Babe, Pls wake up

Kabanata 10

**Anton's Pov**

My feet took on the cliff nearby. I feel lost.

I feel so affected sa mga sinabi niya..

I know that she's aware that I still Love her pero bakit parang napakadali lang para sa kanya sabihin ang mga bagay na 'yon?

Ilang taon na akong nagtitiis.

"SHE'S ON MY BLOOD SPREADING THROUGHOUT MY HEART, PUMPING ME NUMB!" I shouted. I don't care if someone hears me.. Hindi ko mapigilan ang nararamdaman ko.

Tiniis kong maghintay noon, kaya lang, naging sila ni Louie so I need to leave her  pero hindi ko talaga kaya... Ilang taon din akong naghintay para magkahiwalay sila and now na alam kong walang Louie na hadlang samin hindi ako titigil hanggang hindi siya mapunta sa akin..

My soul is bleeding tears of suffering. Hindi ako iyakin na tao pero ang bilis niya akong paluhain.

 "Damn!!" 

My hands started to shake. Nakakapanghina isipin na hindi ko siya magawang mapa-ibig.

Lagi kong sinasabi sa sarili ko.. "I rather choose she broke my heart for many times than to lose her.."

Ganito lang talaga siguro pag nagmamahal, naging manhid na rin naman ako...

I wiped my tears. Maraming bagay ang kayang kong gawin.. Matapang akong tao, hindi ako dapat sumuko...

"Andyan ka na pala, Saan ka galing? kumain na nga pala kami." Bungad sa akin ni Hazel pagbalik ko. "Masarap yung niluto ni Manang.. Thanks ha, ikaw pala nagrequest na ito yung lutuin. Kung ganito ba lagi, I think maeenjoy ko yung bakasyon ko dito."

Nabigla ako sa mga sinabi niya, I can't believe na gusto na niya magstay dito. I'm just wonderibg, hindi ba siya aware na nasaktan ako sa sinabi niya kanina? Siguro nga hindi niya mean 'yon.. Isa lang ang alam ko, masaya ako.. Kung malayo siya kay Louie, mas madali para sa akin ang mapa-ibig siya.

Naalala ko yung sinabi ko sa kanya kanina, Hindi ko naman talaga ininvite ang tropa. Siya lang talaga ang gusto ko makasama...

what if magtanong siya? bahala na... Maraming dahilan ang puwede kong sabihin, basta.. gagawa na lang ako ng paraan para mawala ang isip niya dito.

"Mag-ayos ka, may pupuntahan tayo." I commanded. Hindi ako dapat magpa-under sa kanya, Kailangan kong maipakita na iba na ang Anton na nakilala niya noon.

"Saan naman tayo pupunta?" sabay taas pa ng paa niya sa center table.

"Basta, It's for me to know and for you to find out." I answered.

"Oh?" She stood up, sabay pamaywang lumapit. "I need to know kung saan tayo pupunta, or else hindi ako sasama."

"Sa Picnic Grove."

"aa.. But wala akong damit.. I just want to inform you na kahapon pa 'tong suot ko." Dagdag nito.

"May mga damit dun sa cabinet sa kwarto na pinagdalhan ko sa'yo. For sure, kasya sayo yun.. kay Ate yung mga damit but isang beses niya lang sinuot nung nagbakasyon siya dito last summer." Sagot ko. Hindi naman talaga kay ate yung mga damit na yun.. binili ko yun before ko dalhin siya dito.

 "ok fine! Give me an hour and a half  to prepare."

"Isa't kalahating oras?! Ang tagal naman masyado yan. Enough na yung 30 mins."

"No! Anong magagawa ng 30 mins? 2 hours nga dapat yun ee, binawasan ko na nga ee." Pamimilit niya.

"Basta 30 minutes. Sa ayaw at sa gusto mo, yun na yun.." Pagmamatigas ko.

She Chuckled. "Bahala ka diyan, basta ako hindi ako magmamadali.." Saka ako iniwan.

Maghihintay na naman ako, Lagi na lang ako naghihintay sa kanya.

I decided to fix myself. Hindi pa pala ako naliligo.

Aakyat na sana ako ng banyo, may naramdaman ako sa tiyan ko.. Nagugutom na ako, kape lang pala ang laman ng tiyan ko.

Instead, dumiretso muna ako sa kusina at kumain..

(guys?? ok lang ba yung flow ng story?? hmmm)