Een saaie vakantie (COMPLEET)

11. Vliegles (Duel om middernacht)

Vorige keer:

Hagrid had kluis 713 leeggehaald. Er had alleen een groezelig pakje in gezeten. Hadden de dieven dat gezocht? Had Hagrid dat pakje net op tijd opgehaald? Waar was het nu? En wist Hagrid iets over Sneep, iets wat hij niet aan Harry wilde vertellen?

"Gaan jullie nog iets zeggen of blijven jullie me aanstaren alsof ik groen haar heb?" vroeg Lily lachend. Remus en Sirius schoven een beetje ongemakkelijk heen en weer op hun stoel maar Sirius grijnsde naar James die trots terug glimlachte. "Ja, ja, ik weet het. Ik lig tegen je aan. Stoere jongen, je hebt het meisje gewonnen." zei ze plagend tegen James.

ESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESVESV

"Ik denk dat James dit hoofdstuk wil lezen." zei Lily. Ze gaf het boek over aan James die grijnsde bij de titel. "Ik hoop alleen dat hij niet te veel in de problemen komt."
"Oké, daar gaan we dan." zei James.

"Typisch, precies wat ik altijd gewild heb. Compleet voor gek zitten op een bezem waar Malfidus bij is." Hij had zich zo verheugd op leren vliegen.
"Je weet niet of je voor gek zult staan." zei Ron. "Malfidus leutert altijd maar dat hij zo goed is zwerkbal maar volgens mij is dat grootspraak."

"Harry gaat voor het eerst vliegen." zei Sirius trots. "De eerste keer had al op zijn eerste moeten zijn op een speelgoedbezem die ik voor hem zou hebben gekocht."
"Echt niet." zei Lily. "Straks breekt hij zijn nek nog!"

Harry had niet één brief meer gekregen sinds het kattenbelletje van Hagrid en dat was Malfidus uiteraard ook opgevallen. Malfidus' uil bracht constant pakken snoep van thuis, die hij handenwrijvend openmaakte aan de tafel.
Een kerkuil bracht een klein pakje van Marcels grootmoeder. Opgewonden maakte hij het open en liet de anderen een glazen bal zien, zo groot als een stuiterbal en gevuld met witte rook. "Een geheugensteen! Oma weet dat ik vaak dingen vergeet - hieraan kun je zien op je iets vergeten bent."

Draco Malfidus liep langs de tafel van Griffoendor en griste de steen uit zijn hand. Harry en ROn sprongen overeind. Ze hoopten half en half dat ze Malfidus te lijf zouden kunnen gaan,

"Harry!" riep Lily.

"Maar professor Anderling stond in een oogwenk aan hun tafel. "Wat gebeurt hier?"
"Malfidus heeft mijn Geheugensteen professor."
Malfidus gooide de Geheugensteun weer op tafel. "Ik wou alleen even kijken." zei hij en hij sjokte verder.

Om halfvier 's middags liepen Harry, Ron en de andere Griffoendors haastig het bordes af voor hun allereerste vliegles in het park.

"Hier gaan we." zei James enthousiast.

De Zwadderaars waren er al en twintig bezemstelen lagen in een keurige rij op de grond. "Waar wachten jullie op?" blafte ze. "Iedereen naast een bezem staan. Vooruit, schiet op. Hou je rechterhand boven je bezem en zeg 'omhoog!'" madame Hooch.
"OMHOOG!" riep iedereen.
Harry's bezem sprong meteen in zijn hand, maar hij was een van de weinigen.

"Goed zo, Harry!" zei Lily. De jongens keken haar geschrokken aan. "Wat? Áls hij iets gevaarlijks moet doen, doe het dan wel als de beste."

"Als ik op mijn fluitje blaas, zetten jullie hard af tegen de grond. Hou je bezem recht, stijg je ongeveer een meter en aal dan weer door je iets naar voren te buigen. Wacht op min fluitje! Drie - twee -"
Maar de nerveuze Marcel zette zich nog voor madame Hooch het fluistje naar haar mond had gebracht al uit alle macht af.
"Kom terug jongen!" riep ze. Harry zag zijn angstige bleke gezicht omlaag kijken. Hij zag hem naar adem happen, van zijn bezem glijden en - BENG - een dreun, een leukijk gekraak en Marcel lag slap op de grond, met zijn gezicht in het gras.