Zorla Kızıl

Sensiz Ben..

Hastane..
Defne: (ağlıyor.) Bilmiyorum Sinan-
Sinan: Tamam Defne sakin ol.. ben sorucam şimdi.
Sinan: Doktor bey Ömer İplikçinin yakınlarıyız. Hayati tehlikesi-
Doktor: Konuşmak için erken daha yoğun bakımda. Hayati riski hala var..
Defne: 😭
Sinan: Tamam Defne sakin ol.. Necmi amca nerde?
Defne: Ahmet amcayla indiler. Neriman hanımda burda. Sinan ya bir daha açamazsa gözlerini? Sinan bak nerdeyse bir gün olucak hala durumu kötü. Ya iyi olmazsa. Benim yüzümden biliyorsun dimi? Ben olmasam Ömer şuan böyle olmazdı.. ya da ona inansam.
Sinan: Kendini suçlama benim de suçum büyük..
5 saat sonra

Doktor: Ömer beyin yakınları siz misiniz?
Neriman: Evet ben yengesiyim.
Ahmet: Bende babasıyım buyrun doktor bey.
Doktor: Ömer beyin durumu kötüye gidiyor hala yoğun bakımda.. yaşama ihtimali çok düşük kendinizi en kötüsüne hazırlayın iyileşse bile travma söz konusu.
Defne: Hayır. Hayır.. hayır.
Defne yavaşça yere çöker. Sinan dışında herkes dağılır. Sinan Defnenin yanına gider ve o da duvara yaslanır.
Sinan: Ah be kardeşim! Ah.
Defnenin göz yaşları artık tükenmiştir..
Defne: Sinan.. o gidemez. Gidemezi bırak... gitmez! Gitmez bırakmaz beni! Çünkü biz daha çok zaman geçiricez.. yaşıycağımız bir sürü şey var onunla...
Defne ağlarken yanlarına doktor yaklaşır.
Doktor: Eğer Ömer beyin yanına girebilirsiniz isterseniz.
Sinan: Defne ister misin?
Defne: İsterim ama Ahmet amc-
Sinan: Sen gir ona iyi gelirsin.
Doktor: Defne hanım şuraya giderseniz yardımcı olucaklar.. sizden ricam olumlu şeylerden bahsetmeniz.. ve hastayı yormamanız..
Defne: Tamam.
Defne giyinir ve Ömerin yanına girer.
Defne: Ömer.. (ağlıyor) geliceksin dimi? Bak lütfen iyi ol.. lütfen.. sensiz ben boşluktayım.. her şey için özür dilerim. Kalbini kırdığım için de.. Bak iyileş her şey çok güzel olucak. Biz.. o kadar güzel olucaz ki. Ömer sana bir şey olursa-
Ömer lütfen bir şey olmasın sana.. lütfen iyi ol. Bak ben yanındayım. Bir an bile gitmiycem sende iyi olucaksın.. çünkü herkes son şansı hak eder bizde ediyoruz.. aşkımız da son bir şans istiyor.. Gel sevgilim. Seni seviyorum...
Doktor: Defne hanım çok fazla yormayalım hastamızı.
Defne: Tabii.
--
Sinan: Defne sen istersen biraz eve git dinlen. Hemen itiraz etme.. bir şey olursa hemen aldırırım seni bak hem sen burda dursanda elinden bir şey gelmiyor. Uyuyamazsın biliyorum ama belki Ömerin yastığına sarılmak iyi gelir.. ne biliyim bi duş alırsın yemek yersin.
Defne: Hayır Sinan. Onsuz çıkmak istemiyorum.
---
-ERTESİ GÜN- SABAH-
Ahmet: Aa Defne hala burda mısın sen?
Defne: O iyi olmadan gitmemi bekleme Ahmet amca nolur.
Doktor: Ömer beyin yakınları?
Defne: Biziz!
Doktor: Yoğun bakımdan çıktı.. durumu iyiye gidiyor. Umarız ki yakın zaman da gözlerini açar.
Defne: Hayati risk bitti yani.
Doktor: Etik olarak bunu söyleyemem ama azaldı diyebiliriz. Tek korkumuz  kafa travması ya da hafıza kayıpları. Ömer beyle iyileşme sürecinde kim ilgilenicekse hastane psikoloğu onu bilgilendirir.
Defne: Ben ilgilenicem.
Ahmet: Tamam kızım nasıl istersen. Bak Ömer iyi olucak.. gözlerini açtığında seni yorgun görmesin. Ben seni gelişmelerde ararım. Sen git..
Defne: İyi madem.. nasıl olsa Ömer iyi.
-
Defne Ömerin evine girdi yukarı çıktı ve yatağına yattı.
Defne: Ömer gibi kokuyor..
Yastığa sarılıp gözlerini kapadı.
-2 saat sonra-
Telefonun sesiyle hemen kalktı Defne.
Ahmet: Ömer gözlerini açtı kızım.
Defne: Ne! Ahmet amca iyi dimi? Geliyorum ben.
-
Hastane
Ahmet: Biz girelim Defnede geliyor zaten.
Doktor: Uyandı her şey gayet iyi adını falan hatırlıyor bazı kötü anılarını silmiş olabilir yada hayatını etkiliyen olayları son aylarda olan şeyleri hatırlayamayabilir.
Sinan: Tamam doktor bey biz Ömerin iyi olması için her şeyi ayarlarız.
Necmi: Peki bu hafıza olayları geçer mi?
Doktor: Olur mu o bile belli değilken bu konuda konuşamayız.
Hepberaber içeri girerler.
Ömer: Baba. Amca. Yenge. Sinan.
Sinan: Kardeşim nasılsın?
Ömer: İyiyimde. Burda birisi eksik. Nerde en sevdiğim?
Ahmet: Ahaha. Şükürler olsun hatırlıyorsun. Geliyo yolda şimdi.
Neriman: Kendini çok üzdü.. bizde biraz dinlen dedik ama birazdan gelir.
Ömer: Ee noldu bana?
Sinan: Nasıl yani?
Ömer: Hatırlayamıyorum.
Necmi: Bir kaza geçirdin ama şimdi iyisin. Hafızanda iyi. Hatırlıyorsunb her şeyi çok korktuk be oğlum.
Ömer: İyiyim de ne zaman çıkıcaz burdan?
Ahmet: Dur oğlum sakin.
Ömer: Annem gelsinde gidelim.
Necmi: ?
Sinan: Ömer?
Ahmet: Oğlum annem derken?
Ömer: Annem eksik burda.. söyledim ya az önce baba! Annem..
Ahmet: Oğlum burda annen eksik ama-
Neriman: Ahmet doktoruyla konuşalım.
Ömer: Noluyo neden?? Annem gelicek gidicez işte! Gelicek dediniz.
Sinan: Tamam kardeşim sakin ol.. kendini yorma.
Ahmet: Oğlum başka biri daha eksik sanki.
Ömer: Evet.. Koray nerde? Hiç kaçırmaz böyle şeyleri.
Neriman: Gitti o ama biri daha eksik sanki oğlum.. hatırlamaya çalışsan.
Ömer: Sude mi?
Ahmet: Tamam oğlum.. zorlama kendini.
Ömer: Neden tuhaf tuhaf bakıyorsunuz? Noldu neyi hatırlamadım?
Ahmet: Hiç.. hiçbir şeyi.
Sinan: Boşver kardeşim.
Defne kapıyı tıklatır ve içeri girer.
Defne: Ömer..
Hemen Ömerin yanına gidip sarılır. Ömerse Defneyi ittirir.
Defne: Yapma hala küs müsün?
Sinan: Defne-
Ömer: Ne küslüğü?
Defne: Neden ittirdin o zaman?
Ömer: Sizi tanımıyorum hanımefendi!😤
Defne: Ne?
Sinan: Gel sen benimle ben anlatıcam sana.
Ömer: Annem nerde kaldı?!
Ahmet: Şey trafik yoğunmuş biz çıkalım.
Defne: ?
Ömer: Bir şey daha bu kırmızı balık kim?
Defne: Sensin balık...
Sinan: Benim arkadaşım.. hatırlamazsın.
Ömer: Kırmızı biriyle tanışırsam hatırlarım.
Defne: Kırmızı değil kızıl..

Ömerden
Kırmızı değil kızıl!!!
Kızıl saçlarım!! Kırmızı değil!!
Tamam Kızıl.. Kızılım..
Yazardan: Ömerin kafasında bunlar yankılanırken Sinan ve Defne odadan çıktı.
-
Defne: Yani bir tek beni mi hatırlamıyor?
Sinan: Sanırım evet.
Defne: İyi olana kadar onunla ben kalıcam Sinan: Defne seni tanımıyor.
Defne: Tanışırız.. yeniden başlarız.
Sinan: Peki Defne.. karışmıyorum artık..
-
Ev
Ömer: Tamam baba.. iyiyim. Gidin hadi.
Ahmet: Sana emanet Defne.
Ömer: Ne?!
Defne: Şey.. Ömer-
Ömer: Bir de bakıcı mı tuttunuz?
Ahmet: Bakıcın değil Ömer! Defne iyi olana kadar seninle kalıcak.
Ömer: Baba şuan ne yaptığını biliyorsun dimi? Sence ben bir kızla aynı evde kalabilir miyim?
Sinan: (kısık sesle) Kaldın.
Ahmet: Defneyle kalırsın...
Ömer: Sende bir şey desene yenge.
Neriman: Oğlum bir dene.. Defne iyi biri.
Defne: Ömer..
Ömer: Ne var?!
Defne: Ben senin doktorunla konuştum böyle olması gerekmiş. Yani bana anlattı.. tam iyileşene kadar yapmam gerekenleri. Ondan ben kalıcam.
Ahmet: Aynen.
Flashback
Doktor: Defne hanım Ömer bey bir tek sizi hatırlamıyor.. aranızda kötü bir şey oldu  mu?
Defne: Biz kavga etmiştik..
Doktor: Ömer beyin kafa travması çok büyük yani.. hafıza kaybı normal. Ara ara hatırlayıp tekrar unutabilir..
Defne: Ben ona yaşadıklarımızı anlatsam?
Doktor: Az az anlatabilirsiniz fakat yormadan.. Ömer beyin hareketleride değişebilir ya da eskiye dönebilir. Size sert davranabilir.. fazla anlayışlıda olabilir.
-
Diğerleri gidince evde Defne ve Ömer baş başa kalır. Defne Ömere pazı sarmak için mutfağa geçer yavaş yavaş hava kararmıştır.
Defne: Çok güzel oldu.. ilk tanıştığımız günde pazı sarmıştım.. umarım hatırlarsın.
Defne kendi kendine konuşurken Ömer gelir.
Ömer: Kırmızı!!
Defne: Ömer?
Ömer: Ben çıkıyorum. Sende burda bakıcılık yap. Babama sakın söyleme gittiğimi.
Ömer kapıya yaklaşır Defne onu durdurur. Ömer Defneyi kapıyla kendisi arasında bırakır. İlk günkü gibi..
Defne: Gidemezsin!
Ömer: Ne diyosun sen be? Sana ne?
Defne: Gidemezsin işte.. pazı sardım sana.
Ömer: Ee.. oturup tanımadığım biriyle pazı mı yiyim?
Defne: Peki çıktığını babana söylersem??
Ömer: Peki şimdi ikimiz yukarı çıkarsak.. bak Kırmızı kafa fena bi kız değilsin. Yani şimdi beni engellersen beraber yukarı çıkarız ve hiç istemiyeceğin şeyler olur.
-
Defneden
Bu durum.. bu an.. ikinci kere yaşanırken.. sen nasıl unutursun? Bu bana, bize büyük haksızlık.
-
Sınır: 65 vote
30 yorum
1154 kelime