14.yara

150 71 12
                                    

Ceren

Herkes partiye gitmiş bense bu lanet kanı yansıtan dört duvar arasında kalmiştım. Aslında partiye gidebilirdim ama içimdeki ceren düş ruhum gitmemem kanaatindeydi. Mutfaktan sıkılıp aşağı indim. Burası ne tam olarak depoyu ne de tam olarak ev halini yansıtıyordu . Aşağıda televizyon köşesi vardı . Kendime yaptığım meyve salatasınıda kapıp televizyon köşesine geçtim . Kanallarda hiçbirsey yoktu saat 11.45 ti .bu saatte çok bişeyde yoktu . Açtığım savaş filmini izlemeye başladım. Savaş , aksiyon filmlerine bayılırdım. Bir yandanda yaptığım meyve salatasını mideye indiriyordum.
"Valla çok marifetliyim beni alan koca yaşa-"
lafımı tamamlayamamıştım çünkü yukarıdan bir takım sesler geliyordu. Meyve tabağım üstüme alarak yiyordum. Sesi duyduğum an tabağı kenara bırakıp yavaşça yukarı ilerlemeye başladım. Boğazıma kadar yükselen korkuyu iliklerimdede hissediyordum. Merdivenlerden ağır ağır çıkıyordum. Korku ayaklarıma kadar ulaşıyor ve uyuşmasını sağlıyordu. Ama düşeceğim kadar uyuşturmuyordu. Ellerim titriyordu. Mutfağa yönelip buzdolabının üstüne koyduğum silahı aldığım gibi sesin olduğu tarafa yöneldim. Sesler yükselmeye başlamıştı . Koridorda yürüyordum. Karanlık çökmeye başlamıştı. "Hey kimsin?" Seslenişlerime karşılıklık gelmiyordu. Elimdeki silahı sesin geldiği tarafa doğru tutuyordum. Tabikide biri gelse sıkabilecek deyildim yanii . Karanlıkta ilerlerken bir gölgenin üstüme doğru geldiğini görüyordum "hey kimsin dedim ... abi malım ben ya hırsızsa kim olduğunumu diyecek?" Gölge üstüme geliyor korku bedenimi esir alıyordu koridorun duvarı durmama neden olmuştu. "Sıkarım bak" gölge bir anda elimdeki silahı elimden alıp göğüsüme doğru tutup namlunun ucunu göğsüme ittirdi nefesim kesiliyordu. Nefes alamıyor korku yutkunuyordum. Gölgenin nefesi yüzüme çarpıyor ve bedenime korku işliyordu. Kısık bir sesle "patronun" ne pat.. patronummuydu yani ares miydi ? Ikimiz arasında sadece silah boşluğu vardı."manyakmısın ya ne yapmaya çalışıyosun. korkudan öldüm öldüm dirildim ben hem o silahıda indir şeytan doldurur " aresim düzenli nefes alış verişi yüzüme çarpıyor ve farklı bir his oluşturuyordu. Bunu gölgenin ares olması sonucunda karar vermiştim büyük ihtimmalle rahatlama hissiydi.
Aresin tutuğu silah göğüsümden karnima inmişti ares yaralandığım yere tutuyordu . "Annene ve babana ne olduğunu anlat "bu da neydi şimdi "neyden bahsediyorsun anlamıyorum"ares silahı karnıma ittirmişti ve acı gözlerimi doldurup çığlık atmama sebep oldu "ailene ne oldu? " Neden böyle davranıyordu içmiş gibi deyildi sadece sinirli gibiydi . "Neden bunu yapıyorsun?" karnımı tutuyordum acıyordu . Ares silahı yere atıp beni kıvrak bi haraketle kucağına aldığı daha ne olduğunu anlayamadığım bir anda da merdivenlerden aşağı yöneldi. Bir ona birde merdivenlere bakıyordum. Geçen gün yaralanıp yattığım yatağa yatırdı. Çekmeceye yönelip bişeyler aldı. Bu neyin kafasını yaşıyordu. Çok tuhaf hareket ediyordu. doğrudu Bu durumu beni daha fazla korkutmaya yetiyordu .
"Karnını aç" ne
"Hayır açmam "
"Bi daha söyletme yoksa ikinci bi deliği ben açarım karnına"ekorkuyla ve mecburiyetten karnımı açtım.
Elinde krem ve yapıştırıcı bez vardı.
Yanımda duran sandalyeye oturdu . Kremi iki parmağını birleştip bir tutam sıktı. Yavaşça hareketlerle yaralı bölgeye kremi sürmeye başladı acıyordu. Dişlerimi sıkıyordum. Sonunda bitirdiğinde içimden koca bir oh çektim. Bezi de yaralı yere yaıştırdı . O işini bitidiği anda tişörtümü indirdim tam kalkıcakken eliyle durdurup yatmamı emretti.
"Ailene ne oldu? "
Anlatmak falan istemiyordum . Ama birine anlatmaya ihtiyacımda vardı . Başımı yastığa yaslayıp gözlerimi kapattı
" terk edildim ailem tarafından . "
Ares bişey demiyor. Susuyordu . Bisey de dememesini umuyordum .
Acım beni boğmaya yetiyordu beni öldürüyordu yeterince soğuktum ve korkmuş .

Aşk Aptallar Içindir #Wattys2016 (Düzenleniyor)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin