Make A Choice

Chapter 8

[Goeie avond. Ik heb het morgen erg druk en geen tijd om dit jullie te mededelen, dus daarom doe ik het nu: MERRY CHRISTMAS EVERYBODY! En als cadeautje is hier Chapter 8 ;) 

Ik vond het best leuk om dit hoofdstuk te schrijven, het schoolfeest gaat beginnen :D
Ik zal jullie niet langer ophouden, begin maar met lezen!]

-

Ik leg mijn mascara neer zet dan een paar stappen naar achter zodat ik mezelf helemaal in de spiegel kan zien. Ik glimlach wanneer ik tevreden ben over het resultaat. Cindy vertelde me dat het altijd chique feesten zijn, dus met een jurk zou ik totaal niet uit de smaak vallen. Integendeel, alle meiden lopen daar rond in een jurk, vertlde Cindy.

Ik draag een zwart, strapless, jurkje met tule ruches die net boven mijn knieën komt. Er zit een dun, zwart, lint om mijn middel met een klein strikje. Ik loop naar mijn bed en die mijn zwarte ballerina's aan. Het leuke aan deze schoenen vind ik dat er een klein strikje voorop zit. Ik pak mijn ketting en maak die vast rond mijn nek. Het is een ketting van parels, fake-parels. Ik kijk nog even mijn make-up na en besluit dan naar beneden te lopen.

Ik zucht en maak de haldeur open. 'Ik ben zo ver.' Ik loop de woonkamer in en maak de haldeur achter me dicht. Ashton komt naast me staan en slaat zijn arm om mij heen. Mijn ouders gaan voor ons staan en bewonderen hun kinderen. Ashton ziet er ook goed uit. Netjes. Hij heeft een pak, met stropdas. Het is niet iets wat je hem vaak ziet dragen, dus nu moeten we dat toch echt even vastleggen.

'Pap, zou je een foto van ons samen kunnen maken?' vraag ik. 'Natuurlijk.' Mijn vader verdwijnt de keuken in en mijn moeder slaat haar handen voor haar mond. 'Mijn 2 kleine kinderen.' zegt ze en komt een paar stappen dichterbij. 'Jullie zien er prachtig uit.' fluisterd ze zacht. Dan zet ze weer wat stappen naar achter en is ze even stil.

'Waarom groeien jullie toch zo hard?' ze kreunt ellendig en snuift haar neus op. 'Kunnen we?' Mijn vader slaat en arm om mijn moeders middel en houd de camera vast. Ashton trekt me iets dichter tegen hem aan en glimlacht breed naar de camera.

'Glimlachen, Yentl.' zegt mijn vader. Ik rol met mijn ogen en doe wat hij zegt voordat hij een foto neemt. Hij bekijkt hem even en krijgt langzamerhand een grote glimlach op zijn gezicht. 'Laat eens zien.' Ashton laat me los en loopt naar mijn vader toe. Hij pakt de camera en laat hem ook aan mij zien. Een glimlach groeit op mijn gezicht.

'Die is echt heel erg leuk.' zeg ik. Ashton knikt instemmend en geeft de camera terug. Hij pakt zijn telefoon en fronst zijn wenkbrauwen. 'Zijn je schoothondjes te laat, Ashieboy?' Ashton steekt zijn tong naar me uit en ik glimlach. Niet veel later hoor je een lange toeter van buiten komen.

'Nee, ze zijn precies op tijd.' Ashton grist zijn jas van de kapstok en geeft onze ouders nog een laatste knuffel. 'Dag mam, pap.' hij kijkt me aan en grijnst. 'Veel plezier met die nerd-vriend van je, Little Ducky.' zegt hij. Ik pers mijn lippen op elkaar, knijp mijn ogen samen en steek mijn middelvinger op. Ashton geeft een kus op mijn voorhoofd. 'Laters.' zegt hij zacht. En niet veel later volgt het geluid van een voordeur die dichtknalt, en piepende banden die wegscheuren.

'Het zou me niks verbazen als hij niet thuiskomt omdat Danny een ongeluk heeft gehad.' zeg ik zuchtend en leun tegen de muur. 'Wie is Danny?' vraagt mijn moeder zacht. Een van Louis' idioten schoothondjes. 'Een van de Swagmasta's.' zeg ik zacht.

Ze weten het verhaal van Louis. Het gedoe over dat hij me mee op een dat vroeg, maar toch Ross mee naar het schoolfeest heeft gevraagd. Ergens baal ik er wel van, maar zo erg is het nu ook weer niet. Ik bedoel, het is niet dat ik na één keer zoenen al gelijk hopeloos verliefd op hem ben geworden. Nee, zo ben ik niet. Totaal niet. Ik moet me er gewoon niet zo veel van aantrekken. Ja, dat doe ik. Ik vergeet Louis gewoon. Simpel als wat!