Daha Yeni Başlıyoruz..

41- baba?

°° araftan °°

    Alperenin mesajını okuduktan sonra gerilen bedenimi endişe ve korku sarmıştı.
Gözlerim rüya ve telefonumdaki mesaj arasında gidip geliyordu. Arkamı dönüp bahçeden çıkarken rüyaya seslendim.

-umutu veya selimi ara. Dışarı çıkmayın. Nedenini sonra anlatırım.  Dedim arabama doğru ilerlerken. Arabamın kilitini açıp ön koltuğa oturdum ve arabayı çalıştırdım. Kemeri takmakla uğraşmayıp gaza bastım.
Annemin evine yaklaşırken telefonumu cebimden çıkarıp ardayı aradım.

-efendim abi?

-arda, yanına birkaç adam al. Annemin evine gelin.

-bi sorun mu var abi?

-alperenin hedefindekiler bu sefer onlar.

-tamam abi. 5 dakikaya oradayız. Dedi. Kapattım. Arabayı evin önüne parkettim. Arabadan inip içeri girdim. Işıkların hepsi kapalıydı. Merdivenlere ilerlerken üst katta bir odanın ışığı açılınca koşarak yukarı çıktım. Işığı yanan yere ilerlediğimde ıranın banyo olduğunu anladım. Kapı aralıktı ve su sesleri geliyordu. Kapıyı tıklattım. Azra kapıyı açtı.

-abi?

-sen miydin? Neden uyumadın?

-uyku tutmadı da sen neden geldin?

-ııı, şeyden.. Şeyi unutmuşum. Onu şeyapmaya geldim.

-tamam tamam. Hadi ben odamdayım.

-tamam. İyi geceler. Dedim. Asyayı ve annemi kontrol ettikten sonra bahçeye çıktım. Ardalar gelmişti.

-arda sen asyanın, eren sen azranın, burak sen annemin odasına. Geri kalanlar da evin etrafını, alt ve üst katlara.

Burak evli olduğu için ondan şüphem yoktu.  Arda ve eren de en güvenilir adamlarımdandı.

-yapma be abi. Azra beni ne zaman görse yumrukluyor.

Güldüm. Ne yalan söyleyeyim azra da en az benim kadar iyiydi yumruk atmakta.

-o zaman sana kolay gelsin.

Arabama bindiğimde telefonum çaldı.

- ne var lan?

-hedefim onlar da değildi Kunter. Hedefim, şu anda mutfakta su içen, 'kardeşim' dediğin adamdı.. Ve o adam artık yok. Dedi ve silah sesi duyuldu. Mırıldandığım küfürlerin yanında bedenim kaskatı kesilmişti. Telefonu kapattım ve ambulansı aradım. Meriçin evinin adresini verdikten sonra arabayı evine yönlendirdim.

-meriçten -

Göğüsümde hissettiğim keskin acıyla ağzımdan ufak bi çığlık kaçtı. Ardından bedenim, mutfak tezgahının önüne serildi ve bilmem kaç defa kalbimde hissettiğim acı artık mecaz anlamda değildi. Görüşüm netliğini yitirdi ve göz kapaklarım, beni sonsuz bir karanlığa mahkum etmek için kapandı.

🕛🕧🕐🕜🕑🕝🕒🕞🕓🕟
 
=araftan=

Ambulansı takip ederken rüyayı aramış, olanları ona kısaca özetlemiştim. Beni arayan anneme hastaneye gelmesini söylemiştim. Ama şu an önümdeki ambulans bile ilerleyemiyordu çünkü lanet olsun ki istanbul trafiğinde sıkışıp kalmıştık. Sanırım kaza olmuştu. Telefonum çalınca bakmadan açtım.

-ne var?

-araf biz hastaneye geldik. Siz nerdesiniz?

-beş dakikaya ordayız. Dedim ve kapattım. Ambulans ilerlemeye başlamıştı. Bende arkasından ilerledim ve hastaneye gittik. Doktorlar Meriçi sedyeyle ameliyata alırken rüya, almina, annem, azra ve asya yanıma gelmişlerdi. Azra ve asya, alminayı tutmaya çalışırken ben ameliyathaneye koşuyordum. İçeri girmek için kapıya yaklaştığımda rüya beni durdurdu.