Medya: Bu bölümden Çağıl...
"Şey.. Hanımefendi iyi misiniz?"
Kurtarıcımın boğuk sesiyle gözlerimi açtığımda başımın göğsünde olduğunu farkettim. Utancımdan yerin dibine girmek istediğim bir an daha yaşıyordum. Hızla geriye doğru giderken az kalsın pisuvarlardan birinin içine oturuyordum.
"Dikkat edin!"
"Yok, oturmadım." dedim elbisemi düzeltirken.
"O herifler size bir şey yapmadılar değil mi?"
"Yok yapmadılar. Ama yapabilirlerdi. Tam zamanında yetiştiniz. Eğer siz olmasaydınız şu an durumum vahimdi."
"Ne demek." Gülümseyerek elini sıkmam için uzattı.
"Ben Deniz. Tekrardan tanışalım."
"Bende Miray. Erkekler tuvaletinde tanışmamız da çok ilginç oldu!" Cırlamamı keserek, elimle hafif bir şekilde ağzıma vurdum.
"Lütfen beni buradan çıkarır mısınız? Salon nerede hatırlamıyorum da." dedim kafamı kaşıyarak.
"Tabii buyrun bu taraftan. Sizi salona ben götürsem iyi olacak sanırım."
"Haklısınız." Aklıma gelen teşekkür borcumu hatırlayarak duraksadım ve Deniz'in ceketini tuttum. Şaşkın bir şekilde bana döndü.
"Bir şey mi oldu?"
"Ben... Teşekkür ederim. Herşey için." dedim gülümseyerek.
"Bir şey yapmadım ki. Benim yerimde kim olsa aynı şeyi yapardı." Göz kırpıp, eliyle çıkışı gösterdi. Hala ceketini tutmakta olan elime bakınca hızla yanına geçip beni yönlendirmesini bekledim. Tuvaletten sola dönünce salona giriş yaptık. Yolu hatırladığımı yeni fark ediyordum. Herkes bize bakıyor, aralarında fısıldaşıyorlardı. Çok geçmeden Çağıl da bizi görmüştü. Elinde ki kadehi hızla masanın üstüne bırakıp bize doğru yaklaştı.
"Miray?"
"Yalnış tuvalete-" Lafımı bölen Deniz'in imalı ses tonuydu.
"Çağıl? Uzun zaman oldu." Deniz'in beklenmedik atağından sonra ağzım açık bir şekilde ona baktım. Birbirlerini tanıdıkları kesindi.
"Kapa çeneni. Yürü Miray eve gidiyoruz!" Gürledikten sonra kolumdan tutup çekiştirmeye başladı.
"Siz tanışıyor musunuz?" Ortaya gereksiz bir soru attıktan sonra 'sanırım gerçekten de sarhoşum!' diye düşündüm. Bu sorum karşısında Çağıl'ın ölümcül derecede ki sinirli bakışları bendeydi şimdi. Soruma Deniz yanıt verdi.
"Üniversiteden arkadaştık. Burada karşılaşacağımızı tahmin ediyordum."
"Ne arkadaşı lan?! Miray yürü dedim!"
"Çağıl acıyor-"
"Kızı bırak da kendi yürüsün dostum. Ayakları var." Deniz sırıtırken Çağıl tam tersine sinirden deliye dönmüştü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BELKİ SEVERSİN
Romantizm"Seni hiçbir zaman sevmedim. Sevemedim. Ama sen beni sevmeye her zaman devam ettin. Niye?" Gözlerim dolmuştu. Nefes almakta zorluk çekiyordum artık. Güç de olsa gözlerine bakabildim. Şimdi onun da gözleri dolmuştu. Suratı kasılmıştı...
