Zorla Kızıl

Yalan

Defne: Sen ciddi misin?
Ömer: Evet Defne. Artık sadece ikimiz olalım istiyorum.
Defne: EVETT. Yani cevabım EVETT .
Ömerden
Ayağı kalktım ve yüzüğü Defnenin parmağına taktım. Defneye baktım onu kendime çekip doya doya öptüm sonrada Defne boynuma atladı ve boynuma başını gömdü. Gülmeye başladım huylanmıştım.
Defne: Noldu?
Ömer: Boynumdan huylanırım.
Defne: Haa tamam.
Defneyi tekrar kendime çektim cidden çok tatlıydı.
Defne: Garip değil mi geriye doğru gidiyoruz.
Ömer: Nasıl yani?
Defne: İlk nişanlandık sonra evlilik teklifi ama aslında yeni sevgili olduk.
Ömer: Evli sevgililer oluruz bizde.
Defne: E tabi hemen evli gibi olamayız.
Ömer: İlk sevgili olucaz diyosun?
Defne: Evet.
Ömer: Olurr.
Yavaşça pufa oturdum Defnede yanıma oturdu. Onu kolumun üstüne aldım oda yaslandı.
Defne: Garip değil mi olanlar?
Ömer: Evet garip, sevgilim.
Defne:Sevgilim... Ömer farklısın çok hemde... Kendi ördüğün duvarlar var. Onları aşmak zor.
Ömer: Senin aşman uzun sürmedi ama.
Defne: İçin yumuşacık.
Ömer: Seni bir yere götürücem.
Defne: Nereye?
Ömer: Annemler amcamlar dağ evine gidicekmiş onların yanına.
Defne: Amcanın mı dağ evi?
Ömer: Hayır babamın.
Defne: Hmmm. Ee başka kim var? Yani amcan teyzen halan...
Ömer: Yok yani amcam var kuzenim var bir de dedem.
Defne: Deden??
Ömer: Evet dedem pek iyi anlaşamayız.
Defne: Hmm... Ömer şimdi... Biz olduk mu?
Ömer: Şahane olduk.
Defne: Bu evde hep mutlu olalım olur mu?
Ömer: Olur Kızıl da benim uykum geldi hadi yatalım.
Defne: Tamam sen nasıl istersen sevgilim.
Ömer: Artık üstümüzüde değiştirsek iyi olur.
Defne: Kıyafetimiz yok burda ki eve mi gitsek?
Ömer: Ben pijama aldım.
Defne: Tamam o zaman.
Ömer Defneye pijamalarını verir. Defne giyinir Ömerde giyinip Defnenin yanına gelir.
Defneden
Defne: O zaman ne yapalım? Aslında benim karnımda acıktı yaa yemek var mı burda?
Ömer: Sipariş veririz sevgilim.
Defne: Tamam o zaman... Sevgilim.
Beraber aşağıya indik ve pizza sipariş ettik. Sonrada puflara oturup yemeye başladık.
Defne: Eee eşyaları nasıl yapıcaz?
Ömer: Ben halledicem onları sen anlat ne istiyosun başka.
Telefonumun sesiyle zıpladım.
Ömer: Sakin😂😂😂
Defne: Bakıyım ben o zaman.
Telefonu açtım ve konuşmaya başladım Ömer dikkatlice beni dinliyodu.
Defne: Alo efendim anneanne
Türkan: Kızım hiç ara mıyosun?
Defne: Yaa işte hep meşgullükten oluyo. Sen ne yapıyosun?
Türkan: Dönüyorum.
Ağızımda ki colayı püskürttüm.
Ömer: İyi misin?
Defne: İyiyim.
Türkan: Kızım noldu?
Defne: Şey oldu... Sen neden dönüyosun?
Türkan: Abinle konuştum babana söz geçiremiyomuş.
Defne: Ne konuda?
Türkan: E evleniyomuşsun kızım borç yüzünden. Yani biz bi görelim çocuğu.
Defne: Ömeri...
Türkan: Evet bakalım iyi mi sana değer ceriyo mu?
Defne: Abimde mi kalıcaksın?
Türkan: Evet. Söyle ne zaman kına gecen nişanı yapmışsınız.
Defne: Şey aslında biz... Yani kına yapıycaktık.
Türkan: Aaa kızım olur mu öyle şey? Kına şart kına önemli kına tarhini konuşun bende bari erken geliyim sahip çıkıyım sana abinede izin vermiyo baban.
Defne: Tamam o zaman sen nasıl istiyosan konuşuruz. Hadi by by.
Türkan: Tamam kızım hadi by by.
Ömer: Senin anneannen mi var?
Defne: Şey evet.
Ömer: Eee anlat o zaman kendinden bahset.
Defne: İşte aslında çok bir şey yok anneannem Manisada biz burdayız ben genelde yazın Manisaya giderim abimle. Kışında burda babamla. Biliyosun zaten.
Ömer: Babanla aran küçükken nasıldı?
Defne: Bana hiç değer vermedi ki hiç desteklemedi. Hep abim vardı ama ona da izin vermedi. Onun yanına gitmeme bile.
Ömerden
Hemen Defneye sarıldım. O da bana sıkıca sarıldı. Babasının ona değer vermemesi üzüyordu onu.
Ömer: Üzülme bak... Ben hep burdayım... Yanında.
Defne: Uyuyalım mı?
Ömer: Tamam nasıl istersen. İstersen sen yukarı geç kütüphanenin yanındaki büyük koltuk benim ama.
Defne: Aşağıda mı yatıcaksın?
Ömer: Yani istersen beraberde uyuyabiliriz.
Defne: Aslında olur.
Beraber yukarı çıkıp yattık göğüsümde uyudu saçlarının kokusunu içime çektim ve bende uyudum.
Sabah
Defne: Ömerr Öömerr sustur şu telefonunu.
Ömer: Bir öpücüğe sustururum.
Defne: Yaaa öpme yaaa hani bi taneydi sabah sabah.
Ömer: Akşamda öperim.
Defne: Aç şunu!
Ömer: Babam aramış hemde 10 kere!
Defne: Ö-Ömer önemli bir şey olmasın?
Ömer: Olabilir ya anneme bir şey--
Defne: Hayır hayır sakın aklına getirme!
Ömerden
Hemen babamı aradım.
Ahmet: Oğlum hemen hastaneye gelin.
Ömer:Baba annem----
Ahmet: Ömer çabuk olun.
Telefonu kapadım Defneyi kolundan tuttum ve arabaya götürdüm.
Defne: Kendim yürüyebilirdim.
Ömer: Sus
Defne: Yine başladık. Nolmuş?
Defneyi cevapsız bıraktım ve hızla hastaneye girdim.
Ömer: Baba amca noldu?
Necmi: Ömer oğlum annen fenalaştı ama korkma.
Babam başıyla amcamı onayladı.
Ömer: Yanına girebilirmiyim?
Neriman: Çok yorma Ömer.
Ömer: Tamam yenge.
Hemen içeri girdim.
Ömer: Anne iyi misin?
Emine: Korkma oğlum iyiyim ben.
Ömer: Emin misin? Anne bak eğer başın falan ağrıyosa---
Emine: Hayır Ömer ağrımıyo. Defne nerde oğlum?
Ömer: Dışarıda.
Emine: Aaa keşke onuda alsaydın.
Ömer: Sevdin demek Defneyi.
Emine: Ömer derken gözleri parlıyo onun o seni bu kadar severken ben nasıl sevmiyim.
Defneden
Ömerle annesi içeride konuşurken yanımıza bir doktor(d) geldi.
D: Emine İplikçinin yakınları siz misiniz?
Ahmet: Eşiyim.
D: Emine hanımı taburcu olucak.
Necmi: Şükürler olsun.
Neriman: İyileşti yani!😀
Defne: Ömer çok sevinicek.
D: Hayır. Bunu söylemek çok güç fakat Emine hanım için yapılıcak bir şey yok son günlerini ailesiyle geçirsin.
Necmi: Sağolun.
Ahmet amca dengesini kaybetti herkes üzgündü Ömere nasıl söyliycektik. Ömer odadan çıktı ve yanımıza geldi babası yoktu.
Ömer: Bi sorun mu var?
Necmi: Ömer oğ--
Neriman: Kömür gözlüm annen taburcu olucak bugün iyi yani.
Ömer: Gerçekten mi? Defne duydun mu?
Ama Ömere yalan söyledi öğrenirse nolucak?
Ömer: O zaman ben lavaboya gidiyim sonra gideriz.
Ömer gitti hemen Neriman hanıma döndüm.
Defne: Siz naptınız?! Annesi ölünce ne olucak peki!
Neriman: Sen saf mısın kızım? Şimdi söylesek yıkılırdı! Safoz.
Defne: Ben Ömeri arabada bekliyorum.
Arabaya gittim.
Neriman: Ömer bu safı nerden bulmuş.
Necmi: Nişanda beğenmiştin.
Neriman: Geri alıyorum.
Ömer arabaya geldi ve eve gittik.
Ev
Ömer: Bi sorun mu var?
Defne: Nerden çıkardın ki?
Ömer: Üzgün gibisin. Defne benden bir şey gizleme. Yalanı affedemem...

Ömer her zaman Ömer ve annesi geç öldüğü için Fikret diye biri yokk oleyyyy!!
942 kelime💕💕