Don't let go

14-vijfde jaar

Het tweede jaar was niet echt speciaal voor de rest, Ron heeft zich vaak in de problemen gebracht, wij hebben de wc opgeblazen en probeerde dan een wc-bril naar mam te sturen, wat niet gelukt is. 'De brieven zijn er' roept Molly door de keuken en ze pakt onze drie brieven meteen en geeft die aan ons. ze wilt natuurlijk weten of we klassenoudste zijn en over onze slijmballen. 'Ik ben blij met één' fluistert Fred. 'Ik ook' fluistert George terug en dan kijken ze naar mij. 'Ik wil er minstens 10' mompel ik waardoor ze met hun ogen draaien. Fred en ik hebben trouwens nog steeds niets over die kus gesproken, hij is vast al vergeten. 'Doe nou open' zegt ze ongeduldig. We openen onze brieven en beginnen met lezen. 'Ja, we hebben er drie' zeggen Fred en George blij en dan geven ze elkaar een high-five. 'Snape heeft me acceptabel gegeven' zeg ik boos. 'Wij ook' lacht Fred. 'Geen klassenoudste' vraagt ze.  'Mam, ze pakken Angelina en Leo, dat was al duidelijk' zegt George. 'Audrey, hoeveel slijmballen heb je' zegt ze dan, George eigenlijk negerend. '11, ik ben dieptreurig bij waarzeggerij, die vrouw ziet gewoon dingen dat ze niet hoort te zien' mompel ik. '11, dat is toch geweldig' zegt Molly. 'En waarzeggerij is gewoon dom' zegt Fred. 'Welke hebben jullie' vraag ik. 'Verweer tegen de zwarte kunsten, bezweringen en toverdranken' zegt George. 'Ik heb dus heel veel vakken alleen' zucht ik. 'Je kan ook vakken laten vallen en op ons niveau meedoen' zegt Fred. 'Welke dan. Verzorging van Fabeldieren is super interessant, net als dreuzelkunde, leer der oude runnen en voorspellend rekenen en de rest wil ik zowizo doen voor mijn puisten' zucht ik. 'Echt vermoeiend' zegt George. 'Zij is gewoon slim' zegt Molly die een kus op mijn kruin drukt. 'We moeten praten' fluistert Fred en hij doet een tekenen naar boven met zijn ogen en George knikt. 'Ik ga al pakken' zeg ik en ik ga naar boven,wel naar de jongenskamer. 'Wat is er' vraag ik. 'We hebben wat onderzoek gedaan naar jou Audrey' zegt Fred. 'Hoezo' vraag ik. 'We zien je wel in de bib zoeken naar je ouders' zegt George. 'We hielpen dus' zegt Fred. 'Wat hebben jullie gevonden' vraag ik. 'Er zijn twee mensen in jou jaar geboren met de naam Audrey, alleen is het bij één haar tweede naam' zegt George voorzichtig terwijl Fred een boek pakt. 'Laat zien' zeg ik ongeduldig en ze geven me het boek en bladeren even. 'De familie Black, van Sirius Black' vraag ik vol ongeloof. 'Op Halloween dat jaar is er een meisje geboren, Rosalie Audrey Black' zegt Fred en dan bladert hij verder. 'Of Audrey Elizabeth Hale' zegt George. 'Over beiden is eigenlijk weinig te vinden. Rosalie is de dochter van Sirius Black, moeder onbekend' zegt Fred. 'Ik ga wel voor Elizabeth, wie zijn haar ouders' zeg ik snel. 'Haar ouders zijn beiden onbekend' zegt George. 'Fijn, dood spoor dus' zucht ik. 'Rosalie Audrey, heeft geen familie.' zegt Fred. 'En die Elizabeth' vraag ik hopend op een beter verhaal. 'Audrey Elizabeth Hale is een dochter van een ex-dooddoener en een dreuzelteg, dat was alles over haar te vinden, en een kleine zusje: Leonie' zegt Fred. 'Dus ik ben zowizo een kind van een dooddoener' zeg ik verbaasd. 'Ja' zegt de tweeling tegelijk. 'Wat denken jullie' vraag ik. 'Wel aangezien we foto's hebben gezien van de vaders' zegt Fred die naar George kijkt. 'Sirius' zeggen ze tegelijk. 'Wat' zeg ik verbaasd. 'Het gerucht gaat dat Sirius zijn vrouw en dochter heeft vermoord, al zijn de lichamen nooit gevonden' zegt George. 'Verschrikkelijk' zeg ik. 'Audrey, je kan ook de dochter zijn van een totaal ander persoon' zegt Fred die naast me komt zitten. 'Ja, dat zijn gewoon de enige twee Audrey's in dit land, je kan even goed uit Rusland komen' zegt George. 'Ik ga inpakken' zeg ik en ik loop naar mijn kamer. 

'Papa houdt van je' zegt een man met lang haar en grijze ogen. 'Papa zal altijd van jou houden, mijn enige kind' fluistert hij. 'Papa' zeg ik. 'Kijk' zegt hij en hij pakt de vier knuffels waar ik elke nacht mee slaap. 'Dit ben ik' zegt hij en hij pakt de zwarte hond. 'Dat is nonkel James' zegt hij en hij pakt het hert. 'Dit is nonkel Peter' en hij pakt de rat. 'En dit is nonkel Remus' en hij pakt de zwarte wolf. 'Weet je waarom' vraagt hij en ik knik lachend. 'Nonkel Peter verandert in rat en daarom noemen jullie hem Wormtail' zeg ik en ik pak de rat. 'Nonkel Remus verandert in een weerwolf, dus noemen jullie hem Moony' zeg ik en ik pak de wolf. 'Jij verandert in een hond en ze noemen jou Padfoot' zeg ik en ik pak de hond. 'En nonkel James verandert in een hert en jullie noemen hem Prongs' zeg ik en ik pak het hert. 'Slimme meid! Ik wed dat je later even slim wordt als je mama' zegt hij trots. 'Ikke hou van jou' zeg ik. 'En ik van jou Princess' zegt hij en hij drukt een kus op mijn hoofd.

'Audrey ben je bijna ingepakt' roept mam waardoor ik wakker schrik. Ik ben de dochter van Sirius Black. 'Bijna' lieg ik en ik pak mijn koffer en gooi er wat spullen in. 

'Papa' vraag ik. 'Wat is er Princess' vraagt hij. 'Tante Lily noemde me Audrey en nonkel Jams ook' zeg ik. 'Dat is omdat iedereen je Audrey noemt, Rosalie vinden ze te chic' legt hij uit. 'Maar jij noemt me toch altijd Rosalie' vraag ik. 'Natuurlijk, jij, mijn kleine Princess, bent voor mij altijd Rosalie maakt niet uit hoe oud je bent en wat je doet, jij bent mijn Rosalie' zegt hij en dan haalt hij een roze roos van achter zijn rug en geeft die aan mij. 'Bloemetje' zeg ik blij. 'Jou bloemetje' zegt hij Jij blijft mijn Rosalie'.

Ik zucht en pak de kaart. Wormtail, Moony, Padfoot & Prongs. Nonkel Peter, Nonkel Remus, Nonkel James en mijn vader, ik ben de dochter van een monster. 'Hallo' zegt George die binnenkomt, deze keer is zonder Fred. 'George' zeg ik en ik kijk hem aan. 'Wat is er' vraagt hij een beetje bezorgt. 'Ik ben Rosalie Audrey Black, ik heb het jullie nooit verteld, maar vanaf dat ik op Zweinstein kwam krijg ik die rare flashbacks, daarom lijkt het dat ik droom soms' zeg ik. Het is oké Audrey, jij blijft onze Audrey' zegt hij en hij trekt me in een knuffel. 'Ik heb in ons derde jaar gekust met Fred' fluistert ik waardoor hij lacht. 'Weet ik. Fred heeft het met verteld'. 'Waarom zei je dan niks' zeg ik verbaasd. 'Ik vond jullie wel grappig' geeft hij toe. 'George' zeg ik en ik geef hem een duw. 'Het is schattig' lacht hij. 'Ach, ga naar Angelina' mompel ik. 'Zie je later Turner' zegt hij lachend en dan gaat hij weg en laat me alleen met mijn eigen gedachten, die voornamelijk over Sirius Black gaan.