Carmen's POV
"May nanay ba ko? Parang wala naman HAHA!" They sighed. Nakakatawa lang sabay sabay pa talaga sila.
"Carmen, do you consider Lea as your mom?" Tita Kris asked.
"Ofcourse not."
"Why?"
"Did she consider me as her daughter? Diba hindi? So bakit ko siya ico-consider na nanay ko?" Mataray kong sagot sakanila.
"Para kang si Lea teh. Ang taray mo." Tita Vice.
"Carmen, anong year ka na?" Tanong saakin ni Tita Dawn.
"Grade 11."
"Ah. Anong kinuha mo?"
"STEM."
"Mahirap?"
"Yeah! Pero pag nag aral ka naman hindi na masyado."
"Pak ganern."
"Btw, parating na ba si Lea? Ako kasi malalagot at malamang mag aaway nanaman kami pag nakita niyang kausap ko kayo." Sabi ko sakanila dahil totoo naman.
"Oh eh bakit naman kayo mag aaway ni Lea?" Tanong ni Tita Kris.
"Ayaw niya kasing nakikipag usap ako sa mga bisita niya. Remember? She didn't consider me as her daughter."
"Edi kami nang bahalang mag explain sakanya."
"Wag na kayong mag explain. Wala din namang mangyayari. Baka mas lalo lang magalit un. Tyaka sabihin nun nag papaawa pa ako."
"Hindi ganung tao si Lea." Pagtatanggol ni Tita Dawn.
"Sainyo hindi. Saakin oo. Sige na aakyat na ko sa room ko. Nice to meet you dearest artists." Ngumiti naman ako at isa isa silang hinalikan sa pisngi.
"Bye Carmen. Take care always."
"Bye baby loves!"
"Bye baby girl." Nginitian ko sila ulit at umakyat na ko papuntang kuwarto ko.
Lea's POV
Nasa kotse na ko pauwi sa bahay ko.
Galing ako kay Rob bc he is sick. Nakakahiya nga kila Vice kasi iniwan ko sila sa bahay at ang pinaka binabahala ko baka kausapin nila si Carmen.
Kilala ko si Carmen. Mananadya siyang kausapin ung mga bisita ko para masiraan ako.
Nang makarating naman ako sa bahay agad agad din akong bumaba ng sasakyan at dumiretso sa sala. Nakita ko naman sila Vice na nakikipag usap.kay Carmen. (Paki isip na lang po na ito ung nangyayari kanina pero point of view naman ni Lea. HAHA sorry kung magulo.)
Gosh! Alam na kaya nila? Alam na kaya nilang anak ko si Carmen?
Nakita ko namang napalingon saakin si Carmen. Bakas ang pagkagulat sa mukha niya. Dun ko din narinig na nag paalam na siya kila Vice.
Nang umakyat na siya dun na ako pumasok ng tuluyan at lumapit kila Vice.
"Hello everyone." Sabay sabay naman silang lumingon saakin.
"Oh Lea? How's Rob?" Pag tanong saakin ni Vice.
"He's fine na. Kayo kamusta kayo dito?"
"Ayos naman. Nakilala na namin yung anak mo." Diretsahang sabi ni Kris.
Natahimik naman ako sa sinabi niya. Hindi ko alam kung anong magiging reaction ko sa sinabi nya.
"Si Carmen pala ung anak mo? Ung babaeng sinabi mong anak ng tita mo. Mygosh, Lea. Dalaga na ang anak mo pero patuloy mo parin siyang pinapahiya." Naguluhan naman ako sa sinabi ni Kris.
"Hindi ko naman siya pinapahiya ah."
"Pinapapahiya mo siya, sa tuwing pinapakilala mo siyang anak ng tita mo kahit ang totoo anak mo siya. Lei, tbh. I can see pain through her eyes." Pag amin ni Kris.
"Anong gusto niyong gawin ko? Makipag plastikan ako sakanya na para bagang tanggap ko siya?"
"Bakit ka ba kasi galit na galit ka sakanya?"
"Kasi nga siya yung dahilan kung bakit ako iniwan ng asawa ko."
"Damn!!! Teh di na kasalanan ng anak mo yun."
"Kasalanan parin niya yun. Kung hnd siya nabuo edi sana hnd ako iniwan diba?"
"Pwede tama na? Masakit na kasi..." Nagulat na lang kami nang makita namin si Carmen at marinig na mag salita.
"Hija sorry. Hindi namin sinasadyang marinig mo." Pag papaumanhin ni Dawn kay Carmen na hindi naman niya kailangan gawin.
"Ay Tita Dawn ano ka ba naman. Ayos lng 'yon. Atleast alam ko na yung ilan sa dahilan kung bkit galit na galit saakin si Lea." Bakit ba sa kahit sa harap ng mga bisita ko pinakikita niya ung kahiya hiya niyang ugali.
Nag lakad naman siya palabas.
"Saan ka pupunta?" Tanong ko sakanya.
"Sa garden." Lumabas naman na siya.
Tinignan ko naman sila Vice at nakikita ko ang panghihinayang sa mga itsura nila.
"Hindi pa ba kayo uuwi?" Tanong ko sakanila.
"Uuwi na ko. Bye guys!" Tumayo naman si Kris at dinaanan lang ako.
"Bye Kris. Ingat ka. Vice pasabay ako sayo." Sabi ni Dawn at tumayo nadin at lumabas.
"Bye Lei. Ingat ka dito. Ayusin mo yan." Seryosong sabi ni Vice at umalis nadin.
Bumuntong hininga na lang ako at dumiretso sa kuwarto ko. Nag bihis naman ako at bumaba nadin.
Pumunta akong kusina at nakita ko si Tita Gie na nag hahanda ng pagkain.
"Oh Lea, nandyan ka na pala. Kumain ka na." Umupo namam ako sa upuan.
"Si Carmen ba kumain na?"
"Oo yata. Pero baka magutom ulit yun. Teka tawagin ko." Mag lalakad na sana si Tita pero pinigilan ko.
"Ay Tita ako na tatawag." Lumabas naman ako at nakita si Carmen si garden.
Nilapitan ko naman siya at nagulat ako sa ginagawa niya.
"You're cutting again?" Gulat kong tanong sakanya na kahit siya nagulat din kaya agad niya ding tinago ung braso niyang may mga sugat na at dumudugo.
"Akin na nga yan!" Kinuha ko naman ung blade na hawak niya pero hindi niya binigay.
"Akin na yan sinabi eh."
"Ayoko nga. Akin to eh. Kung gusto mo bumili ka."
"Wtf! Carmen, alam mo namang delikado yang ginagawa mo pero patuloy mo pading ginagawa."
"Delikado nga pero dito ako masaya."
"Masaya ba yung sinasaktan ung sarili mo physically?"
"Ikaw ba? Masaya ka bang nasasaktan mo ko emtionally? Btw, oo yung sagot ko sa tanong mo. Bakit? Kasi mas matatakpan niya yung sakit na nararamdaman ko emotionally." Tumayo naman siya at umalis na sa harapan ko at pumasok na sa loob.
May nakita naman akong papel at may nakasulat na...
Dear Lea,
Why can't you love me?
Truly yours,
- Carmen
Kinuha ko naman yung papel at pinunit iyon. I'm sorry, Carmen. Hindi ko lang talaga alam kung paano kita mamahalin.
xxxxxxxxxx
Hello 😄 Comment naman po kayo at Vote HAHA. Para naman po alam ko kung anong saloobin niyo sa storyang ito. Tyaka para alam ko po kung itutuloy ko pa pa ba ito o hindi na.
