Mr. Arrogant & Mvr. Diva

Hoofdstuk 1

Ze staat in de gang, te praten tegen iemand die ik niet kan zien.

Ik weet dat het raar is om haar zo in de gaten te houden, maar er is iets, iets aan haar waardoor ik niet direct kan wegkijken.

Je zou het stalken kunnen noemen, aangezien ik haar nu al een tijdje rond de school volg. Slechts vier dagen ofzo.

De bel gaat en ik loop naar het lokaal, daar ga ik naast een meisje zitten.

Ze is erg aardig en wel iemand die in is voor een geintje. Ze wijst me af, maar dat doet me niet echt iets, aangezien ik niet aan haar denk.

Ik denk aan Mckenzy. Aan die rare exotische dame. Ze is niet exotisch, maar ze is iets buitengewoons.

Tijdens de pauze loop ik naar mijn kluisje toe, een stelletje is druk bezig en ik brul luid. Ze gaan uit elkaar en ik herken het meisje van daarnet. Ze bloost en haar lippen zijn gezwollen.

Hoe heette ze ook al weer?

"Hi Nathan." "Hi." "Jackson, dit is Nathan, Nathan dit is Jackson."

Jackson kijkt me schattend aan, hij ziet er behoorlijk uit als een fuckboy.

Kijk, ik weet dat ik zelf ook een flirt ben, maar deze gozer ziet eruit alsof hij vreemdgaat op eh, dat meisje.

"Kom Rachel, we gaan."

Puur voor de lol, zwaai ik naar Jackson en werp Rachel een kushandje toe.

Ze glimlacht en loopt dan met Jackson weg, die nog net geen stoom uit zijn oren heeft komen.

Ik vind het af en toe best leuk om mensen te stangen.

Dan ga ik achter het paar aan en ga aan hun tafel zitten. Rachel groet me en dan is Mckenzy er ook.

Ik ben meteen een beetje buiten adem. Ze is erg mooi. Ik zou heel graag een keertje met haar uitwillen, maar ik weet niet of dat wel zo verstandig is.

Als de pauze af is, loop ik naar het goede lokaal en kom ik Rachel weer tegen. Mckenzy doet gemeen tegen haar. Dat kan echt een rotgevoel geven, als iemand lullig tegen je doet, dus neem ik het nogal gemeen voor Rachel op.

Mckenzy ziet eruit alsof ze op het punt staat om te gaan huilen en dan voel ik me toch ietwat schuldig.
Dat was nou ook weer niet de bedoeling.

Ze excuseert zich en loopt dan het lokaal uit, ik bied later wel mijn excuses aan haar aan. Nu nog even niet.

Ik hoop dat ze straks niet razend op me is ofzo, dat maakt het hele versier proces zo lastig.
Nou ja, in elk geval heb ik met haar gesproken. Ze behandelde me als een stuk vuil. Ze zag eruit alsof ze verliefd op iemand was, maar diegene niet op haar.

Ja, ik ken het gevoel maar al te goed.

Ik begin met mijn pen op de tafel te tikken, Rachel zucht en we kibbelen de rest van de les door.

Ze is niet mijn type, te gewoontjes. En, ze is toch al bezet dus ik ga mijn best niet doen.

Als de les over is, loop ik snel het lokaal uit. Als ik langs de meidentoiletten loop, hoor ik gesnik, er valt een baksteen in mijn maag en vestigt zich daar.

Ik loop de meiden wc's in en zie Mckenzy bij de wasbak staan.

Haar mascara is uitgelopen en ze heeft rode ogen.

Ik schraap mijn keel en ze kijkt op. Haar gezicht wordt vuurrood en haar ogen vernauwen zich.

Begrijpbaar.

"Wat doe je hier?" Haar stem slaat halverwege de zin over en ik zie dat ze zich groot probeert te houden.

"Ik kwam mijn excuses aanbieden, Mckenzy, wat ik tegen je zei was niet aardig en onbeleefd."

"Ach wat kan jou het schelen, ik ben toch een makkelijke meid, dat denken ze allemaal, en het trieste is, dat het ook zo is."

Ik bijt op de binnenkant van mijn wang en kijk naar de vloer.

"Zo bedoelde ik het helemaal niet, dat weet je best." Ik kijk naar weer aan.

Ze haalt eens diep adem, veegt de mascara weg met een doekje en gooit het papiertje in de prullenbak zonder te kijken, dat noem ik nou knap.

"Dat weet ik niet best want ik ken je niet, ik weet wat je van me wil, maar ik ga het je niet geven. En als je me nu wilt excuseren, ik heb betere dingen om te doen."

Het steekt en daardoor kan ik de volgende woorden niet binnen houden;

"Zeker met een jongen uit het vriendengroepje van Jackson, want die willen je toch wel."

Er flitst iets in haar ogen en dan loopt ze zonder me ook nog maar een blik waardig te gunnen, weg.

Ik haal diep adem en vervloek mezelf, godverdomme, waarom moet ik nou altijd lullige dingen zeggen?

Ik wil eigenlijk achter haar aan lopen en mijn excuses aanbieden, maar ze is al weg en ik denk dat het beter voor ons beide is om haar nu niet op te gaan zoeken.

Waarom moet ze zo moeilijk doen? Het enige wat ik van haar wil is dat ze met me op een date gaat. Maar nee, ik ben natuurlijk weer niet haar type.

Kutzooi.

A/n
Oh my freaking goodness!

Ik ben echt super enthousiast over dit boek! Dit is een spin-off van de MREI-serie. Als je dus het verhaal van Mckenzy & Nathan wilt weten, raad ik je aan dit boek te lezen!
De thema nummers van dit boek zijn:
Love me - The 1975
UGH! - The 1975
Loving Someone - The 1975

X,

Fleeingpeanuts