Chapter 7 (part 2)
Sharlene’s POV
*calling bes joyce* *calling bes joyce*
“Hallu?” sabi ni bes.
“Bes… *sabi ko ng nauutal at halatang naiyak*”
“Huy bes! Anong nangyari sayu?! Bakit ka umiiyak?! Meron bang nangaway sayo?!” kaya mahal na mahal ko yang si bes eh…
“Bes, punta ka na lang dito…. Please? *umiiyak at na-hikbi*”
“Sige sige papunta na ako.”
Call ended
*Tok* *Tok* *Tok*
“Pa-pasok *sniff*” sabi ko.
Pumasok na si mom at halatang nag aalala… Bukod kasi kay jia at bes, alam din ni mama yung sikretong hindi ko masabi kay nash…
“Anak ayus ka lang ba?” sabi ni mom. Halatang nasasaktan din sya.
Umiling ako.
“Anak, kung dahil nanaman yan kay nash, mag move on ka na… Alam kong mahihirapan ka kasi napakatagal nyo nang magkasama pero kung sobrang sakit na kailangan na talagang mag move on.”
“Sige mom.”
“Oh anak alis na ako kasi may lakad pa kami ng papa mo. Wag ka nang umiyak” Tumango na lang ako nung sinabi yan ni mama. Nag oopen ako kay mom ng mga secrets pero pag nagaadvice sya, matipid ako sumagot.
Joyce’s POV
Eto ako ngayun, naglalakad papuntang bahay ni bes shar.. For sure si nash na naman ang dahilan kung bakit umiiyak yan!
Nasa harap na ako ng bahay ni bes. Nag doorbell na ako.
*Ding Dong*
May nag bukas ng pinto, si Clark.
“Sino po kayo?” tanong ni clark.
“Hey Clark! Ako to, si ate joyce mo.”sabi ko. Maka hey eh noh?
“Ahh! Ate joyce, pasok po kayo.” Pag bukas ni clark ng gate, pumasok na ako. Nung malapit na kami sa may pinto biglang lumabas yung mama at papa ni bes.
“Ay, hello po tita at tito! Si bes po?” sabi ko.. Si tita myleen naman parang malungkot.
“Nasa kwarto nya sya. Puntahan mo na lang.. Wala kasi sa mood si shar bumaba ng bahay eh..” sabi ni tito. Lumapit naman si tita sakin tapos bumulong. Sabi ni tita..
“Patahanin mo si shar ha? Ikaw na bahala sakanya…” *smile*
“Osige po tita..” *smile* sabi ko.
