"Yeşilin en güzel tonuydu gözlerin bakmaya doyamadığım." Dedi Semih.
"Ya senin gözlerin; kahverengi hiç bu kadar anlamlı olmamıştı. " Diyerek baktı gözlerinin içine Meyra.
Evet aşıktım. İlk defa bu duyguyla karşılaşıyordum. Hem de patronuma.
İmkan...
Birden Semih beyin sesiyle irkildim "Meyra hey Meyra" ne yani Semihciğim bana aşkını ilan etmemiş miydi hayal miydi hepsi nasıl olur hoşçakal hayaller welcome to gerçekler. "Buyrun Semih bey kusura bakmayın dalmışım bu aralar sürekli oluyor." "Hastaneye mi gitsen seninle tanıştığımızdan beri böylesin ciddi bir şey olabilir." "Yok yok teşekkür ederim hastane falan aman kalsın" Semih bey düşünceli gözlerle bana bakınca açıklama gereği duydum. Artık ona fazlasıyla güveniyordum. "Annemle babamın hastanede ellerimden kaydıklarını gördüğümden beri hastanelerden soğudum bu yaşıma kadar da gitmedim." "Gerçekten çok üzüldüm. Meyra çok güçlü duruyorsun ve bu özelliğine hayranım duygularını ustaca saklıyorsun." "Sizin kadar olamam inanın bakışlarınızdan hiçbir duygu anlaşılmıyor. Bazen ufacık bir çocuk gibi masum bakıyorsunuz bazense çok ürkütücü. " Semih beyin kaşları çatılmıştı. Meyra sen biraz önce adama ürkütücüsünüz mü dedin. Aferim madalyam nerde? Semih beyin dudakları hafiften aralandı bir şey söyleyecek gibi oldu sonra vazgeçti. Acaba aklından ne geçiyordu. Sanki içimdekileri duymuş gibi sakince bir soru sordu. "Peki şimdi nasıl bakıyorum?" "Şuan sizden korkmadım değil." Gülümseyerek ortamı yumuşatmaya çalıştım başarılı da oldu. "Bence de korkmalısın. Ben olsam ben de kendimden kokardım" Dedi ve hemen ardından yanağındaki iki çukur belirdi. Allahım o nasıl gülmek. Resmen kul hakkı. Böyle güzel gülmek diğer insanlara haksızlık değil mi? Odada birden telefon sesi yükselmesiyle uzun süredir bakıştığımızı fark ettim. Yüzüm hafiften domates rengini almaya başladığını anlayınca kaçar adım dışarı çıkmayı düşünerek."Neyse ben artık işime döneyim. " "Tabi." Gülümseyerek odadan çıktım. Allahım bu adam bana biraz önce sana hayranım mı dedi. Ya rab kalbime inme inecek.
~~~
Saat 6'yı bulunca akşam hazırlanmak için izin istemeye Semih beyin odasına gittim. "Merhaba Semih bey akşamki parti için sizden izin almaya geldim. Hazırlanmam gerek malum. " "Kusura bakma onu unutmuşum tabi git hazırlan hatta akşam biz seni evinden alırız." "Yok zahmet etmeyin ben gelirim." "Meyra bu konuda anlaşamıyoruz bilmem farkında mısın? Ben ne dersem o itiraz yok. Hadi vakit kaybetme de git hazırlan." "Tamam o zaman akşam görüşürüz." Odadan çıkarken istemsiz gülümsediğimi fark ettim. Ne kadar da iyi birisi. Sanırım çok şanslıyım. Eve vardığımda kızlar pijamalarla oturuyordu. Oh hayat onlara güzel. "Kızlar, ben geldim ve jet hızında hazırlanmam gerek ne giyeceğim?" İkisi de aynı anda "En sevdiğim bölüm." Deyince ya ne demezsiniz bakışı atarak odama yöneldim. Tabi arkamdan koşarak gelen iki deliye de gülmeden edemedim. Dolapla boğuşurken birden bi elbise dikkatimi çekti elime aldığım siyah elbiseyi kızlara göstermek için kafamı kaldırdığımda Yeşim yoktu. "Betül Yeşim nerde?" "Bilmiyorum az önce burdaydı." Birden Yeşim'in sesi duyuldu "Buldum!!" Biz Betül'le anlamayarak birbirimize bakıyorduk. Yeşim elindeki elbiseyi havaya kaldırınca ikimizin de dili tutuldu. O nasıl bir elbiseydi öyle hatta o muhteşem şey elbise mi?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeşim'in yanağına en sulusundan öpücük kondurduktan sonra hazırlanmaya başladım. Parfümümü de sıktıktan sonra tamamen hazırdım. Aynanın karşısına geçtiğimde aynada gördüğüm kişi karşısında dilim tutuldu bu ben miydim? Çalan kapı zilinden Semihciğimin geldiğini anladım koşar adım kapıya gittim. Kapıyı açmadan önce son kez kendimi düzelttim ve kapıyı açtım inşallah bugün çok güzel geçer.
