25. veda

107 24 12
                                    

Ceren

Kuvvetli bir sızıyla gözlerimi araladım. Aralamamla gün ışığının gözlerimi doldurması bir oldu. Vücudum da gelen sızının nedenini bulmak için yattığım yerden hafifçe doğruldum. Tanıdık gelen ses kulaklarımı doldurdu.

"Uyandın sonunda "

Ellerimle gözlerimi sertçe avuşturdum. Anlık göz kararmasından sonra yara ma bakmak için yastığı arkama gelecek şekilde dikleştirip yarı oturur pozusyona geldim.

"Niye acıyor ? "
Ares elindeki ilaç ve yarabandı olan tepsiyi komodinin üstüne bıraktı.

"Mikrop kapmaması için pansuman yaptım"
Başımı sallayıp yüzümü yıkamak için yataktan kalktım.

"Lavabo nerde?"

"Sağda " ares kenara bıraktığı tepsiyide alıp odadan çıktı.

"İnsan bi yardıma ihtiyacın var mı diye sorar ?"

"Tuvaletini de ben mi yaptırayım ceren ?" Yanaklarımın kızarması sonucu kendimi utançtan tavana asma isteyi doğsada içimde ilk işim mesanemin patlamasını önlemekti.

Hızlıca lavaboya girip kapıyı kilitledim. İhtiyacımı giderdikten sonra ellerimi yıkamak için lavaboya yöneldim.

Ellerimi yıkadıktan sonra gözlerim aynaya takıldı. Saçlarım dağılmış makyajım akıp yüzümde pikacho tablosu oluşturmuş dudak boyamdansa iz yoktu. Dün aresle öpüştük ya ondardı.

Dünü hatırlamamla yüzüme yerleşen tebessümde mona lisa' ya benzememi sağlamıştı.

Hızlıca makyajımı silip saçlarımı ellerimle taradım . İşimi bitirdikten sonrada lavabodan çıkıp dün pek keşfetmeye fırsat bulamadığım evde küçük çaplı bi gezintiye çıktım.

Evin odalarının çoğu kahve rengi ve siyahı barındırıyordu. Bi oda hariç . Zaten o odayada giremedim kilitliydi. Meraktan anahtar deliğinden baktım fazla bişey göremesemde bir duvarın tamamı maviyle kaplanmıştı. Neden kilitliydi? Kimin odasıydı ? Anahtar nerdeydi? Kafamda çılgın sorular.

"Ares"  ev orta büyüklükte de olsa aresi bulamamıştım.

"Ares" ses çıkmamıştı gene.

"Ares nerdesin?" Gene ses gelmemişti. Korku vücudumun her yerinde yer edinmeye başlamış ve yaramın da sızlamasına sebep olmuştu.

Omzumda hissetiğim el  boğazımda yükselen korkuyu çığlığa dönüştürüp hızla açığa çıkmasına sebep oldu.

Arkamı döndüğümdeyse şaşkına dönen bir ares bulmam rahatlamamı neden olmuştu. Rahatlamanın verdiği hisle kollarımı aresin koluna doladım.

"Beni çok korkuttun" kafamı kaldırdığımda hafifçe sırıtıyor eliyle de başımı okşuyordu.

"Korkmak iyidir. Hadi gel kahvaltı yap . " korkmak iyi midir ? Delirmiş olmalı . Daha demin lavaboya girsemde korkudan olduğum yerde sıçabilirdim .

Gözlerimi devirip arkasından takip etmeye başladım.

                         *    *    * 
Kahvaltıyı yaptıktan sonra oturma odasına geçip aresin yaptığı kahveleri yudumlamaya başladık.

"Bi oda var kilitli .neden kilitli ?."

Beynim beni şaşırtmamış ve saçmalamaya kaldığı yerden devam etmeye başlamıştı. Aslında gerçekten de merak ediyordum.

Aşk Aptallar Içindir #Wattys2016 (Düzenleniyor)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin