Gayya Kuyusu (Kitap olacak eminim)

Bölüm 36:Emir'in kalacağı yer

Multimedya:Semih Karaer

∆ İyi okumalar!Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın!

Kafeteryadan çıktığımda istemsiz olarak yanağımdan süzülen gözyaşlarını sildim.
Ağlamayacaksın Buse!Bu sefer O'nun için ağlamak yok.Onun için üzülmek yok.O seni bir kez bile düşünüyor mu?Bir kere de senin için üzülüyor mu?Sende artık üzülmeyeceksin.Sende ağlamayacaksın...

Hızlı hızlı yürüdüm.Yürürken de hala ağladığımı biliyorum çünkü etraftaki herkes bana bakıyordu.Ben ki dikkatleri üzerine toplamaktan nefret eden kız...Ama bu gözyaşlarına engel olamamıştım.Ne yapayım kendiliğinden süzülüveriyor işte yanaklarımdan.

Semih onu bu kadar sevdiğimi bilseydi ben onu bu kadar seviyorum diye kendinden utanırdı.Ama bilmesin,fark etmesin istiyorum ve bu yüzden üzülen taraf hep ben oluyorum.

Birden birinin beni kolumdan  tutup  kendine çekmesiyle düşüncelerimden sıyrıldım.Kolumdan tutan kimdi??Semih!

"Ne yaptığını zannediyorsun sen?Yeterince canımı yakmadın mı?"

Sinirle çıkan sesim gözyaşımla birleşince Semih kolumu bıraktı yavaşça.
"B-Ben..Ben özür dilerim.Sana bağırmamalıydım böyle.Çok mu üzüldün?"

Dediğinde gözü gözyaşlarımda takılı kalmıştı.Sağ eliyle kolumdan incitmeden tutup diğer eliylede gözyaşımı silmişti.Sen hep böyle devam et isterdim ama...
Hemen kolumu onun elinden çektim ve gözyaşlarımı kendim sildim.

" Tamam..Emir bende kalabilir ama bir haftası var.Sadece bir hafta...Yani bayramdan iki gün sonra evimden gidecek.Anlaştık mı?"

O öyle deyince içimdeki tırtıllar mutluluktan birbirlerine sarıldılar.

Benim yüzüme hemen bir gülümseme yerleşmişti.

"Ama hala neden bende kalmasını istediğini anlamadım.Yani zengin bir adamın oğlu sonuçta hiç mi dostu yok adamın?"

Sevinçten boynuna sarılmıştım.Tabi farkında olmayarak...Fark ettiğim zaman hemen ondan ayrıldım.Sonuçta gelmeye de bilirdi.

Ayrıldığımda bir şey daha fark ettim.Semih'te bana sarılmıştı...Yüzüme gülücüklerin dağılmasına izin vermeden konuştum.

"Teşekkür ederim.Sonra anlatırım..."

Semih'in sormasını beklemiştim ama sormamıştı.

"Peki!"

Semih'in sabırla kafasını salladığını gördüm.

"Gidiyorum."

Semih'ten uzaklaşırken bana el sallamıştı bende ona el salladım.Yüzümdeki gülücüklerle içimdeki tarifi imkansız huzur ile evime doğru yolculuk etmek için otobüse bindim.

Otobüsten inip bizim evin bulunduğu mahalleme indim.Otobüs bizim evin iki alt sokağında duruyordu.Bizim eve gidip hemen müjdeli haberi bizimkilere vermeliydim.Bu yüzden acele ediyordum.Eve varıncaya kadar Semih'e sarılışımı ve onun bana sarılışını düşündüm.Kötü bir sona ramak kalmıştı ki Semih gelmişti.Bizi kötü bir sondan o kurtarmıştı.

Kapıya varınca düşüncelerimden silkinip kendime çekidüzen verdim.Emir bir şeyler çakmasın diye ama Emir'de her şeyi biliyordu.Neyse binamıza girip bizim kata asansör kullanmayarak geldim.Anahtarımla kapıyı açtım.Açar açmazda ayakkabılarımdan kurtuldum.Ve ayağıma ev terliklerimi giyerek salona geçtim.Salonda Ferda'yı bulmuştum.O'na Emir'i sormuştum"Evde yok ."deyince hemen bugün yaşadıklarımı anlattım.
Serhat'ı,Ayça'yı...Tartışmamızı...Konuşmam bittikten sonra Ferda söz aldı.