Een saaie vakantie (COMPLEET)

17: Nicolaas Flamel

"Hier, James!" Remus gooide het boek naar James en hij pakte het op. James opende het en las de titel:
"Nicolaas Flamel. Oh! Ze komen uiteindelijk ergens!"

Ze hadden de hoop om Flamel ooit nog eens in een boek tegen te komen opgegeven, ook al was Harry ervan overtuigd dat hij zijn naam ergens gelezen had. Zodra de school begon, moesten ze weer genoegen nemen met tien minuten boeken doorbladeren in de pauze.

Tijdens een uitzonderlijke natte en modderige zwerkbaltraining had Plank een vervelend nieuwtje voor zijn ploeg. "Hou op met dat gedonder!" schreeuwde hij tegen de Wemels. "Dat is nou precies wat ons de wedstrijd kan kosten! Sneep fluit en die popelt vast om punten af te trekken van Griffoendor!"

"Wat?" vroeg Sirius. "Snivelus is de scheidsrechter? Dat is zó oneerlijk!"

"Heeft hij ooit eerder een Zwerkbalwedstrijd gefloten? Ik denk niet dat hij erg onpartijdig zal zijn als hij bang is dat we Zwadderich inhalen."
"Ik kan het ook niet helpen." zei Plank. "We moeten gewoon zorgen dat we geen overtredingen maken en Sneep geen aanleiding geven om ons te grazen te nemen." Dat was leuk en aardig, dacht Harry, maar hij had nog een andere reden om niet in de buurt van Sneep te willen zijn als hij Zwerkbal speelde..

"Er ge-gebeurd vast, vast niks, Harry." zei Lily onzeker.

Op dat moment smakte Marcel op de vloer van de leerlingenkamer. Het was een raadsel hoe hij door het portretgat had kunnen klimmen, want zijn benen waren aan elkaar gekleefd, zo te zien met behulp van de Vloek van Beentjeplak. Hermelien sprak gauw een tegenvloek uit. Marcels benen schoten los en hij krabbelde overeind.
"Wat is er gebeurd?" vroeg Hermelien.
"Malfidus." zei Marcel trillerig. "Ik kwam hem tegen bij de bieb. Hij zei dat hij iemand zocht om te oefenen."
"Je moet van je afbijten, Marcel!" zei Ron. "Hij is eraan gewend om over mensen te lopen, maar dat is nog geen reden om braaf te gaan liggen en het gemakkelijk te maken."
Harry haalde een Chocokikker uit zijn zak en gaf het aan Marcel.
"Bedankt Harry.. ik denk dat ik maar naar bed ga.. wil jij het plaatje hebben? Je spaart ze toch?"
Marcel sjokte weg en Harry keek naar het kaartje met Beroemde tovenaars. "Alweer Perkamentus." zei hij. "Dat was het allereerste plaatje dat ik-" Harry snakte naar adem, staarde naar de achterkant van het kaartje en keek toen naar Ron en Hermelien.
"Ik heb hem gevonden!" fluisterde hij. "Ik heb Flamel gevonden! Ik zei toch dat ik die naam ergens had gelezen? Dat was in de trein, op weg naar Zweinstein."

"Wie is Flamel?" vroeg James. Remus keek op. "Oh, een bekende alchemist.."
"Een wat?" vroeg Sirius.
"Iemand die stenen en materialen onderzoekt en nieuwe stoffen daarvan probeert te maken." zei Lily er tussen door. "Bijvoorbeeld de Steen der Wijzen."
"De Steen der Wijzen staat bekend om elk metaal in puur goud te veranderen en je zou er het levenselixer van kunnen maken."

Zie je wel? Die hond bewaakt de Steen der Wijzen! Ik wil wedden dat Flamel en Perkamentus heeft gevraagd om erop te passen, omdat ze vrienden zijn en hij wist dat iemand het op die Steen gemunt had. Daarom is hij weggehaald bij Goudgrijp!"
"Een steen die goud maakt en waar je onsterflijk van wordt." zei Harry. "Geen wonder dat Sneep hem zo graag wil hebben! Wie zou dat niet willen?"

ESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESV

Toen Ron en Hermelien hem de volgende middag veel succes wensten bij de deur van de kleedkamer, wist Harry dat ze zich afvroegen of ze hem nog levend terug zouden zien, wat niet bepaald geruststellend was.

Zo'n beetje de hele school zit in het stadion!" zei Fred Wemel. "Zelfs - jeetje - zelfs Perkamentus is er!" Harry's hart sprong op.
"Perkamentus?" zei hij en hij holde naar de deur om zelf te kijken. Fred had gelijk. Harry had zin om hardop te lachen, zo opgelucht was hij. Hij was veilig. Sneep zou nooit iets durven doen als Perkamentus op de tribune zat.

"Bedankt, professor Perkamentus." zei James zuchtend. "Als er iemand is die Harry kan beschermen, is hij het wel."

"Kijk - ze zijn beginnen. Auw!" Ron was door iemand tegen zijn achterhoofd geschopt. Door Malfidus.
"O, sorry, Wemel. Ik zag je niet."

"Wat een rotkind." zei Remus. "Kom op, iemand treiteren is één ding, maar iemand recht voor zijn kop schoppen?"

"Weet je hoe ze spelers kiezen bij Griffoendor?" zei Malfidus. "Ze nemen alleen mensen aan met wie ze medelijden hebben. Kijk maar: Potter heeft geen ouders, de Wemels hebben geen geld - jij zou eigenlijk ook in het team moeten zitten, Lubbermans. Tenslotte heb jij geen hersens."

"Hij is zo gemeen! Wat heeft die arme Marcel hem ooit aangedaan?" vroeg Lily. James en Sirius keken elkaar schuldig aan.

"Als hersens van goud waren zou je nog armer zijn dan Wemel en dat wil wat zeggen."
"Ik waarschuw je, Malfidus - nog één woord-"
"Ron!" riep Hermelien plotseling. "Harry!"
"Wat? Waar?"

"Oh, daar gaan we weer. Hopelijk gebeurd er niks gevaarlijks." zei Sirius.

Harry maakte plotseling een spectaculaire duik. De toeschouwers juichten en snakte naar adem. "Je boft, Wemel. Ik geloof dat Potter geld heeft zien liggen!" zei Malfidus.
Ron verloor zijn zelfbeheersing. Voor Malfidus wist wat er gebeurde, was Ron op hem afgesprongen en had hem op de grond gegooid.

"Goed zo, Ron!" riep James. "Verkoop hem een flinke klap."
"Nu komt ie vast en zeker in de problemen." zei Lily bezorgd. James haalde zijn schouders op.
"Dus? Hij krijgt het een keer terug."

Hoog in de lucht keerde Sneep net op tijd zijn bezemsteel om iets roods langs te zien schieten dat hem op een haar na miste - en een tel later beëindigde Harry zijn duikvlucht en trok zijn bezem recht, met de Snaai triomfantelijk in zijn opgestoken hand.

"Hij is zo goed in Zwerkbal. Ik heb nog nooit een Zwerkbalwedstrijd van vijf minuten gespeeld." zei James. "Mijn kortste wedstrijd duurde zo'n vijftien tot twintig minuten! Hij is zó goed."

ESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESV

Harry zag een in mantel en kap gehulde gedaante het bordes voor het kasteel af lopen. Hij wilde blijkbaar niet gezien worden en liep zo snel mogelijk in de richting van het verboden bos. Hij herkende die grote passen: Sneep, die stiekem het bos in glipte.
Beneden op een schemerige open plek, stond Sneep, maar hij was niet alleen. Krinkel was er ook.
"Je kunt mij beter te vriend houden, Krinkel." zei Sneep.
"Ik w-weet niet -"
"Goed dan, binnenkort maken we opnieuw een praatje, als je eens rustig hebt nagedacht en hebt besloten aan wiens kant je eigenlijk staat."

"Nou als dat niet duister is, weet ik het ook niet meer." zei Remus.
"Ik snap het alleen niet." begon Lily. "Waarom zou hij dat willen doen? Hij is een leraar daar. Perkamentus vertrouwd hem, ik bedoel, hij vond - hij vond me.. leuk." James slikte. "Waarom zou hij proberen mijn enige kind uit de weg te ruimen?"

"Harry, waar was je?" vroeg Hermelien.
"Laten we eerst een leeg lokaal opzoeken. Als jullie dit horen.." Na te hebben gekeken of Foppe niet ergens rondhing deed hij de deur dicht en vertelde wat hij gezien en gehoord had.
"Dus we hadden gelijk. Het gaat inderdaad om de Steen der Wijzen en Sneep wil Krinkel dwingen om hem te helpen dat ding te bemachtigen. Hij vroeg of ij wist hoe hij langs Pluisje kon komen- en zei iets over Krinkels "hocus-pocus". Ik vermoed dat die steen niet alleen door Pluisje wordt bewaakt, maar waarschijnlijk ook door allerlei betoveringen."