Make A Choice

Chapter 1

'Kijk eens aan, Oost West, thuis best.' roept mijn vader door de auto.

'Wauw.' zegt Ashton. Ik leun over hem heen en kijk door het raam naar buiten.

'Ons nieuwe huis is een villa?' vraagt Ashton zacht zodat alleen ik het hoor. 

'Hoe moet ik dat nu weer weten?' zeg ik bot. Ashton zucht duidelijk geïrriteerd en stapt de auto uit. Ook ik maak mijn gordel los en sla de autodeur achter me dicht.

'Zo kinderen, pak jullie koffers maar uit de achterbak, dan regelen papa en ik de rest even.' Mijn moeder is meestal niet zo iemand die overal moeilijk om doet, wat soms ontzettend fijn is. Aan de ene kant had ik helemaal geen zin om hier naar toe te verhuizen. Een nieuwe start beginnen in Doncaster vind ik fijn, echt. Alleen ik mis mijn oude vrienden, ook na alles wat er is gebeurd. Ik haat ze, maar toch mis ik ze.

'De grootste kamer is voor mij!' Ashton pakt zijn koffer en rent ermee naar de deur. Hyperactief kind.

'Ashton je hebt een sleutel nodig om de deur te openen.' zegt mijn vader. Hij heeft een grijns op zijn gezicht en ringelt met die sleutels in zijn hand. Ashton komt terug gelopen en pakt de sleutels.

'Oen.' kuch ik. Ashton kijkt me dodelijk aan en mijn grijns wordt steeds groter.

Ik voel een hand op mijn schouder net als Ashton het huis binnen is. Ik draai mijn hoofd en kijk in de groene ogen van mijn moeder. Ze glimlacht lief naar me en geeft een klein kneepje in mijn schouder.

'Kop op, Yentl.' zegt ze. 'We maken hier een nieuwe start, een nieuw begin in Doncaster. En alle problemen laten we achter in Bradford. Oke?' Ik knik en zucht.

'Mooi zo, ga nu maar een leuke kamer uitzoeken,' mijn moeder lijkt te twijfelen over wat ze wil gaan zeggen.

'Laat dat kind nu toch gewoon, Jennifer. ''Een nieuw begin'', je zei het zelf.' mijn moeder zucht en richt haar ogen weer op mij.

'Vooruit dan.' zegt ze. Ik weet nog steeds niet waar ze het over heeft.

'Ja. Ja het mag. Je mag je kamer vol spuiten met graffiti omdat we - zoals je vader al zei - hier opnieuw beginnen met een schone lei.' Mijn ogen worden groot en ik laat mijn koffer los.

'Maar, je houd alles op jou eigen kamer en je gaat niet zeuren als iets niet mooi wordt.'

Pap, ik hou zielsveel van je.

'Gaaf!' roep ik en vlieg mijn moeder om haar nek. Ik druk een kus op haar wang en ren dan naar mijn vader. Hij neemt mij in zijn armen en lacht.

'Omdat je het al zó lang en zó graag wilt.' zegt hij met een knipoog. Ik bijt op mijn onderlip om niet te gaan schreeuwen van blijdschap. Ik wil al sinds mijn 12e mijn kamer vol met graffiti spuiten. Ik ren naar mijn koffer en loop in snelle pas naar de voordeur.

'Jullie zijn super!' roep ik nog als ik de deur binnen loop. Ik pak mijn koffer goed vast en ren de trap op omhoog. Er zijn hier 4 deuren, 3 slaapkamers en één badkamer. Precies goed. Ik pak een willekeurige kamer en kijk wat rond. Opeens vind ik het helemaal niet erg meer dat we zijn verhuisd.

Deze is niet echt bepaald groot, maar groot genoeg voor mij. Hij heeft een -het zou best een 2 persoon's kunnen zijn- bed in het midden van de kamer. Er staat één nachtkasje aan de ene kant, en een bureau aan de andere kant. Boven het bureau hangt een dikke plank om spullen op te zetten. Aan de andere kant van de kamer staat een grote kast met schuifdeuren.

Het klinkt misschien gek, maar dit was vroeger gewoon mijn droomkamer.

'Deze is van mij!' roep ik vrolijk.