OzAffairs XXX

16. De kapper of kapster

In het AD van afgelopen vrijdag stond een artikeltje over de kapper die een stille stoel aanbiedt aan zijn klanten, de Cosmo- kapper. Voor de klant die in stilte geknipt wenst te worden. Er zullen vast mensen gebruik van maken, je bent tenslotte niet altijd in de mood voor een kletspraatje.

Ook Jan heeft bij de kapper geen behoefte aan een praatje en probeert zelfs een tukje te doen. Ik ga de laatste jaren naar kapsalon André en dat bevalt me prima. Daarvoor ging ik naar kapsalon Frederique. Maar mijn vaste kapster trouwde en bleef onregelmatig werken als invalkracht. Daardoor had ik steeds een ander en bijna nooit werd het naar mijn zin gedaan.

Toen ik verhuisde naar de Schans, was kapper André het dichts bij en ik maakte daar een afspraak, om het uit te proberen. Na wat kapsters te hebben uitgeprobeerd, beviel me Lia, de eigenaresse het best. Zij luisterde tenminste naar mijn wensen. Mijn indruk is van de meeste kapsters, dat ze lekker hun eigen gang gaan en ze horen bijna niet wat je wensen zijn. Met het gevolg dat je met een heel ander kapsel dan gedacht de deur uitgaat.

Ook bij Lia moet ik af en toe op mijn poot spelen, omdat ze de neiging heeft er teveel af te knippen. Maar tegenwoordig neem ik altijd een foto van een kapsel mee op mijn telefoon en laat dit voor het knippen nog even aan haar zien. "Kijk,"zeg ik dan, "hier niet te kort en bovenop wat meer volume. "Oh ja," zegt ze dan "je lok mag niet te kort, hé. Dat vind je niet leuk." "Inderdaad," zeg ik dan, "dat staat me niet."

De vorige keer, dat ik bij haar was, deed ze me een kapkleed om, want mijn haar moest geverfd worden. Steeds kwam er een zware parfumlucht in mijn neus en hoe warmer ik het kreeg, hoe erger het werd. Ik zat al helemaal ingepakt met handdoek en papieren bescherming om mijn nek, maar ik heb toch gevraagd om een ander kapkleed. Ze rook er zelf niets bijzonders aan, maar de vorige klant had zich waarschijnlijk flink bespoten met een zwaar parfum. Ik voelde gewoon een hoofdpijn opkomen door die zware lucht. Gelukkig vond ze het geen bezwaar mij uit te pakken, een nieuw kleed om te doen en weer opnieuw een handdoek en papieren bescherming aan te brengen. Ik voelde me opgelucht.

Elke keer als ik nu naar de kapper ga, helpt Lia me dus en wij kletsen er gezellig op los. We weten inmiddels veel van elkaar. Haar zoon is net zo oud als Robin, onze oudste kleindochter. Robin had haar bachelor gehaald en zij feliciteerde me ermee. Haar zoon zit op de hotelschool en loopt inmiddels stage op Malta. Ze vertelde dat hij zo volwassen aan het worden was. Via facebook en skype hadden ze contact. Dat is wel weer erg leuk van die nieuwe media, dat je zo goed contact kunt houden met elkaar. Hij is hun enige kind en nu dus ver van huis. In september gaan ze op vakantie naar Malta en dan vliegen ze met hun drietjes terug. Dan gaat hij in oktober weer voor 5 maanden in Oostenrijk werken in een hotel.

Leuk om te horen, dat het zo goed gaat, want voorheen maakte ze zich zorgen om hem, omdat hij laconiek was en niet zoveel uitvoerde op de middelbare school. Maar nu op de hotelschool heeft hij zijn draai gevonden.

Lia was thuis alles een beetje aan het reorganiseren. Ze had een kastenkamer gemaakt en ook in de kamer van haar zoon waren extra kasten geplaatst. Dan isze lekker bezig, ze had het al zo lang willen doen, maar er kwam niks van. Nu haar zoon een poosje weg is, pakt ze het gelijk maar aan. Zo kan ze haar gedachten verzetten, want ze mist hem natuurlijk ontzettend. Ook hun hond is nog steeds naar hem op zoek en kijkt in alle hoekjes.

Ondertussen wordt mijn haar geverfd en later uitgespoeld. Nog even de nabehandeling erin, daarna nog uitspoelen en dan nog knippen.

Ook vraag ik nog even naar haar vader, die heeft kortgeleden een beroerte gehad en is eenzijdig verlamd. Haar ouders wonen in Sneek, dus veel tijd om ze te bezoeken heeft ze niet. Ze vindt dat hij steeds meer achteruit gaat, hij is inmiddels 85 en wordt erg vergeetachtig. Hij ligt eigenlijk meer op bed dan dat hij in zijn stoel zit. Voor haar moeder wordt het ook steeds zwaarder.

Ondertussen is mijn haar geknipt en wordt het geföhnd. Meestal zit het niet helemaal naar mijn zin en geef ik nog wat aanwijzingen. Dan loop ik met haar mee naar de kassa en reken af.

Wij zijn weer helemaal bijgepraat en ik wens haar een fijn weekend en tot de volgende keer.

Die stille stoel net als bij de Cosmo-kapper komt er bij kapsalon André, denk ik, niet. Lia en haar kapsters houden er veel te veel van om gezellige praatjes te houden en ik moet zeggen, dat ik het ook heel leuk vind. Maar er kunnen natuurlijk klanten zijn, die na dit artikel in het AD te hebben gelezen, erom gaan vragen. We zullen het wel zien in de toekomst.

Willy Haas-van Os