Babe, Pls wake up

Kabanata 6

"Kamusta na po ang kaso ni Louie?" Tanong ni Hazel sa mga pulis, hanggang ngayon kasi ay wala pa ring balita dito isang buwan na rin ang nakakalipas.

She can't wait gusto niyang makilala kung sino ang gumawa nun kay Louie.

"Ms. Buado, We're still keep on touch sa kaso itong but until now wala pa rin po kaming sapat na ebidensya sa nangyari bukod sa bala ng baril na tumama sa kanya. Ang tanging nakikita naming dahilan ay ligaw na bala lang ito." Pagpapaliwanag na pulis.

Di na nagtanong mulis Hazel at umalis, nainis siya sa sagot ng Pulis. Her tears tempt to fall again, She cant stop crying whenever she remember the Incident. Isang bangungot sa kanya ang mga nangyari. Nakadagdag pa ng kirot sa kanya ay ang walang malinaw na kasagutan sa kaso nito.

Kung totoo nga ito, bakit sa kanya pa? maraming tao ang pwedeng tamaan ngunit bakit siya pa?

She wiped her tears and smile, yun lang ang tanging alam niyang gawin. She needs to stand and continue her life, yun din ang gusto ni Louie. Ang maging matatag siya.

Pumara siya ng taxi at nagpunta sa opisina.

Habang papasok siya sa Opisina, nakatingin sa kanya ang mga katrabaho niya. Lumapit sa kanya ang isa niyang katrabaho at kabigan niya.

"Handa ka na ba talagang pumasok?" Tanong nito. "Alam namin ang nararamdaman mo, ok lang naman sa amin kung magpahinga ka muna at magisip."

"Sa tingin mo ba papasok ako kung hindi pa ako handa? I'm prepared." Sagot nito. Nairita siya sa tanong nito. Paano nga naman siya makakalimot kung ipapaala nito ang nangyari. "Please, while I'm here, huwag niyo na ipaala sa akin yan? gusto kong makalimot pansamantala."

"aa.. I'm sorry" Sagot nito. "dun ka muna sa lobby, ipapaayos ko lang sa maintenance yung office, for sure magulo na yon."

"No need, ako na maglilinis."

"Are you sure? Magulo kasi yun, makalat kasi..."

Di pa tapos ang sinasabi nito, ay iniwan na ni Hazel ito.

Pagpasok sa kanyang opisina....

"San nanggaling 'to?" nabigla siya sa mga nakita. She's wondering, punong-puno ng magagandang bulaklak ang kwarto niya. May mga ilan-ilan nang nalalanta, marahil ay mga ilang araw na rin ang lumipas mula ng ipadala ito pero maganda pa rin ito.

She smile slightly. "Beautiful." Mahinang pagkakasabi nito. Agad siyang tumawag ng tao sa labas at tinanong kung saan nga ito nanggaling.

"Wala pong nakakaalam, Ang tanging sinabi lang po nung nagdala ay galing po ito sa isang kaibigan niyo daw po." Sagot ng maintenance na tinawag nito pagkatapos ay umalis din ito.

May nakita siyang nakasabit na isang maliit na papel sa bouquet na nakapatong sa table niya.

Para sa babaeng, minamahal ko noon pa man...

-ALL

Wala siyang maisip kung sino ang nagpadala sa kanya.. Hindi naman pwedeng si Louie. Huminga siya ng malalim at saka nag-isip.

Wala siyang maisip, nagtataka siya kung sino ang nagpadala nito. Alam ng lahat na may nobyo ito. Maraming nagkakagusto sa kanya, pero hindi nila gawain ang magpadala ng bulaklak dahil alam nilang magagalit siya.

She feels different now, hindi siya makaramdam ng inis. Nakaramdam siya ng saya na para bang espesyal sa kanya yung nagpadala nito.

Someone knocked on her door.

"Pasok!" sigaw niya.

"oh!" Tila nagulat sa mga bulaklak na nagkalat sa opisina niya. "Anyways, anjan ka na nga. Nabalitaan ko sa labas."

"Yes boss.." sabay ngiti dito.

"Well, handa ka na ba talagang magtrabaho?" Tanong nito.

She smiled. Pinakita niyang handa na talagang siyang magtrabaho.

"Well, I see you're ok." Sabay bigay din ng ngiti nito. "Ok, I'm gonna leave you know. Marami pa akong gagawin. Ipapadala ko na lang sa secretary ko ung mga pending mong trabaho ok?" At saka lumabas ng Opisina.

Mabait talaga si Mr. Torralba. Hindi lang sa kanya kundi sa lahat ng katrabaho niya. Kaya naman payapa ung work place nila, lahat ganado magtrabaho. Walang pressure.

2 years na rin siyang nagta-trabaho bilang Junior IT Consultant sa kumpanya, at halos lahat ng nagtatrabaho ay dito ay tumatagal.

Minsan nga ay bigla na lang ipapatigil ni Mr. Torralbaang kanilang trabaho

at magpapatwag ng meeting, akala nila ay kung anong importanteng bagay pero manlilibre lang pala ng lunch.

Lahat sa kanila pantay-pantay ang turing dito. Even the Janitors. Never mo siyang narinig na sumigaw or pinagalitan. Kung may mali ka man nagawa ay pagsasabihan ka niya ng maayos.

Masakit ang ulo ni Hazel, napagod sa maghapong pagtatatrabaho. Pansamantala din niyang nakalimutan ang problema. Nag-unat ng mga braso at saka sumandal sa upuan.. Hinihilot-hilot niya ang kanyang batok ng may makita siya..

Nakita niya ulit ang papel na kasama ng mga bulaklak.

Para sa babaeng, minamahal ko noon pa man...

-ALL

Nagtataka pa rin siya kung sino ung nagpadala sa kanya ng mga iyon. Binasa niya ulit.. Galing kay 'ALL'.. Nag-isip siya ng mga kilalang may initials nito..

Nang may isa siyang naisip, Antoine Luigi Lipio..

"OMG!" Napatakip siya ng kamay sa bibig.

Nagsimulang bumilis ang tibok ng puso niya.. Siya nga ba talaga nagpadala nito?? Pero bakit?? After all these years bakit ngayon lang?? What if magkita silang dalawa? Anong gagawin ni Hazel?

Napahawak siya sa ulo.

"Kailangan ko bang matuwa kung magpapakita sa akin ulit si Anton?" bulong nito.

"Alam niya kaya ang nangyari kay Louie?" Maraming tanong si Hazel sa isip niya. And She wants an answer but she's afraid to face Anton, Alam niyang nasaktan ito after na sagutin niya si Louie.

She Sighed. "I don't know what i gonna do. Bahala na ang bukas."