Aso't Pusa (On hold)

Chapter 28 "The Hug"

Third Person POV

"Kuya! If you want to read this na. Nandito lang sya sa pinto" Hindi pinansin ni Jin ang kapatid at derederetso nalang sya pumasok sa banyo para nga maligo.

Iniisip ni Jin kung ano kaya ang laman ng sulat.  Ano kaya? Nagbago na ba ang isip ng dalaga at hindi na sya magpapakasal? Napapangisi nalang sya sa iniisip. Pero bakit pa kaya ito nag iwan ng sulat?

Pagkatapos na pagkatapos nya maligo. Nagdadalawang isip pa sya kung babasahin nya ba talaga o hindi. Pero at The end kinuha parin nya ang sulat.

Hindi nya alam kung anong unang gagawin dahil natatakot sya kung ano ang mababasa nya at kung ano rin ang laman neto.

-------

Dear Jin
I'm sorry kung umalis agad ako. Kase sa totoo lang. Gusto ko talaga sayo makipagusap at magpaalam sa personal. Kaso dahil galit ka nga sakin at may sama ng loob. Idadaan ko nalang to sa isang sulat.
  Jin alam kong magkakababata tayo. Alam ko na rin kung paano ka gumalaw, magsalita, tumawa, maglakad at kung ano ano pa. Alala mo non? Payatot ka pa dati?  Pero sorry tlaga, ang daming memories na nawala. Yun tipong nagalalaro pa tayo ng bahay bahayan tapos mag-asawa pa nga tayo doon. Hayst mamimiss konyon. Kaso binasag ko yan memories na yan simula nung lumipat na ko sa canada. Akala ko nung una bakasyon ayon pala staying for good na. Tapos nalaman ko si na ikakasal ako kase inarrange married nya pala ako. Nung una napakasama sa loob ko at hindi ko lubusan na matanggap. Pero nung nagsama kami ng mapapakasalan ko. Hindi ko akalain na nahulog ang loob ko at mahalin ko sya. So Jin hanggan dito nalang tong sasabihin ko kase sa totoo lang,  gusto kong sabihin lahat to sayo sa personal pero kung ganto din ang lagay mas mabuti pa isulat ko nalang. Huwag ka nang malungkot kase ikakasal ako. Be happy kase happy na si Sarah. :)
  -Sarah

-------

Biglang nabitawan ni Jin ang hawak na papel. Tumulo nanaman ang luha nito. Nagsisi syang binasa ang silulay. Nahihirapan dyang mah mahal sa taong hanggan kaibigan at parang kapatid lang ang turing.

Minsan narin nagkaroon ang binata ng kasintahan. Pero ang tingin nya sa mga ito ay parang laruan lamang. Eto ba ang karma sa pagiging playboy na noon? Yun kaisang isang taong inaantay at mahal nya ay hindi sya kayang mahalin pabalik.

Kaya din dahil sa pag-ibig naging magaspang ang kanyang ugali. Naging badboy at nakikipagbasag ulo pa. Hindi naman sya ganyan noon. Pero people change nga naman lahat pwede magbago.

------

Papunta si Tonet sa kusina nang bigla nyang narinig ang kuya nya na sumigaw. Agad syang tumakbo para tignan ang kuya nya. Buti nalang ay hindi na nakalock ang pintuan ng kwarto ng kuya nya. Pagpasok nya. Natagpuan nya ang kuya nya na nakupo na sa sahig at halatang nag wala ito dahil ang gugulo na ng gamit sa paligid.

"Omygosshh!  Kuya! Why did you do this?!?" Natataranta si Tonet at agad syang lumapit sa kuya nya.

Hindi nagsalita ang kuya nya bagkus ay sinamaan lang sya ng tingin.

"Kuya----"

*Dingdongg*

Nagtaka si Tonet. Bakit may pupunta pa sa bahay nila? Hindi nya alam ang gagawin dahil ayaw nya rin iwanan ang kuya nya. Pero pansin na naman nya na pumasok ito. Baka sina Nathan at Timothy yon.

"Uhmm? Tonet? "

Nagulat sya dahil wala sa dalawa ang pumunta. Boses ito ng babae. Lumapit ito sa kwarto kung nasan sila... Si Joyce.

"Joyce!? Omgg. Miracle. I need your help!" Agad na lumapit si Tonet kay Joyce.

"Bakit? Anong meron? "

"I think nabasa na ni Jin yun letter ni Sarah"

Agad naman napaisip si Joyce. Anong sulat? Si sarah nagsulat para kay Jin?

"Hindi ko alam yun sulat na sinasabi mo"

"Ay oo nga pala. Miski ako hindi ko pa nababasa pero. I think nagpaalam nga si Sarah kay kuya"

Binaling nya ang kanyan tingin kay Jin. Kasalukuyan nakasandal ang binata sa pader at natatakpan ng braso ang kanyang mata. Siguro umiiyak ito at mukhang pagod na pagod ang katawan.

"Hanggan kelan magkakaganito kuya mo?" Nagulat si Tonet sa tanong ni Joyce.

"Ewan ko nga e. Babalik nanaman ba ako sa ganito? Ayoko na. Ayoko nang makita ang kuya ko na ganito. Palagi nalang bigo. Palagi nalang malungkot. Ayoko na Joyce. Bilang kapatid ako din nasasaktan sa kalagayan ni kuya" Halata sa boses ng dalaga na nahihirapan na sya gusto nya nang umiyak pero pinipigilan nya.

"Hindi ko alam ang sasabihin ko ngayon." Halatang malungkot ang tono ni joyce. Wala syang kaalam alam sa buhay ni Jin. Kaya hindi nya rin alam kung anong sasabihin

"Iniwan na din yan noon. At nagkaganyan na rin yan. Alam mo bang ang hirap samin na ibalik sya sa dati nyang ugali. Yun kuya ko na palangiti, yun kuya kong mahinhin dati,  yun kuya kong maalaga sakin noon. Nawala yon simula nung nagkaroon sya ng karelasyon pero nilaro nya lang"

"Sana naman may paraan pa para mapasaya sya" Ayon nalang ang salitang nabangit no Joyce.  Ayaw nya i-admit na naawa sya sa binata dahil alam neto na ayaw ng binata na sya'y kaawaan.

Gumawa si Joyce ng paraan. Sinubukan nyang lumapit kay Jin. Natatakot man pero nilakasan nya ang loob nya. Paglapit nya ay hinawakan nya ang balikat ng binata. Parang gustong yakapin ni Joyce ang binata dahil nakakaramdam na sya ng awa lalo't lumapit pa sya

"Perez?"

"Perez?"

Kahit natatakot patuloy nyang hinahaplos ang balikat ng binata para kumalma ito. Gusto nyang marinig magsalita ang binata gusto nyang makausap ito. Pero ayon hindi sya nililingon ng binata.

"Perez. Huwag ka nang malungkot. Huwag mo. munah seryosohin yan. Pati ano ka ba! Bakit ka naiyak? Akala ko ba matapang ka? Diba nga kanina nabalitaan ko pa nakipagbugbugan ka. Tapos ngayon umiiyak ka. Pati,  Just accept the fact na ikakasal na si Sarah. Ayaw mo non happy na yun taong mahal mo.  So ayon nga lang hindi kayo pinagtagpo ni tadhana.  Malay mo naman kaya ka binigyan ng ganito challenge kase baka may mas better na tao na dumating sayo. Kase kung kayo talaga dapat kayo ang kinakasal. Hayst. Tadhana nga naman. Huwag ka nang malungkot Perez pati ano ba ang dami dami mong friends mga nagmamahal sayo, pati nandito din kapatid mo. Ikaw huh? Huwag ka nang umiyak. Sige ka mapagkakamalan kitang bakla." Tuloy tuloy sinabi iyon ni Joyce kinakabahan man sya pero kumukuha sya ng lakas ng loob. Natatakot ito sa isasagot ng binata. Perp hindi narin napigilan ng dalaga ang awa nya sa binata. Kaya niyakap nya na ito. Nagtaka sya bakit ganito? Bakit kakaiba ang nararamdaman nya? Ang tangin naririnig nya lang ay ang hikbi ng binata at ang tibok ng puso nya. Parang pakiramdam nya na sila lang dalawa ang tao.

Nagulat ang dalaga na naramdaman nyang gumanti ng yakap ang binata. Rinig na rinig nya ang hikbi nito. At amoy na amoy nya ang panlalake neton pabango kahit ganito sya ay napapanatili nyang maging mabango. Pakiramdan nya ay ang bagal ng oras. Pakiramdan nya nasa kalawakan sila. Pakiramdan nya ay umiikot sila. Pero bakit kakaiba ang nararamdaman nya nung nagkadikit sila ng binata.

Kumalas na si Joyce sa yakap ng mapansin nyang medyo humihina ang hikbi ni Jin.

"Tha-Thank yo-you J-Joyce" Tapos niyakap ulit ito ng binata. This time mas mahigpit na. Parang ayaw nya na pakawalan ang dalaga. Napatingin si Joyce kay Tonet na hindi na mapinta ang mukha. Sinensyasan lang ni Tonet si Joyce na ipagpatuloy lang ang ginagawa at tumango naman si Joyce.

Sana sa susunod na araw hindi na ganito si Jin. Ayos lang sakin kahit sya yun Jin na nakilala ko. Ayos na sakin yon keysa naman ganitong Jin ang nakikita ko. Mas okay na sakin kahit ba aso't pusa kami. Basta ayokong makitang ganito si Jin. Sunod sunod na sinabi ni Joyce sa isip sya at pumikit nalang.
---------

Hanlaaa. I'm so so so so sorry dahil hindi na ko active. Waaaah. So nagmumuni muni ako kung ititigil ko na ba ito or ipagpatuloy ko parin. Super busy na kase ako sa school lalo na college na ko. Pucha imagine 3rd year high school ko to simula tapos 1yrs college na ko di parin tapos. Mianheeee. Huhuhu
VOTE AND COMMENT MGA BESSYY~~~