Zaman

6.Bölüm Hafıza kaybı!

         Annemin attığı mesajdan ..
dolayı cafe den çıktım ve bir taksi çevirip evin adresini verdim.

Çok merak ettim ne oldu acaba? Whatsapp tan kızlara mesaj olarak Kusura bakmayın akşama telafi edeceğim  yazdım.

Taksi durunca aşağı indim, kapıdan geçip asansörün önüne gelip çağırma düğmesine bastım beklemeye başladım acaba beni ne bekliyor?

Asansör gelince bindim, düğmeye bastim ve bekledim. Did sesini duyunca asansörün kapısını ittirdim kapının zili bastım.

2 saniye sonra hemen kapı açıldı , açan kişiye baktığımda Anıl.
Anıl 'ı kucağıma alıp içeri geçtim, annem gil koltukta oturmuş bana bakıyorlar sonra ayağı kalkıp bana yer gösterdi.

Bunlar neden tuhaf davranıyor.
-Evet dinliyorum sizi ne oldu? Ama artık çok merak etmiştim.

-Uzay sana söylememiz gereken çok önemli birşey var. Bunu bende algılayabiliyorum.

Kafamı söyleyin dercesine sakladım annem babama baktı. Babam anneme söyle artık dedi fısıltıyla ama ben bile duymuştum.
-Uzay aslında... sen... ııı bizim kızımız değilsin.
Ben kahkaha atmaya başladım.

-Bu ne tür bir saçmalık.

-Şimdi Uzay lafımı bölme sana herşeyi açıklayacağız.   Bunlar ne dediklerinin farkındalar mı?

-Tamam sizi dinliyorum. Dedim. Annem tırnaklarıyla oynuyordu. Babam bana bakıyordu. Pardon onlar benim annem babam değildi.

Babam anlatmaya başladı :
-Uzay biz seni hastaneden kaçırdık. Seni kaçırmamızın nedeni para. Seni aldığımızda 12 yaşındaydın hiç düşünmedin mi bebeklok fotoğrafın yok .

Ne yaniii.....
-O zaman.Ben neden anılarımı hatırlamıyorum?
Şimdi ne diyeceksiniz.

-Bildiğimiz kadarıyla sen bir kaza yapmışsın o yüzden hastenedeymişsin.
Hafizanı kaybetmistin. Bizim için daha iyi olmuştu.

-Neden bunu şimdi söylüyorsunuz?
Bir bu kalmıştı zaten.
-Çünkü gerçek ailen seni bulmak üzere birde vicdan azabını çekmek istemiyoruz seni 18 yaşına kadar büyüttük .

-Peki artık ne olacak? Yani ona göre önlemini alayım.

-Gerçek ailen seni bulana kadar hayatına kaldığın yerden devam edeceksin.
Bu kadar mı?  Siz beni hiç düşünmediniz herhalde ne duruma düşer diye.

Hızla ayağı kalktım birşey söylemeden dış kapıya ilerledim. Arkamdan sesleniyordı. Artık ben onlara ne diyecektim AMCA TEYZE mi?

Gözlerim dolmaya başlamıştı. Bir taksi geçene kadar yürüdüm en sonunda bir tane gelince deniz kenarına gitmesini söyledim.

Hayatımın hepsi yalan mıydı? 
Ailem nasıl biriydi artık beni kabul ederler mi ki?
Şimdi anlıyorum beni neden özel okula gönderilmek istenmediğimi beni bulmamalari için  diye.
Hayatımın alt üst olmasının nedeni para mıydı?

Kafam çok karıştı. Taksiden inip ayakkabılarımı çıkarıp elime aldım, kumsalda yürümeye başladım. Bu arada telefonum hiç susmuyordu. Yere çöküp ağlamaya başladım.

Dizlerini kendime çekip sarıldım. Ilk başlarda söylediğim söz geldi aklıma Zamanın
ne getireceklerini merak ediyorum demiştim. Artık merak edecek birşey kalmadı.

Ben ağlamaya devam ederken yanıma bir gölge düştü. Kim geldi diye kafamı kaldırıp bakmadım, şuan bunu düşünecek durumda değilim.

- İnsan vardır zamanı kendi hesabına yontar, insan da vardır bir yaşam boyu zaman onu yontar.
Bu ses GİRAY. Ne arıyordu burda yoksa beni mi takip ediyor.
Kafamı kaldırdım, ve ona baktım.

-Ne geziyorsun burda
Denize doğru bakıyordu. Sonra bana döndü gözleri çok güzel bakıyordu. Söylediği  sözde öyle...

-Sıkıldığım zaman buraya gelirim. Sen ne için buradasın ve ağlıyorsun.

-Canım istedi baktım ne zamandan beri ağlıyorum bir ağlıyayım dedim.
Ne saçma konuştum.
-Beni salak mı sanıyorsun neden ağladığını söyle
Evet öyle sanıyorum. Ne olmuş yani.

-Çok uzun mesele anlat bitmez.

-Anlat ben seni dinlerim.
Ay canım sen beni mi dinleyecen.

Tam konuşmaya başlıyacaktım ki telefonum ısrarla çalmaya başladı. Ekrana baktığımda Buket 'in aradığını gördüm.
Elimle 1 saniye işareti yapıp açtım telefonu ,

Efendim,
................
OF telefonda konuşulacak birşey değil.
................
Tamam görüşürüz yarım saate gelirim.

Giray a baktım beni izliyordu.

-Boşver ya bu arada sen neden çok gizemlisin.
Lan ben onu demiyecektim, bir ağzıma sahip çıkamıyorum.

-Peki bu şansı bir daha bulamazsın. 
Ama istediğim cevabı vermedi.

Etrafı bir sessizlik kapladı. Ayağı kalktım gitmem gerekti.
-Benim gitmem gerek okulda görüşürüz.
Arkamı dönüp ilerleyeceğim zaman kolumdan tutup beni kendine çekti. Vücudum onun vücuduna çarptı.

İçimden hayır böyle olmamalı diyip Giray 'ı ittirip,geri adım attım.

-Seni arabayla bırakayım dedi.

Başımla onayladım. Kim şimdi taksiyle gitmek ister ki.....

Bu bölüm de burda bitti...
Multimedya : Azra...