*Chapter 1*

237 2 0
                                    

1

Alison

     Andito ako ngayon sa park, sitting alone in a swing sa may playground with my earphones on, listening to music. The park looked like the usual – children playing and running around, families bonding, couples dating (not to mention super PDA-ing ), dogs and their owners playing.

    I sighed. I’m bored. Kung pwede lang magtatumbling mag-isa na hindi magmukhang tanga, nagawa ko na sana ‘yon. Bigla akong napatingin sa isang lalaking nakikipaglaro sa aso niya ng catch. At na notice ko medyo may kagwapuhan. And there I was again daydreaming. I imagined him accidentally threw the ball at my head (sa ulo pa talaga?) tapos he’ll rush to me and apologize and we’ll be talking and we’ll become friends and he called my name –

“Ouch!” sabi ko ng bigla may kumunot ng pisngi ko.

“Ouch you’re face! Kanina pa kami tawag ng tawag sayo ‘di ka naman nakikinig.” Sabi ni Logan.

“Sorry po!” (isipin nyo para akong si Chichay ‘yung pagkasabi. Hihi) At kaya pala sa daydream ko tinawag nya pangalan ko ni hindi ko pa sinabi pangalan ko, si Logan pala ‘yun. Si Logan pala best friend ko.

“Why are you alone?  It’s almost five pm ‘di ka pa ready. At magdidilim na oh.” Sabi naman ni Amanda, girlfriend siya ni Logan at naging close friend ko na rin siya.

“OA nyo naman. Eh ‘di pa nga 5 eh. And besides, what’s the rush? I don’t remember to have any appointments today.” I said.

“Anong  wala eh Friday ngayon, may General Assembly kaya sa org natin tonight at six.” Sabi ni Amanda.

“Ay oo nga noh? Hehe. Forgive me.”

“Dalian mo ha.” Sabi ni Logan.

     Over naman ng mga to. Eh walking distance lang naman ang bahay naming sa may park eh. In less than five minutes, I’ll be home.

     So after I changed and prepared, I am ready to go. I’m looking for my mother, para magpaalam. And there she is, sa may kusina nagluluto.

“Ma, punta muna kami sa school para sa GA.”

“Okay, sige. Won’t you eat before you leave?”

“Uhm, later na lang po pagbalik. Kumain na din naman kasin ako kani-kanina lang. Medyo busog.” Sabi ko while patting my tummy. “Logan and Amanda are waiting for me din kasi. Tsaka, party yun kaya may pagkain na dun. Hihi.”

“Ganun? O sige-sige. Basta uwi agad pag tapos na ha?”

“Yes, mother dear.” I smiled and said bye, so as my mother.

    Dala ni Logan ang sasakyan niya kaya hindi ko na kailangan gumastos ng pamasahe. While we were on the car, nag-uusap kami sa mga nangyari last semester sa school intramurals. Logan is a Basketball varsity player and I’m a Badminton varsity player. Si Amanda naman na O-OP kasi hindi siya mahilig sa sports – pero dancer siya. Ay oo nga pala, sem break na ngayon kaya. Free to gala pa.

“Galing talaga ng college namin, champion sa Basketball.” He said na halatang proud na proud.

“Eh sa Basketball lang naman ‘yan eh. Pero sa whole school, kami yata champion.” Sabi ko naman, syempre, ‘di ako magpapatalo noh.  Hehe.

“Pero aminin mo, ang galing kong maglaro noh?” Sabi niya, habang tinataas ang mga kilay at nakangiti kay Amanda.

“Oo na, oo na. Hahaha” sabi ni Amanda

Jump Then Fall (Completed) (Editing)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon