Buse işini severek yapan dürüst ve güvenilir bir avukat...Yine dava dosyalarıyla meşgul olduğu bir günde Semih'in motosiklet kazası geçirdiği haberini alır.İşin tuhaf yanıysa haberi bir tek o alır.Çünkü adamın telefonu o sırada yanında değildir.Peki...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merdivenlerden uçarcasına inmiştim.Önümü ağlamaktan göremiyordum...O arkamdan kapıyı kapatırken kallbim hâlâ orada kalmıştı.İçimdeki boşluğun tarifi imkansızdı.
Allah'ım sen beni neyle sınıyordun?Allah'ım tam vazgeçmişken,tam bitti derken neden çıkardın onu tekrar karşıma?Hem de bana muhtaç halde...Allah'ım!
Gözyaşlarım kendiliğinden iniveriyordu aşağıya.Siliyordum her birini tek tek ama onların pes etmeye niyeti yok gibiydi..
Sokağa açılan kapıyı da kapattıktan sonra kendimi sokağa atmıştım.Yine meraklı komşu penceredeydi ama umurumda da değildi.Onu dönüp son kez binaya bakarken görmüştüm..
Niye dönüp bakmıştım ki?Şimdi gözyaşlarımı da görmüştür.Ağlıyordum...Allah'ım neden durmuyordu gözyaşlarım?Belki çok sevmiştim onu ondan...Ama o beni hiç bir zaman sevmemişti...Ama imkansız olduğunu bile bile sevmedim mi onu?Neden şimdi zor geliyordu yanında olmak?Neden beni zorluyordu?Arada sırada gelebilirdim belki ama onunla kalamazdım.Kalmamalıydım!!
Düşüncelerim yine çatışma halinde Ben-1 dönmemi isterken,Ben-2 yoluma devam etmemi istiyordu...
Ben-1"Hadi Buse yapma şunu...Gurur yapmanın sırası değil..."derken Ben-2 ise"Buse uyma şuna.Sakın dönme.Zaten onun başka türlü sana uğradığı yok.Hem o seni hiçbir zaman sevmeyecek bilmiyor musun?"diyerek onun aleyhine şeyler söylüyordu.
"Uyma şuna...Hem sevmese bile şu an sana ihtiyacı olan birine sırtını dönüyorsun. Olmaz öyle şey.Gitmelisin hadi."diyerek yine beni dönmek için ikna etmeye çalışmıştı Ben-1.
"Hayırrrr...Dönemezsin yok öyle yağma.Sadece ihtiyacı olduğunda seni yanında istiyor anlamıyor musun?"diyen Ben-2'ye hak vermiştim içimden.O öyle deyince zaten sızlayan kalbim kanamaya başlamıştı.
Ben-1"Hem belki sen gittikten sonra olayları daha geç hatırlar.O zaman kendini suçlamaz mısın?Sana ihtiyacı var,anlasana.."diyerek Ben-2'ye kayan düşüncelerimi toparlamaya çalışmıştı.
Ben-2"Yok efendim geç hatırlarmış da,kendini suçlarsın falan...Niye kendini suçlayacaksın ki anası babası yok mu bu adamın onları çağırırsın??"dedi kendi ideasını sonuna kadar savunmak için...
Ben-1 ise hala tezini savunmakla meşguldü..
" Adam demedi mi ben onları çağırmanı istemiyorum diye?Belli ki seni yanında istiyor."
Ben-2 ise karşı çıkmıştı direkt.
"Nerden istiyormuş efendim???İstese kolundan çekip durdurmaz mıydı seni??"ben elimde olmadan "Haklı"deyince Ben-1 bu sefer bana çıkışmıştı.
Ben-1"Kal,gitme demedi mi?Daha ne desin ki?"diye sesine hüzün katıp söylendiğinde Ben-2"Mecbur olduğu için işte..."deyip bir kahkaha atmıştı.Ben-1"Hayır hiçte bile...Niye mecbur olsun ki??Sadece onu yanında istiyor."diyerek artık benimle muhatap olmayı kesip birbirleriyle dalaşmaya başlamışlardı...
"Hah!!İşte sonunda dediğime geldin.Sana demedim mi sadece yalnız kalmak istemiyor bu yüzden gitmeni istemedi diye..Bak!Bak sende duy kendi dediklerini!İşte insanı öyle yola getirirler.."deyip tekrar kahkaha atmaya başlamıştı Ben-2.
Ben-1' de dayanamayıp onun üstüne çullanmıştı.İkisi kavga ederken ben ağlamaya başladım.Yine kafam karışıktı.Yine anafordaydım...
Sonunda dayanamayıp bağırdım.."Yeteeeeeerr..."deyince onlar birbirleriyle boğuşmayı bırakıp sakinleşmeye toparlanmaya çalışmışlardı ama bu sefer ben sokak ortasında bağırdımı fark etmiştim.
Sokaktakiler bana bakmaya başladı, 'Bu kız keçileri mi kaçırmış ne ?'diyenler bile oldu.Seslimi söyledim ben bunu diye sordum ikisine de...İkiside bunu doğrulamıştı sonra..
Ben-1 ve Ben-2 birlikte"Eveeet."demişti.
Tam o anda bir araba gelip önümde durmuştu.İki saniye farkla geriye gitmesem Semih yüzünden bende kaza geçirecektim.Semih'lerin evinin iki sokak aşağısına kadar gelmiştim de ne zamandır burdayım onu bile hatırlamıyordum.
İçimde Ben'lerin savaşı olduktan sonra dedim kendi kendime tabi ki hatırlamazsın!
Şimdi ise sokağın ortasında durmuş öylece etrafa bakıyordum.Ne yapmalıyım şimdi?Beli de çarpmanın etkisiyle ağrıyordu zaten...Kendisine yemek bile hazırlayamazdı ki..Offff...Offf!
Arkama dönmüş ve ayaklarımın beni gerisin geriye onun evine doğru sürüklemesine izin vermiştim.Ben-2 ordan bağırıyordu "Hayır,gidemezsin diyorum.Yapma kes artık.".
Ben-1 mutluluktan uçarken bu defa ağlayıp bana kızan Ben-2 olmuştu.
Haklı ama diyordum haklıydı!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
