Nasa huli lagi ang pagsisisi. Mas gugustohin kong magkamali kesa mag sisi. May mga bagay na sana ginawa mo na noon pa kesa magsisi at masaktan dahil masasabi mo na lang sa sarili mo na "sana noon pa".
Wag kang matakot magkamali dahil noon pa man mas matututo ka sa pagkakamali. Pero hindi dahil pwede naman. Aaraw arawin mo na.
Leaving someone is not easy but it's better than being the one left behind.
Bakit nga ba tayo umaasa na pwede pa? Sa mundo. Diyos lamang lang hindi mang iiwan kahit tinalikuran ka na ng lahat. Wag kang matakot mag isa dahil kasama mo siya.
"Best uwi nako. Magkita na lang tayo bukas. May ipapakilala ako sayo." Sabi ni Angel habang tutok na tutok sa cellphone niya.
"Sino na naman? Ipapares mo na naman ako sa kung sino?" Walang gana kong saad.
"Hindi! Loka! Sasagutin ko na yun long time crush ko. I met him in a bar shit! Sobrang gwapo at hot! Kaso suplado. He's not a typical guy so u really really like him." Sabi ni Angel habang kilig na kilig.
"Uh huh? So. Nakita mo na ang forever mo?" Ngiti ko sa kanya. At namula naman siya. Ang cute niya.
"I hope so best. Jusko! You don't have idea kung anong pinag gagawa ko mapansin niya lang. Ikaw ang bestfriend ko kaya gusto ko kasama kita. Please? I don't accept rejection." Sabi niya sabay kindat sakin.
"Para naman may magagawa ako?" At tinawanan ako. Masaya ako para sa kanya dahil napaka buti nyang kaibigan sakin. Ngayon lang siya nag seryoso. Deserve niya sumaya. Alam kong mahal na mahal niya ang lalaking yun dahil ngayon lang siya nag effort para ipakilala sakin ng personal. Laging masayahin si Angel at nakangiti kaya alam ko na gustong gusto niya ang lalaking yun. At napaka swerte nito sa kaibigan ko. Sana di siya magaya sakin na pinakawalan pa yun taong mahal na mahal ako. At mahal ko din.
Umalis na siya at naiwan ako mag isa. Tahimik na naman ang bahay. Mag liligpit na lang ako para di nalang ako mag isip ng kung ano ano.
Habang nagliligpit ako ng kwarto ko. Nakita ko yun kahon namin ng bestfriend ko. Ginawa namin to simula ng magkakilala kami grade school pa lang. Dito ko tinago lahat ng alaala namin ng taong yun. Kinuha ko ito sa ibabaw ng aparador ko.
Zero & Euphy Forever♡
BINABASA MO ANG
Turn On Me
Kısa HikayeFor those people who keeps on hoping. Live with the moment while it last. The most painful feeling in this world than being HURT is REGRETS. This is for you.