasd. 'Een week' zegt Fred. 'Oké, dan nog, Anderling en Malfoy' zeg ik. 'Geef jullie experiment anders ook aan Malfoy' zeg ik. 'Hoe graag we het ook willen, dat gaat niet. We weten niet echt meer wat we hebben gedaan' zegt George. 'Losers' lach ik en we lopen verder. 

We zitten nu in de grote zaal met onze rare puntmuts op, dit jaar zijn we weer verloren. 'Rot Zwadderich' grom ik, ik zit tussen de tweeling die nu geen moment van mijn zijden wijkt, letterlijk, ik heb bij hun moeten slapen. 'Is alles oké' vraagt Harry die over me zit. 'Perfect' zeg ik grijnzend. 'Ze hebben weer grappen zitten uithalen, ze was één dag voor jou wakker en meteen was de halve school in rep en roer' zegt Ron. 'Kom op, Malfoy met roos haar was lachen' zeg ik. 'Hoe kom je er ook zelfs op' zucht Hermelien. 'Hij bleef maar roepen' lacht Fred. 'Wacht maar tot mijn vader hier van hoort' doet George na. 'En als dat nog niet genoeg was hebben ze Anderling haar kantoor ook laten ontploffen' zegt Ron. 'Na tien minuten was alles weer oké, met haar magie' zeg ik mokkend. 'En dat terwijl ze nog in bed moest liggen' zegt Hermelien. 'En toch ben ik perfect gezond' zeg ik. 'In je hoofd weet ik het nog niet zo goed' zegt Fred. 'Jullie zijn stom' mok ik. 'Groen wat haat ik die kleur' zeg ik als ik naar boven kijk. 'We hebben nog wat explosies over als je wilt' grijnst Fred. 'NEE' zeggen Harry, Ron en Hermelien tegelijk. 'Saai' mokken Fred, George en ik nu en dan trekt professor Anderling onze aandacht. 'Nog een jaar weg. En zoals ik het begrijp moet de huisbeker worden uitgereikt' zegt professor Perkamentus. 'Vierdes, Griffoendor met 312 punten. Derdes, Huggelpug met 332 punten. Tweedes, Ravenklauw met 426 punten en dan, eerste met 472 punten: Zwadderich' zegt hij. 'Ja, ja, goed gedaan Zwadderich. Hoewel de recente gebeurtenissen niet vergeten moeten worden. Ik heb nog wat laatste punten die moeten uitgereikt worden' zegt hij waardoor iedereen hem aankijkt. 'Voor miss Hermelien Granger voor het goede gebruik van haar intelligentie wanneer anderen in paniek waren: 40 punten' zegt hij waardoor onze tafel begint met klappen. 'Tweedes, voor mister Ronald Weasley voor het beste potje schaak dat Zweinstein in jaren heeft gezien: 40 punten' zegt hij en weer klappen we. 'Derdes voor miss Audrey Turner' zegt hij waardoor ik hem verbaasd aankijk 'Voor het blijven bij haar vrienden in de gevaarlijkste situaties: 30 punten' zegt hij en weer krijg deze keer ik een applaus. 'Vierdes, voor mister Harry Potter. Voor pure liefde en buitengewone moed. Geef ik Griffoendor 50 punten' zegt hij. 'We staan gelijk met Zwaddericht' zegt Hermelien waardoor we verbaasd kijken. 'En uiteindelijk. Het vereist veel moed om op te staan tegen je vijanden, maar meer moed om op te staan tegen je vrienden. Daarom geef ik 10 punten aan Marcel Longbottom' zegt hij en nu klappen we nog harder. Griffoendor heeft gewonnen. 'Dus als mijn berekeningen kloppen. Moet de versiering hier aangepast worden' zegt Perkamentus en hij klapt in zijn handen en de groenen vlaggen van Zwadderich veranderen in de onze. 'Griffoendor wint de huisbeker' zegt hij en onze tafel springt applaudiserend recht. Heel de zaal (behalve Zwadderich) applaudiseert mee en dan gooien we onze hoeden de lucht in. Ik draai me lachend naar Fred en zonder dat ik het door heb druk ik mijn lippen op de zijne. Ik laat los en word meteen rood, maar zo te zien heeft niemand het gezien. Ik kijk naar het bord en begin met eten. 'Waarom ben jij zo rood' lacht Hermelien waardoor ik haar geschrokken aankijk. 'Gewoon, van de warmte en de blijheid en zo' lieg ik maar ze grijnst enkel. Ik kijk in mijn ooghoek naar Fred die ook een beetje bloost. Na het eten gaan we naar onze slaapzalen. 'Nee, hier komen' zegt George en hij gooit me over zijn schouder en neemt me mee naar hun slaapzaal. 'George, ik kan best alleen slapen' lach ik. 'Nee, kan je niet' zegt hij en hij legt me op het bed van Fred. Ik zucht en trek een random t-shirt van één van de jongens aan. 'Oh, Fred zijn kleren staan je goed' lacht Leo. 'Hé, meneertje daar laat me geen pyjama pakken' mok ik en ik kruip in Fred zijn bed. Fred komt de kamer binnen in een lange broek, zonder t-shirt en heel stiekem kijk ik naar zijn figuur. 'Het is jou beurt' zegt George die in zijn eigen bed ligt. Fred loop naar mij en komt naast me liggen. 'Waarom kuste je me' fluistert hij. 'Ssssht, ik wil slapen' zeg ik terwijl ik rood word. 'We moeten er over praten' zegt hij zacht. Ik draai me om en zie pas hoe dicht we bij elkaar zijn. Ik kijk in zijn bruine ogen. 'Audrey' zegt hij zacht. 'Slaap lekker Freddie' zeg ik en dan sluit ik mijn ogen, al zal ik niet veel slapen. Wat heb ik nu weer gedaan?