Don't let go

7

De volgende dag zitten we met iedereen in de grote zaal en probeer een eerste jaar zijn water in rum te veranderen. 'Weet je nog toen wij dat deden' lach ik. 'De laatste keer dat wij dat deden hebben we daarna de tafel van de leerkracht opgeblazen' zegt Leo. 'Nog steeds het beste tot nu toe' zegt Fred. 'Snap zijn gezicht' lacht George. Ineens ontploft het water in het glas van de jongen waardoor iedereen lacht. 'Wat hebben we straks' vraag ik. 'Verzorging van fabeldieren, heb jij trouwens geen twee vakken tegelijk of zo' vraagt Leo. 'Nee, ik heb geluk' zeg ik en we lopen naar buiten. Na verzorging van fabeldieren lopen we door het kasteel, onze dag zit er op. 'Jongens' roept Wood en hij komt naar ons toe gerend. 'We hebben een zoeker gevonden' zegt hij. 'Oh, wie' vraag ik. 'Harry Potter' zegt hij. 'Hij is toch een eerste jaar' zegt George. 'Hij is uitstekend volgens Anderling, ik ga morgen met hem trainen' zegt Wood en dan vertrekt hij weer. 'Daar is hij' zegt Fred en we lopen naar Ron en Harry. 'Goed gedaan Harry' zeg ik. 'Wood heeft het ons net verteld' zegt George. 'Audrey, Fred en George zitten ook in het team. Jager en Drijvers' zegt Ron. 'Ja, ik scoor de punten' zeg ik. 'En onze taak is om te zorgen dat jij niet te bebloed eindigt' zegt Fred. 'Ik beloof natuurlijk niks. Ruwe sport Zwerkbal'. 'Ik zou ook maar is in de trofeeën kast kijken' zeg ik. 'Brutaal, maar niemand is gestorven de laatste jaren. Wel verdwenen, maar die doken na twee maand weer terug op' zegt George en dan zijn ze weg. 'Jullie zijn twee gemene jongetjes' lach ik. 'We zeggen hem de waarheid Audrey' zegt Fred die een arm om me heen slaagt. 

Het is bijna middag en we lopen naar de grote zaal als ik Ron, Harry en twee vrienden zie lopen, Ron klaagt weer over wat. 'Geen wonder dat ze geen vrienden heeft' hoor ik Ron zeggen en dan loopt er een meisje dat in de trein naar ons is geweest voorbij. 'Ik denk dat ze dat hoorde' zegt Harry. 'Ronald, jij bent soms ook zo'n oen' zeg ik en ik slaag tegen zijn achterhoofd voor ik het meisje volg. Het is trouwens vandaag mijn verjaardag, ik word twaalf, het is Halloween. Ik loop de wc in waar ik het meisje in zag lopen en klop op de deur. 'Alles oké' vraag ik. 'Wie is dat' vraagt ze zacht. 'Ik ben Audrey, ik zit in het derde. Je moet je niks aantrekken van Ron. Hij is een idioot' zeg ik. 'En hoe weet jij dat' vraagt ze. 'Ik leef met hem in heen huis, het zou pijn doen als ik het niet weet' zeg ik droog. 'Hij heeft gelijk' snikt ze. 'Ik ben een betweter en daarom mag niemand me'. 'Wel ja, volgens mij mag niemand mij ook. Fred en George zijn verplicht om met me om te gaan' zeg ik terwijl ik tegen de muur ga zitten. Ik troost Hermelien heel de namiddag en als het avondeten al bijna gedaan is komt ze eruit. En dan gaat de deur ineens open en komt er een trol binnen. 'Zie jij die trol ook' vraag ik zacht aan Hermelien waardoor ze bang knikt. 'Misschien is dit geen goed moment om het te zeggen, maar ik heb mijn staf niet bij' zeg ik dan. 'WAT! Waarom niet' vraagt ze verbaasd. 'Ik gaf hem aan George aangezien ik achter jou ging' zeg ik en dan Gaat Hermelien een hokje in. De trol wilt slagen en ik pak zijn knuppel vast, wat geen verschil maakt want hij slaagt me door de hokjes heen dan tegen een muur, ik hoor Hermelien gillen. 'Hermelien, beweeg' hoor ik iemand roepen en als ik mijn ogen open, zie ik een roze en een zwarte vlek. Ik kruip recht en leun tegen de muur. 'Help, help' roept Hermelien en de jongens beginnen stukjes hout te gooien. 'Hé, pudding brein' roept Ron. Maar de trol wilt op de wasbakken slagen waar Hermelien zit. Ik spring er net voor en duw haar weg waardoor hij mijn been raakt. Dan kijk ik naar de trol en zie ik Harry in zijn nek zitten. De trol begint met zijn hoofd te schudden en Harry stopt zijn staf in de trol zijn neus. En dan hangt Harry ondersteboven en pakt de trol zijn knuppel weer. 'Domme trol' gil ik en ik gooi wat stukken dat ik kan vinden, waardoor hij even is afgeleid. 'Doe iets' roept Harry naar Ron. 'Wat' roept Ron terug. 'Iets' roept Harry. Maar de trol begint al met slagen. 'Audrey blijf zitten' zegt Hermelien als ik recht sta op één been. 'Echt niet' zeg ik en ik spring naar de knuppel, waar ik weer wordt van afgegooid en dan uit het niks vliegt de knuppel omhoog en slaagt hij de trol neer. Ik lig nu tussen het puin van de hokjes en ik ga vanaf nu altijd mijn staf meenemen. 'Is het dood' vraagt Hermelien. 'Nee' zeg ik. 'Audrey' zegt Ron en hij komt naar me toe en trekt me recht. 'Volgens mij heb ik iets gebroken' kreun ik en dan komen de leerkrachten binnen. 'Oh god. Verklaar jullie zelf' zegt Anderling en we beginnen met drie te stotteren. 'Het is mijn schuld, professor Anderling' zegt Hermelien waardoor we haar alle drie verbaasd aankijken. 'Miss Granger' vraagt ze. 'Ik ging opzoek naar de trol. Ik had er over gelezen, ik dacht dat ik ze wel aan kon. Maar ik zat fout' zegt ze. 'Als Audrey, Ron en Harry me niet waren komen zoek, was ik waarschijnlijk dood'. Ze geeft Hermelien nog een preek. 'Vijf punten af voor Griffoendor' zegt ze en dan kijkt ze naar ons. 'En jullie drie, ik hoop dat jullie beseffen hoeveel geluk jullie hadden. Niet veel eerste jaars kunnen een volwassen trol aan' zegt ze. 'Derde jaars' kuch ik. 'Vijf punten...worden gegeven aan elk van jullie' zegt ze. 'En u miss Turner, zal ik naar de ziekenzaal brengen, alweer' zegt ze. 'Volgens mij heb ik het nog nooit zo lang volgehouden' grijns ik. Ze schud met haar hoofd en ik hinkel achter haar aan. 'Oh, roep Fred en George' zeg ik dan tegen Ron. Ik lig in het bed in de ziekenzaal en krijg domme drankjes. 'Wat heb je nu weer gedaan' lacht George. 'Opgenomen tegen een trol, nooit aan zijn knuppel gaan hangen' grijns ik. 'En dan nog op je verjaardag' zegt Fred. 'Ik haat mijn verjaardag' zeg ik. 'Weten we, maar je bent nu wel twaalf, kleine meid' zegt George die aan mijn linker kant komt liggen. 'En we hebben toch een cadeau' zegt Fred die aan mijn rechter kant komt liggen. 'Ik haat jullie' zucht ik en ik ga dieper in mijn kussen liggen. 'Alsjeblieft' zeggen ze tegelijk en ze geven me een pakje. Ik open het en zie een kader vol rotzooi. 'Wow, jongens, dank je' zeg ik droog. 'Het zijn overblijfsels van al onze grap, die spaghetti hing in Snape zijn haar' zegt George. 'En dat is het blad van de les toen jij door meneer Kist bleef rennen' zegt Fred. 'En dat is van toen we Ryan van Slytherin voor paal hadden gezet' zegt George. 'Dank je jongens' glimlach ik.