Zorla Kızıl

Hoşçakal

Ne oldu hoşçakalamadın dimi?
Defneden
Umrumda değilsin.. Sen görüceksin Ömer. Sen görüceksin. Çantamı aldım ve kapıyı açtım İso gelmişti arabadan indi yanımıza doğru geldi.
İso: Defne noldu? Ağladın mı sen?
Defne: Bunu arabaya götürür müsün?
İso çantamı aldı ve arabaya götürdü.
Ömer: Umarım bir şeyin kalmamıştır.
Defne: Ben hep unuturum bi şeyimi yani huyum. Kıyafetlerimin nerdeyse hepsini aldım yani zaten abimde kaldı çok fazla getirmemiştim bu sefer. Diğer evde var eşyalarım onlarıda alırım bi ara burda da işte ne olur ne olmaz bir kaç şey bıraktım.
Ömer: En başından giderim diyodun yani.
Defne: Hayır. Yani o kadar kıyafeti buraya getirmek istemedim. Neyse ben gidiyim artık hoşçakal.
Ömer: Hoşça kalmak... Sana hoşçakal demiycem çünkü görüceksin.
Defne: Kalırım. Hoşçakalırım. Sende kal yani hoşçakal... Neyse...
Arkamı döndüm ve arabaya gittim.
İso: Defo iyi misin noldu?
Defne: Ben çok kötü bir şey yaptım.
İso: Sormaya korkuyorum. Naptın?
Defne: Ömer seni eski sevgilim sandı bende öyle tanıttım kıskansın diye sonrada İsoda kalıcam dedim Ömerde neden yapıyosun bunu falan dedi işte bende biraz bağırdım ama çok az gerçekten Ömerde bağırdı sonra umrumda değilsin dedi.
İso arabayı durdurup bana döndü.
İso: Tutarsızsın.
Defne: O da öyle dedi. Ama ben bir şey daha yaptım.
İso: Bir şey sorucam sen ne zaman barıştın Ömerle ne zaman geri döndün ne zaman küstün?
Defne: Barışmadıkta... İşte Ömer annesini kaybedince. Of napıcam ben?
İso: Bişi daha yaptım diyodun?
Defne: Şimdi ben bunu kavga etmeden önce yapmıştım ama kızma bana.
İso: Hadi Defo söyle kurtul en fazla ne yapmış olabilirsin?
Defne: Normalde hayatta yapmazdım ama Ömer kıskandın diye işte. Ben bilerek telefonumu Ömerde bıraktım senide Can'ım❤️ diye kaydettim.
İso: Naptınnn?! Defo sen kafayı yemişsin.
Defne: Kızma yaaa nolur kızma. Bak Ömer bana kötü davranıyodu bende işte kıskansın falan diye...
İso: Ömer telefonunu mu kurcalıycak?
Defne: Hayır. Sen beni arıycaksın sonra işte Ömer açıcak sende biz almaya gelelim diyceksin sonra beraber inicez işte sen bana Kızılım falan de Ömerde kıskansın beni. Deli gibi pişman olsun. Bana bağıramasın bi daha. Sonra umrumda değilsin de demesin. İso anla beni nolur.
İso kabul etti. Ömerin evinden daha çok uzaklaşmamıştık Ömeri aradı.
Ömerden
Defne gidince kendine şarap koyup koltuğa geçtim. Koluğun üstünde Defnenin telefonu duruyodu. Kesin bilerek bıraktı bahaneyle gelir birazdan kesin İsoda da kalmaz zaten eve gitcektir sonra telefonum kaldı bahanesiyle geri gelicek. Tabii ayrı kalamıyo benden. Ben bunları düşünürken Defnenin telefonu
çaldı ekrana baktığımda Can'ım❤️ yazısını gördüm ve hemen açtım.
Ömer: Alo kimsin?
İso: Asıl siz kimsiniz sevgilimin telefonu kayıpta nerde olduğunu bulamadık düşürmüş.
Ömer: Sev-Sevgili.
İso: Defnem bulmuş biri.
Ömer: Biri değil Ömer! Evde unutmuş.
İso: Ömer. Ha sen Ömersin tamam patronusun Defnenin. Biz alıcaz şimdi telefonu yakınlardayız.
Bilerek unutmadımı yani? Sevgilim dedi ama. Hayır olmaz olamaz. Kıskanmıyosun kıskansanda belli etmiyosun çünkü biliyosun Defne sadece senin. Defne Ömerin başkasıyla olamaz senin Defnen Ömerin Defnesi o. Sakin..
Defneden
Defne: Sesi bozuk muydu? Kıskandı mı? İso konuş.
İso: Kıskanmak ne kızım telefondan yumuruk atcaktı.
Defne: Hadi gidelim çabuk.
İso Ömerin evine sürdü zaten yakındık o yüzden çok uzun sürmedi.
Defne: Dur inme.
İso: Noldu?
Defne: Ne diyceğini hatırlıyo musun?
İso: Yüz kere söyledin. Kızıl kırmızı kızılım defnem kızılımı vurguluycam bide bende kalıcaksın bu gece. Eski sevgilinim.
Defne: Süper.
Kapıyı çaldım. (Şarkıyı açın.)
Ömer: Defne... Telefonun--
İso: Al kızıl telefonunuda geç kalmayalım.
Şuan bi dilek hakkım olsa Ömerin şu halini kaydetmelerini isterdim. Kıskanınca nasıl tatlı oldu yaa canım.
Defne: Şey... İsmail sen arabaya mı geçsen?
İso: Sen nasıl istersen KIZILIM.
Ömer: Ne dedi? Ben--
Defne: Hiç. Hiçbir şey o hep öyle diyo yani saç rengim ya sen şey etme.
İso: Defnem bir şey diycem mesai dışı olsada siz de istersen sonuçta o Ömer bey.
Ömer: İsmail sen nişanda vardın sanki?
Nişan. Ben nasıl unuttum. İsoda geldi tabi. (Şarkıyı açın)
Defne: Vardı sen gördün mü?
Ömer: Evet.
İso: Geldim ama ben Kırmızımın gözlerinden anlarım kimle mutlu olucağını.
Ömer: Olamaz mı Defne benle mutlu?