Sahte Sevgilim

17. Bölüm

Media: Ersin

İyi okumalar :)

---

"Danla otur." Dedi abim, sinirle koltuğa oturup dik dik karşımda oturanlara baktım. "Danla nasılsın?" Dedi annem, sahte bir şekilde gülümseyip "Beni eve götürecekseniz eğer iyi değilim." Dedim, "Seni eve götürmemiz için bir neden söyle. Burada yemediğin bok kalmadı." Dedi babam, kaşlarımı yukarı kaldırıp "Ne yapmışım?" Diye sordum. "Ne yapmadığını söyleyelim mi?" Dedi abim, ağlamayacağım. Sadece ailem benim üstüme oynuyor, sakin kalıp ağlamayacağım. "Söyle." Dedim, abim sinirle ayağa kalktı "Fazla kaşınıyorsun, sikerim şimdi belanı!" Diye bağırdı bana. "Sinan." Diye uyardı annem. "Sorun yok, ben abimin bana küfür etmesine alıştım." Dedim, annem abime ters ters barken içimdeki yılanı ortaya çıkarmaya karar verdim. "Zaten beni umursamadığımızı biliyorum. Eğer umursasaydınız şu an beni yargılamak yerine gözümün altının neden şiştiğini sorardınız. Soracağınızı sanmıyorum ama yine de ben söyleyeyim. Sizinle tartıştım diye saatlerce ağlamaktan şişti. Tabi bunu demem sizin pek umurunuzda değil beni buradan alıp memlekete götürmek istiyorsunuz." Dedim, annem benim yanıma oturup bana sarıldı. "Saçmalama Danla, sen bizim biricik kızımızsın." Dedi annem, babam da yanıma gelip bana sarılırken abime bakıp dil çıkarttım. Yılan olduğumu söylemiş miydim? Abim kaşlarını çatıp bana bakarken abime karşı gülümsedim. "İnanmayın şu kıza." Dedi abim, annem abime bakıp "Sinan kardeşine az daha nazik olmaya ne dersin?" Dedi fakat abim sinirle bana bakmaya devam ediyordu.

Bir süre sonra hepimiz oturup konuşmaya başladık. "Danla." Dedi babam, babama bakıp "Efendim?" Dedim, "Kızım burayı seviyorsun fark ettim ama bir daha abinden kötü bir şey duymak istemiyorum. Eğer duyarsan burayı sevmen umurumda olmaz seni memlekete götürürüm." Dedi babam, abime baktığımda demin ona attığım bakışın aynısını bana atıyordu. "O burayı değil buradakileri seviyor." Dedi abim, babama bakıp "Arya, Eslem falan." Dedim, "Ersin mesela." Dedi abim iki kere yalandan öksürüp babam onların abimin dediğini duymamasını sağlamaya çalıştım. "Sen çok kaşınıyorsun." Dedim abime bakıp, abim bana sırıtarak bakarken "Gece abla nasıl? En son birlikte geziyordunuz." Dedim gülümseyerek. "Ne Gece'si?" Dedi annem, annem ve babam buraya bizi yollamadan önce okula odaklanmamızı ve karşı cinsten uzak durmamızı istemişti ama gel gör ki ben Ersin ile ne kadar yakınsam abim de Gece ile o kadar yakın. "Benim üniversiteden arkadaşım." Dedi abim, "Abi geçen yusuf yusufu gördüm, sana selam söyledi." Dedim, yusuf yusuf demeye çalıştım inşallah anlamıştır. Abim bana kaşlarını çatıp baktı. "Ersin'in evinde bıraktığın tişörtünü aldın mı Danla?" Dedi abim, galiba yusuf yusuf bana da selam söyledi. Babam ve annem bana bakarken gülmeye başladı. Gülerken ne diyeceğim diye zaman kazandım. "Ne Ersin'i? Eslem o isimleri karıştırma artık." Dedim abime bakarak. Annem bana bakıp "Niye tişörtün Eslem'de?" Dedi annem, sıçtık sıva. Gülümseyip anneme baktım. "Anne Eslem ev arkadaşım, tişörtüm her an her yerde olabilir." Dedim, annem kaşlarını çatıp "Siz kızsınız, evin temiz olması lazım." Dedi, gülümseyip kafamı başka bir tarafa çevirdim.

"Ev arkadaşı demişken. Ev arkadaşlarınız nerede?" Dedi babam, abimle birbirimize baktıktan sonra gülümseyip "Abim beni çağırırken bana sizin geleceğinizi söylemedi. Eğer deseydi sizler ile tanışmak için kesin gelirlerdi." Dedim, asla gelmezlerdi çünkü ikisi de birbirinden şerefsiz. "Babanızın burada biri ile sözleşme imzalaması için geldik eğer fazla zamanımız olsaydı sizin eve geçerdik kızım." Dedi annem, tabi canım bizim eve geçeriz. Ersin, Emir, Eslem, Arya ve Çınar'ı görüp kalp krizi geçirirsiniz. "Keşke geçseydik." Dedim, annem gülümseyip abime baktı "Senin arkadaşların nerede?" Dedi annem, "Bizimkiler üniversitedeler, dersleri bitsin gelirler." Dedi abim, "Oğlum sen neden gitmedin? Biz burada dururuz sen derslerine git." Dedi annem, abim gülümseyip "Yok anne ben sabahçıyım." Dedi, tam konuşmak için konu açacaktım ki telefonuma mesaj gelince telefonuma baktım.