Make A Choice

Chapter 14

'Psst! Yentl..'

Er wordt zacht met een vinger in mijn zij gepord.

'Yennatal.. Ik hou van je, wordt wakker.'

Vermoeid haal ik mijn hoofd van mijn armen en draai mijn hoofd om Cindy aan te kunnen kijken.

'Wát?' Komt er bot uit mijn mond. 'Slecht geslapen, Yennatal? Wat de oorzaak ook is, dit is Scheikunde. Géén ik-ga-mijn-slaaptijd-inhalen-les.' Ik kijk haar met fijn geknepen ogen aan en neem de moeite iets rechter te gaan zitten. 'We zitten helemaal achterin en die man is bijna blind, laat me met rust.' Het kwam er botter uit dan ik wilde. 'Nee.' Is haar vastgestelde antwoord. Even ben ik stil. 'Wat wil je van me, Cinthia?'

Ze glimlacht en draait zich meer naar mij toe. 'Vertel me alles over je date met Louis gisteravond.' Zie je nou wel? Ze moest gewoon iets van me hebben. 'Uhm, zoals?' Ik haal een hand door mijn haar en probeer met mijn vingers de klitten onderin eruit te halen. Het is moeilijker dan je denkt. Pfoe..

'Wat hebben jullie gedaan?' vraagt ze zachtjes. 'Hij heeft me meegenomen naar een restaurant. Daar hebben we wat gegeten. En toen zijn we naar een parkje gewandeld en hebben bij een meer staan praten.' Ik kruis mijn armen over de tafel en leg mijn hoofd er zo op dat ik Cindy nog goed kan aankijken.

'Waarover?' Nieuwsgierig kind. 'Nou, eerst over zijn problemen, maar die wil hij me nog niet gaan vertellen. En daarna hebben we het voornamelijk over Charlie en Kevin gehad.' Cindy kijkt me vragend aan.

'Kevin was vroeger een goeie vriend van Ashton. We deden zo af en toe wel wat samen, met z'n 3e.' Cindy knikt. 'En.. wat heeft Charlie daarmee te maken?' Het laatste zinnetje fluisterde ze. Waarschijnlijk omdat we tijdens de les zitten te praten en wat aandacht van leerlingen trekken.

'Op de manier hoe ik Kevin beschreef, vertelde Louis dat hij hem aan Charlie deed denken.' Ik gaap kort en sla gelijk een hand voor mijn mond. 'Hoe beschrijf jij Kevin?' vraagt Cindy. 'Hoe beschrijf jij Charlie?' Cindy lijkt na te denken en dan snapt ze dat Kevin en Charlie gewoon bijna precies hetzelfde zijn.

Cindy lacht kort en richt haar ogen op het boek. 'Ja.. Laat maar zitten.' Ik lach even kort als Cindy net alsof doet dat ze al de hele tijd bij de les heeft gezeten. Waarom doet ze opeens zo--

'Mevrouw, Campwell.' Ik spreid mijn ogen en ga in één ruk recht op mijn stoel zitten. Ik kijk onze Scheikunde leraar aan die recht voor mijn tafeltje staat. 'Ja, meneer?' probeer ik met een zachte stem. Ik hoor Cindy langs mij zacht lachen en zonder dat iemand het doorheeft, por ik in haar zij waardoor ze een kleine stuiptrekking op haar stoel maakt.

'Ogen bij de les, slapen doet u vanavond maar. Dit is stof voor het proefwerk over 2 weken. Heeft u alles genoteerd?' Ik kijk naar mijn boeken die nog op mijn tafel liggen. Vanaf het begin van de les liggen ze al in deze positie. Dicht dus.

'U zorgt er maar voor dat u deze aantekeningen bij u hebt. Dit is belangrijk voor het proefwerk.' De man drukt zijn ogen even samen en loopt weer naar het schoolbord voorin de klas.

Nu is het mijn buurt.

'Psst! Cindy..'

Ik open mijn schrift en tik haar zacht op haar arm.

'Cinthia.. Ik hou van je, zou ik alsjeblieft mogen overschrijv--'

'Nope. Jij koos voor slapen. Ga maar slapen.'

Zonder naar haar om te kijken weet ik dat ze staat te grijnzen. Dat irritante, frustrerende, rotkind..

'En ik hou ook van jou, Yennatal. Weltrusten.'

-

Ik sla mijn schooltas over mijn schouder en sla mijn kluisje dicht. Meteen krijg ik het grijnzende gezicht van Cindy dat voor me staat. Zonder iets te zeggen loop ik langs haar af richting de aula. 'Yennatal..' Cindy komt naast me lopen en loopt met me mee.