Zorla Kızıl

Bana Zarar Veriyorsun!

Defneden
Ona sert bir tokat attım ne olduğunu anlamadı ilk sonrada bana baktı.
Ömerden
O ne yaptı bana tokat mı attı!? Artık fazla oldu bu kız yeter! Onu tekrar kendime çektim ve yavaşça kaldırdım merdivenlere doğru taşıdım o da her kız gibi istediğini alınca her şey biterdi.
Defne: Özür dilerim... Lütfen bırakın.
Ömer: Bu gece benim olucaksın.
Defne: Lütfen bana dokunmayın.
Defne ağlıyordu zaten tek bildiği ağlamak. Onu yukarı çıkardım.
Yatağa attım ve üstüne çıktım omzuna küçük bir öpücük bıraktım.
Defne: Yapma pişman olucaksın üzüceksin bizi...
Ömer: Artık çırpınma oyun bitti.
Tişörtünün omuzunu biraz daha açıp öpücektim ama gördüğüm şey beni sinirlendirdi hayır kim yapar kimse benim kırmızıma dokunamaz. Sinirle Defnenin üstünden kalktım. Defne anlamıştı neye sinirlendiğimi. Hemen ayağa kalktı. Gerçekten pişmandım onu üzmek istememiştim hele utandırmak. Ama ben vücudundaki morlukları görünce çok kötü olmuştum.
Defne bana baktı ağlamaktan yorulmuştu artık. Elimi onun yüzüne koydum. Elimi ittirdi haklıydı çok haklıydı o ne yapsa ne dese haklıydı.
Defne: Mutlu musun?
Defne ağlıyodu hep üzgün ama bugün Sinanla mutluydu Defneyi ben üzüyodum hep... Yüzüne bakamadım.
Defne: Bana bak!!!! Bana bak dedim!! Mutlu musun!? Ha!! İstemiyo musun beni??? Sende vur hadisene??? Ömer yüzüme baksana??? Pardon Ömer bey!!! İstemiyo musun??? Acıdın dimi bana? Bir daha eskisi gibi olmaz... Mutlu musun? İstemiyo musun beni artık? Hadisene? Dokun? Acıyo musun dokunamaz mısın? Acıdıklarınla birlikte olmuyo musun? Söyle!!! Söyle! Ağlama! Hiçbir şey görmedin dahaa sen ağlama!!
Ömer: Defne ben üzg---
Defne: Hayır Ömer değilsin... Sen neye üzgünsün söyliyim mi? Benimle birlikte olamadığına üzgünsün. Artık istemiyosun acıyosun sende... Hadi bırak beni... Artık işin kalmadı dimi? Ama eğlenmek istiyosan çıkartıyım tişörtü? Morluklara bakarsın mutlu olursun! Yada durr sen çıkar ha!?
Ömer: Defne saçmalama ben seni iste---
Defne: Yalan söyleme.
Ben ne yaptım keşke gitseydim evden ben ne yaptım. Allah kahretsin beni. Defne ağlamaktan konuşmaktan bıkmıştı. Kendini yatağa attı. Yanına gittim yüzüne dokunucaktım.
Defne: Lütfen yapma! Acıma bana git!
Ömer: Acımıyorum ki sade-
Defne: Nolur git yalvarırım.
Ömer: Gidemem
Defne: Canımı yakıyosun git dedim.
Ayağam kalktım odadan çıktım odama gittim. Kendimi çok kötü hissediyodum acıma bana dedi ya... Acıma... Ben sana hiç acırmıyı küçümsermiyim. Ya iki günde ne yaptın sen bana ne yaptın. Aradan üç saat falan geçti belki uyumuştur seyrederim onu diye düşünüp odasına gittim girdiğimde oturuyodu ağlıyodu döndü baktı bana.
Defne: Gülmeye mi geldin?
Ömer: Yapma...
Defne: Sen yaptın!
Ömer: Özür dilerim.
Defne: Seni asla affetmiycem biliyosun dimi?
Ömer: Maalesef evet.
Defne: Eğer morluklar olmasaydı... Sen zorla...
Daha fazla ağlamaya başladı. Ona sarılmak istedim anlatsın istedim herşeyi dün ki gibi. Ona doğru gittim.
Defne: Gelme sakın
Ömer: Sana iyi gelmek istiyorum dün ki gibi
Defne: Dimi dün ki gibi ertesi günde terslerisin sence dünden sonra bana iyi mi geliceksin.
Ömer: Belki---
Defen: Hayır bana zarar veriyorsun. Git .
Ona zarar veriyorum. Haklı gitmem lazım bana sarılıp ağlayınca ne oldu hem bir daha sarılıcak kadar güvenir mi bana?
Defneden
Napıcam ki şimdi? O da istemez artık kim ister ki zavallı Defneyi. Şimdi yapmak zorunda mıydı bunu?
Sabah
Defneden
Saat 6 falan herhalde odamdan çıktım. Aşağıya indim Ömerde indi peşimden yüzümü görmesini istemiyodum gözlerim şişti ve onlarda mor.
Ömer: Sende uyumadın dimi? Sarılsaydın uyurduk.
Defne: Ömer bey ben şirkete gidiyorum.
Ömer: Olmaz
Defne: Neden?
Ömere döndüm.
Ömer: Sen bugün gelme kal beni bekle bende hemen gelirim.
Yukarı çıktım ve yatakta kaldım. Ömer gitmişti gelincede yukarı çıktı hemen.
Ömerden
Defnenin odasına çıktım hala uyumamıştı yanına gittim oturdum. Artık karşı çıkmaya bile hali yoktu belli.
Yüzünü yüzüme bastırdım. Tam öpücekken geri çekti kendini.
Defne: Vicdan yapmana gerek yok.
Ömer: Ne vicdanı Kızıl sana değer veriyorum.
Defne beni itti yine bende yanından kalktım o anda telefonum çaldı. Arayan Sudeydi yoksa döndü mü?
Sude: Kuzen!
Ömer: Geldim mi?
Sude: İki saate sendeyimde sana ne oldu?
Ömer: Çok uzun.
Sude: Tamam bye.
Ömer: Bye.
Telefonu kapayıp Defneye çorba yaptım sonra yukarı götürdüm hala kötüydü.
Ömer: Bari buna izin ver.
Yanına oturdum. Çorbadan biraz ağzına verdim. İkinciye açmadı ağzını sadece üç kaşık içti o böyle yaptıkça merak etmiştim babasımı yapmış bunu ona ama nasıl yaparki insan evladına. Hemde bu tatlı kızılcığa yapılır mı?
Ben bunları düşünürken zil çaldı.
Defne: Kim?
Ömer: Sude
Dedim ve aşağıya indim.
Defneden
Tabi bara gidemiyo ya eve kız çağırmış ben bu sapığa nasıl aşık oldum. Kızla sesleri geliyor saatte geç oldu. İkisi yukarı çıktılar. Benim odama girdiler.
Sude: Merhaba ben Sude
Ömer: Defne biraz hasta Sudecim.
Sude: Geçmiş olsun.
Ömer: Biz yandayız bir şey olursa
Allahım şimdi ağlıcam yandayız dedi.
Ömerden
Sudeyle yan odaya geçtik.
Sude: Kuzen iyiki varsın.
Ömer: Gel gel sana sarılıp uyumayı özlemişim
Sude: Sanki başka kıza sarılıp durabiliyosunda
Ömer: Defnede var onu unutma.
Sudenin telefonu çaldı yengem aradı ve gitmek zorunda kaldı.
Defneden
Kapıyı mı kapasam seslerini duymak istemiyorum özelliklede o kızn sesini. Birde uykum geldi şuan bide üşüdüm.
Ömerden
Bari Defneye bakıyım ne yapmış.  Odaya girdiğimda Defne yorgun bir şekilde uyuyordu. Yanına gittim anlından öptüm. Ama defne yanıyo çok kötü alev alev ne yapıcam ben. Üstündeki pikeyi attım ve dereceyi bulmaya çalıştım ama bulamadım.

Bakalım ne olucak?
Bol yorum olursa çabuk gelir!❤️
827 kelime