Make A Choice

Chapter 27

Ik neem de laatste hap van mijn boterham met hagelslag.

Juliet was boos gisteren.

Zó boos, dat ik me afvraag of we nog wel eens die winkel binnen mogen komen. De vrouw in de winkel had Juliet verteld dat Louis haar had uitscholden.

Juliet heeft nog net geen foto's genomen van Louis en mij en die voor op het raam van de winkel gehangen en met grote letters VERBOD eronder geplakt. Maar het had me niets verbaasd als ze dat wel had gedaan. Ze was enorm pissed.

En het ergste nog was dat Louis alleen maar kon lachen. Zijn eigen tante!

"Ze draait wel bij," waren zijn worden. Klootzak.

Ik strik de veters van mijn linker skate en sta dan op. Ik draai een paar rondjes op mijn skates en pak daarna de tafel weer vast. Mijn ogen vallen op Louis die nog maar net één skate aan heeft.

'Kom me eens helpen,' vraagt hij en stoeit met de veters die vastzitten in het klittenband.

Ik ga zachtjes op mijn knieën voor hem zitten en strik zijn andere skate. 'Je bent net een klein kind.'

'Je bent net een klein kind,' doet hij me na. 'Alsof jij een professional bent in skaten.'

'Ongetwijfeld beter dan jij.' en ik sta op zodra ik klaar ben.

Als Louis ook eindelijk klaar is grijpen we beide de muur vast en maken onze weg naar de voordeur om vervolgens naar buiten te gaan. Louis heeft een rugzak om met daarin twee flesjes water, broodjes en wat chocolade koekjes die hij stiekem heeft meegenomen uit zijn tante's huis.

Op het begin gaat het eigenlijk heel erg goed. Tot zo ver was het ook, het begin.

Nadat we de eerste hoek om waren gegaan was er een afstapje die Louis niet zag. En aangezien hij een stukje voor mij was en mijn hand vast gegrepen had, vielen we beide voorover de straat op.

Wat was ik blij dat ik mijn oude beschermers nog gevonden kon krijgen.

Het duurt een eeuwigheid voordat we bij het meer aan zijn gekomen. Het is een stuk waar je misschien 15 minuten op loopt. Wij hebben er één uur en een kwartier over gedaan. We hebben we beide een paar flinke schaafwonden aan overgehouden op onze onderarmen en ondanks de kniebeschermers, doen mijn knieën eigenlijk echt heel erg veel pijn.

Als we eenmaal bij het meer zitten trekken we allebei zo snel als we kunnen de skates uit met daarbij de beschermers die we droegen.

'Misschien hadden we toch de helmen moeten opdoen,' geef ik aan. 'Plus kontbeschermers.' voegt Louis toe. Ik glimlach en ga in het gras liggen terwijl Louis de rugzak op zijn schoot trekt en erin zoekt.

'Ook wat water?' Hij houd één van de flesjes mijn richting uit en ik neem hem aan. 'Mag ik er een koekje bij?'

'Zometeen, je moet eerst goed drinken.' zegt hij voordat hij de tas sluit en uit zijn eigen flesje drinkt. 'Nou zeg,' ik kom overeind en neem een paar grote slokken van mijn water. Louis giet een klein beetje van zijn water over zijn hand palm wat open was gegaan toen hij over een takje viel, met mij bovenop hem.

'Laten we nooit meer gaan skaten.' verteld hij nadat hij zijn flesje heeft dicht gedraaid en terug in de rugzak heeft gestopt. Hij haalt er twee chocolade koekjes uit voordat hij de rugzak sluit en die naast hem in het gras plaatst. Een brede glimlach komt automatisch op mijn gezicht bij het zien van de chocolade koekjes.

Als ik mijn hand uitsteek om er één van hem af te pakken houd hij me tegen. 'Ik wil eerst een kus,' grijnst hij.

'Ik wil mijn koekje, ik verhonger!' Louis lacht en kust mijn neus voordat hij mijn koekje in mijn handen laat vallen. Ook Louis begint met het opeten van zijn koekje, net als ik doe.

'Toch,' begint hij. 'zou het wel echt super tof zijn als ik kon transformeren in een weerwolf.' Ik grinnik erom en eet mijn koekje op. 

'En dan?' vraag ik nadat ik mijn mond heb leeggegeten.

'Dan ben ik onsterfelijk.'

'Dat zijn vampieren, sukkel.'

'I donut care.'

Ik glimlach en plaats mezelf weer achterover in het gras.

'Jij zou een elfje worden.' Hij draait zijn lichaam om me te kunnen aankijken. Ik frons en trek daarna een wenkbrauw op.

'Hoezo. Ik wil ook een vampier zijn.'

'Jij bent te klein om een vampier te zijn.'

Dat was de druppel.

'Jij bent de kleinste jongen die ik ken.'

Louis trekt beledigd zijn wenkbrauw op.

'Ik meen het. Kijk naar Zack, Danny, Ash, iedereen is groter dan jou. Maar dan bedoel ik ook echt, veel en veel groter.' Ik grijns zodra Louis me alleen maar blijft aankijken en daar niks op terug durft te zeggen. Hij weet dat ik gelijk heb. Hij is het kleinst van iedereen.

'Ik ben tenminste wel groter dan jij.' Nou, nou.

'Hmm. Goed hoor, Louis.' Hij drukt snel een kus op mijn lippen en glimlacht.

Mijn glimlach verdwijnt als ik de donkere wolken boven me zie.

'Laten we maar snel onze skates aantrekken en weer naar huis gaan. Ik heb zo'n vermoeden dat het straks enorm hard gaat regenen.'

Nadat ik overeind ben gekomen en mijn skates bij me trek, hoor ik Louis nog luid en diep zuchten terwijl hij naar de lucht boven ons kijkt.

'Oh boy.'

[ H I

Ik ben er. Dit hoofdstuk is wat kort, vind ik zelf, maar ik hoop wel dat jullie het leuk vonden :)   Ik weet dat ik niet zo veel post maar ik ben bezig met zó veel verhalen (het zijn allemaal verhalen die ik op Word maak, en eerst helemaal af wil schrijven voordat ik ze post) (als ik ze überhaupt wel post)

Vote/Comment/Share 

xxx ]