"ေနာက္တစ္ခါအျပင္ထပ္မထြက္ရဘူးတဲ့ Lee ရာ....ငါကညေစ်းတန္းေလ်ွာက္ခ်င္ေသးတာကို...."
မန္ေနဂ်ာလုပ္သူကလွမ္းေခၚတာမို႔....အသက္တူ stylist Lee နဲ႔...အျပင္မွာေပ်ာ္ေနတဲ့ feel ေလးေပ်ာက္သြားတာေၾကာင့္...yeol ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကစူပုပ္ပုပ္.....
"ျပန္ၾကမယ္ yeol ရာ...ေနာက္လဲbeijing ဘက္ေရာက္ဦးမွာပဲဟာ...."
"မသိဘူးကြာ...ညေစ်းတန္းေလ်ွာက္ခ်င္ေသးတာ..."
"ဒုကၡပဲ......လာပါ..ျပန္ၾကမယ္..."
အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္...ဒီလိုမ်ိဳးညေစ်းတန္းေလ်ွာက္ခ်င္တာကအေၾကာင္း႐ွိသည္.....တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုေတြ႔ရေလမလားဆိုတဲ့ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္က beijing ေျမကိုေျခခ်လိုက္တိုင္း..yeol ရဲ႕ ႏွလံုးသားထဲေပၚေပၚလာတတ္သည္ကိုးေလ...ဒါေၾကာင့္လည္းbeijing ကိုေရာက္ရင္လူစံုတဲ့ညေစ်းလိုေနရာမ်ိဳးကိုေရာက္ေအာင္သြားတတ္တာ.....
ဒါေပမဲ့...မထူးပါဘူး...တစ္ခါမွ...မေတြ႔ခဲ့ရဘူး..ဒီအစားအဲ့လိုေနရာေတြေရာက္ရင္အရင္ကအတူတူလည္ခဲ့တာေတြသတိရမိတယ္.....
ဒါေပမဲ့...မေတာ္တဆျဖစ္ျဖစ္ဆံုခ်င္ေသးတာ....
Hyung...သူဘယ္လိုမ်ားေနမွာပါလိမ့္....မေတာ္တဆသာေတြ႔ခဲ့ရင္..........
သူမလိမ္ခ်င္ပါ..training ကာလပါထပ္ေပါင္းလ်ွင္ hyung နဲ႔သူအၾကားကသံေယာဇဥ္ႀကိဳးကေလးငါးႏွစ္မ်ွတြယ္ခဲ့သည္ေလ...ဒီသံေယာဇဥ္ႀကိဳးကဒီေလာက္နဲ႔ျပတ္လို႔မွမရတာ....ဒါေပမဲ့ hyung...သူကေတာ့ျပတ္ႏိုင္တယ္ထင္ရဲ႕....တစ္ခါမွေတာင္ဆက္သြယ္မလာခဲ့...luhan hyung ေတာင္အဆက္အသြယ္လုပ္တာပဲ...hyung လဲအဆက္အသြယ္လုပ္သင့္တာ...အနည္းဆံုးေတာ့သူထြက္သြားရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းကို႐ွင္းျပသင့္တာ....အခုေတာ့......သူ႔ဘက္ကဘယ္လိုေနလဲမသိေပမဲ့....
Beijing ကိုေျခခ်တိုင္း...သူ႔ကိုသတိရေနတဲ့ park chanyeol ဆိုတဲ့ေကာင္ကအ႐ူးလိုလို...
-------------------------------------------------
"အိပ္ၾကမယ္ကြာမနက္ျဖန္ပြဲ႐ွိတာမို႔လား....အားျပည့္ေနမွျဖစ္မယ္...interviewလည္း႐ွိေသးတာ....."
YOU ARE READING
The Ego Of A Hardcore Fan(Vember)
FanficVember တစ္ေယာက္ရဲ႕အတၱ... အတၱတစ္ခုဟာဘယ္ေလာက္ထိမ်ားခ်ိ ဳ ျမိန္ႏိုင္မလဲ...